IST-verklaring over de nieuwe oorlog in het Midden-Oosten
Schade in Gaza door een Israëlisch bombardement, 22 oktober 2023 (Foto Voice of America/Picryl)
1 De aanvallen door Hamas en andere verzetsorganisaties op 7 oktober waren een waarschuwing dat er geen vrede kan zijn in het Midden-Oosten totdat het Palestijnse vraagstuk is opgelost. Maar de reactie van de staat Israël en zijn westerse bondgenoten, onder leiding van de Verenigde Staten, is het lanceren van een nieuwe imperialistische oorlog. De aanval van het Israëlische leger (IDF) op Gaza heeft al duizenden burgerdoden veroorzaakt en een enorme verwoesting en ontwrichting van de levens van gewone mensen.
2 Te veel mensen binnen liberaal en reformistisch links volgden heel snel hun regeringen in het veroordelen van Hamas en het bevestigen van Israëls recht op zelfverdediging. De stroom van verhalen in de media over wreedheden heeft verdoezeld wat er werkelijk gebeurde op 7 oktober. Maar als onderdrukker en onderdrukte botsen, kan er geen sprake zijn van neutraliteit of gelijkwaardigheid. Wij steunen het recht op zelfbeschikking van het Palestijnse volk en hun recht om een gewapende strijd te voeren tegen de Israëlische vestigingskoloniale staat.
3 De corrupte extreemrechtse regering van Benjamin Netanyahu, met de steun van de regering-Biden, had geprobeerd de betrekkingen met Saoedi-Arabië te ‘normaliseren’, na de ‘Abraham-akkoorden’ met de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein in 2020. Netanyahu probeerde de Palestijnen te marginaliseren door Hamas uit te spelen tegen de Palestijnse Autoriteit, terwijl de zionistische kolonisten en IDF doorgingen met het onteigenen en verdrijven van Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem.
4 De aanslagen van 7 oktober hebben op brute wijze aangetoond dat de Palestijnen niet genegeerd of gemarginaliseerd kunnen worden. Ze hebben ook het Israëlische leger en de geheime dienst vernederd, die niet anticipeerden en traag waren met het afweren van de aanvallen. Voor de racistische heersers van Israël moet deze nederlaag bestraft worden door een spectaculaire wraak.
5 Israëlisch extreemrechts, waarvan de invloed onder Netanyahu enorm is toegenomen, ziet de nieuwe oorlog ook als een kans om hun droom van ‘de transfer’ te verwezenlijken: de massale verdrijving van Palestijnen uit de Bezette Gebieden. De IDF-orders aan de Palestijnen in Gaza om naar het zuiden te trekken, richting de grens met Egypte, worden algemeen gezien als een eerste stap naar het realiseren van dit doel, door hen de Sinaï-woestijn in te drijven.
De VS hebben geprobeerd de Egyptische regering onder druk te zetten om de grens te openen en Netanyahu lobbyde bij de EU om hetzelfde te doen. Ondertussen hebben de kolonisten de verdrijving van bedoeïenenherders van de Westelijke Jordaanoever opgevoerd. Regeringen in het Midden-Oosten moeten zowel Israël als de westerse mogendheden waarschuwen dat een tweede Nakba een algemene oorlog in de regio zal betekenen.
6 De VS, de Europese Unie en de leidende West-Europese staten hebben zich allemaal gehaast om Israël te steunen, niet alleen met woorden, maar ook met militaire steun: in het geval van de VS twee eskadrons vliegdekschepen, 2000 mariniers en luchtafweersystemen. De regering-Biden heeft Hamas en Poetin op één hoop gegooid als vijanden van de ‘democratie’.
Voor de rest van de wereld onderstreept dit simpelweg de hypocrisie waarmee de VS en de NAVO een proxy-oorlog met Rusland hebben gevoerd, waarbij ze het recht van de Oekraïners op zelfverdediging steunden – en de invasie van Moskou en de aanvallen op burgers en infrastructuur aan de kaak stelden – terwijl ze de Palestijnen hetzelfde recht ontzeggen en een oogje dichtknijpen voor de wreedheden van Israël.
7 In feite bevinden Israël en zijn westerse imperialistische bondgenoten zich in een kwetsbare positie. Als Iran en Hezbollah in Libanon zich in de oorlog zouden mengen, zou de IDF het zwaar te verduren krijgen. De VS haasten zich om hun eigen troepen en bases in de regio te beschermen, hoewel de aanvallen die zij uitvoeren, bijvoorbeeld op doelen in Syrië en Jemen, de bredere oorlog zouden kunnen losmaken die zij proberen te vermijden.
Washington probeert ook de relatie met China te beheren, wiens economische en politieke invloed in het Midden-Oosten snel groeit. Militaire escalatie in de regio zou de groeiende interimperialistische rivaliteit op wereldschaal kunnen verergeren. Vandaar de groeiende druk op Israël vanuit de VS en vele andere regeringen om ‘humanitaire’ maatregelen te nemen om het burgerleed in Gaza te verlichten.
