INGEZONDEN: Schaakzet 2. Dh5 is avonturisme
Het blijft me toch intrigeren waarom de anarchisten hun festival genoemd hebben naar de schaakzet 2. Dh5. Het wordt op hun website niet uitgelegd, althans ik heb het niet kunnen vinden. Maar het zal toch wel niet zijn, omdat ze willen waarschuwen tégen deze avonturistische damemanoeuvre…
Hieronder een weblink naar een vernietigende schakerskritiek op 2. Dh5, die hier als eerste genoemd wordt in een reeks beruchte beginnersfouten. De analogieën zijn treffend:
1. De speler denkt: het is mijn belangrijkste stuk, dus naar voren ermee, zonder zich te bekommeren om de ontwikkeling van het geheel van zijn stelling.
2. De tegenpartij heeft een eenvoudige verdediging en hoeft alleen maar niet in het valletje te trappen.
3. De tegenpartij ontwikkelt zijn stelling juist dóór die verdediging en behaalt hierdoor belangrijke tempowinst (voorsprong in de ontwikkeling van de stelling).
4. De dame moet al snel een terugtrekkende beweging maken en staat vervolgens bij de echte ontwikkeling van de stelling alleen maar in de weg.
Het lijkt me nuttig als we ons deze analogieën bewust zijn. Een aantal dingen zijn daarbij van belang:
a. De dame ís het belangrijkste stuk en het is niet elitair om jezelf zo op te vatten. Slechts een kleine minderheid heeft momenteel anti-kapitalistisch bewustzijn en de bereidheid om dit in handelen om te zetten. Valse bescheidenheid leidt slechts tot reformistische staartpolitiek.
b. Het wordt pas elitair als dit tot de conclusie leidt van radicale actie los van de massa’s. De kracht van de dame komt slechts tot uiting in de bijzondere rol die zij speelt in de stelling als geheel. Dat is de essentie van de leninistische kritiek op het links-radicalisme in het algemeen en het anarchisme in het bijzonder.
c. Het achterwege laten van dit soort avonturistische manoeuvres betekent niet dat het schaakspel verwordt tot een eindeloos voortslepende uitputtingsslag, waarbij het bord millimeter voor millimeter veroverd zou moeten worden. Het aardige van het schaakspel is juist, dat bewegingsoorlog en stellingenoorlog hierin samen komen. Zie voor een analogie met revolutionair-socialistische politiek Rosa Luxemburg’s Massastaking, Partij en Vakbonden, een boekje dat voor sommige anarchisten redelijk acceptabel is, zij het zonder dat ze de juiste conclusies eruit trekken.
Michel Tilanus
Rotterdam
http://https://www.youtube.com/watch?time_continue=5&v=KzG-mJgj-E4
Socialisme.nu verwelkomt reacties, discussiebijdragen en ander commentaar van onze lezers. Plaatsing betekent uiteraard niet noodzakelijk dat we ermee instemmen. Ook reageren? Stuur ons een mailtje op reageren@socialisme.nu