8 De belegering van Gaza heeft een enorme wereldwijde beweging van solidariteit met Palestina gestimuleerd, zelfs in die landen waar de repressie intens is. Dit heeft zich ontwikkeld ondanks de officiële campagnes, die de afgelopen jaren zijn geïntensiveerd, om antizionisme als antisemitisme te bestempelen, en ondanks de pogingen, vooral in Europa, om de solidariteit met Palestina te criminaliseren. In sommige landen gaan de escalatie en de groeiende solidariteitsbeweging met Palestina gepaard met een nieuwe golf van repressie en anti-moslimracisme.
Wij verzetten ons tegen het verbod op demonstraties en de racistische aanvallen op de Palestijnse en moslimbevolking in veel landen, die het recht wordt ontzegd om te demonstreren en worden beschuldigd van antisemitisme. De demonstranten omvatten steeds meer Joodse mensen over de hele wereld die weigeren Israël in hun naam te laten spreken. Wij van de IS Tendens zijn actief betrokken geweest bij het opbouwen van de massademonstraties en we beloven dat we zullen doorgaan. Socialisten moeten in het centrum van de beweging staan, want deze bevat in verschillende landen een reëel potentieel om revolutionair links te versterken.
9 De huidige Palestijnse solidariteitsbeweging vertegenwoordigt een indrukwekkende golf van internationalisme van de bevolking die uitdrukking geeft aan de diepe woede tegen onze heersende klassen, die zo schaamteloos de kant van het zionisme hebben gekozen. Het uitoefenen van druk op onze regeringen is van cruciaal belang. De focus zal van land tot land verschillen, maar eisen zoals het uitzetten van de Israëlische ambassadeur kunnen een concreet middel bieden om regeringen tot verandering te dwingen.
10 Solidariteit moet niet alleen op straat tot uiting komen. Massademonstraties moeten worden versterkt door directe actie vanuit de gemeenschap en via de georganiseerde macht van de arbeidersklasse. De Boycott, Divestment and Sanctions-beweging is de afgelopen jaren steeds meer onder vuur komen te liggen van de staat. De inspanningen om deze op te bouwen moeten worden geïntensiveerd. Solidariteit met Palestina binnen de vakbonden is bijzonder belangrijk. Tijdens de Verenigde Intifada in 2021 blokkeerden havenarbeiders over de hele wereld, van Italië tot Zuid-Afrika en de Verenigde Staten, de levering van wapens aan Israël. Op dit voorbeeld moeten we voortbouwen.
De steun voor de Palestijnse vrijheid is opnieuw opgedoken binnen universiteiten en militante actie ter ondersteuning van BDS kan helpen bij de wederopbouw van een sterke radicale studentenbeweging. Activisten kunnen BDS ook in hun lokale omgeving aan de orde stellen, bijvoorbeeld door op te roepen tot het verwijderen van Israëlische goederen uit supermarkten.
11 Er kan geen oplossing zijn voor het Palestijnse vraagstuk zolang de zionistische kolonistenstaat Israël bestaat. Deze is structureel gebaseerd op de onteigening en onderdrukking van de Palestijnen. Hij kan niet vreedzaam naast hen bestaan, maar moet ofwel een voortdurende oorlog tegen de Palestijnen voeren, ofwel, zoals extreemrechts eist, hen uitroeien of verdrijven. De aanslagen van 7 oktober lieten bovendien zien dat deze staat niet eens de veiligheid van zijn eigen Joodse burgers kan garanderen – het historische doel van het zionisme.
Wij steunen de oorspronkelijke visie van de Palestijnse nationale beweging van een seculiere democratische staat op het grondgebied van Israël en de bezette gebieden, waar Arabieren en joden, moslims, christenen en mensen zonder enige religie vreedzaam naast elkaar kunnen bestaan met gelijke rechten. Wij beschouwen de opkomst van een nieuwe generatie radicale militanten in Palestina als zeer belangrijk, die het mislukte twee-statisme en de corrupte uitverkoop van de Palestijnse Autoriteit verwerpen en die proberen het massale verzet van eerdere intifada’s weer op te bouwen.
12 Het Palestijnse verzet is een essentiële voorwaarde voor het bereiken van deze staat. Maar de macht van de hele Arabische wereld moet worden gemobiliseerd om de westerse imperialistische waakhond Israël te verslaan. De bestaande Arabische regimes, corrupt, onderdrukkend en nauw verbonden met het imperialisme, hebben lange tijd bewezen niet in staat te zijn deze strijd te voeren. De socialistische revolutie in het Arabische Oosten, waar de arbeiders, de armen in de steden en de boeren deze regimes omverwerpen, zou de voorwaarden voor de overwinning op Israël voltooien.
De opstanden van 2011 en meer recentelijk in Algerije en Soedan gaven ons een glimp van het potentieel voor revolutie in het Midden-Oosten en de Noord-Afrikaanse regio. Eén van de grote gevaren voor het westerse imperialisme dat door Israëls wrede wraakoorlog tegen de Palestijnen wordt gecreëerd, is dat het de Arabische massa’s weer op straat brengt. Zoals Tony Cliff, de grondlegger van onze Tendens, altijd zei: de weg naar Jeruzalem loopt door Caïro.
De coördinatiegroep van de Internationale Socialistische Tendens, 31 oktober 2023
Deze verklaring is vertaald uit het Engels.