In memoriam: Pete Gillard 1949-2020
Het overlijden van Pete Gillard brengt belangrijke persoonlijke herinneringen bij mij naar boven over de tijd die hij met mij en andere leden van de Internationale Socialisten doorbracht in de periode tussen 1997 en de beginjaren van deze eeuw. Pete was een revolutionair socialist en een groot voorbeeld. De groei van de organisatie in die tijd heeft alles te maken met hoe Pete ons hielp.
Met een gezonde dosis optimisme, humor, toewijding, bescheidenheid, enorme kennis, ervaring en vriendelijkheid wist hij een belangrijke constructieve bijdrage hieraan te leveren. ‘Just a moment Hans, I’m trying to get a fist in this circle’, was een grappige ontvangstzin toen ik bij hem een keer over de vloer kwam. Pete was bezig met een flyer waar ons logo op moest komen. Het praktische werk schuwde hij niet.
Ergens op facebook las ik van een van zijn dierbaren: ‘he taught us to punch above our weight’. Pete leerde ons meer naar buiten te richten.
Hij hielp als Engelssprekende zelfs op straat onze krant te verkopen. Als iemand interesse toonde verwees hij schuchter door. Het ging hem vooral om het moment na de krantenverkoop. Daar werden belangrijke gesprekken gevoerd over de politieke situatie in Nederland en hoe de krantenverkoop was verlopen met allerlei aanknopingspunten voor Pete om zijn kennis en ervaring te delen. Vaak bleek dan dat we meer parallellen gingen zien of tot een beter politiek begrip kwamen van kwesties waar we zelf nog niet goed over hadden nagedacht.
In 1998 begon Bolkestein stemming te maken tegen asielzoekers en migranten. De opvatttingen van extreemrechts werden daarmee meer mainstream. Om daar tegenwicht aan te bieden, richten we Samen Tegen Racisme op. Pete bracht daarbij zijn ervaring in met de opbouw van de Anti-Nazi League in Engeland.
Ik kwam hem een keer tegen in de metro. Hij ging wat zenuwachtig met zijn nette jasje en dasje en met zijn grote lijf voor mij staan. Hij fluisterde, ‘laat niet merken dat je me kent, daar staan wat collega’s van me’. Ik geloof dat hij een hoge functie in de bankensector had, iets met computers. Het was voor zijn baan kennelijk niet goed om bekend te staan als revolutionair socialist. Maar toch deed hij dat, tot in de late uren van de avond, omdat hij overdag ondergedompeld was in een systeem wat hij zoals hij dat eens verzuchtend zei: ‘zo diep haatte’. Dat moment in de metro liet zien hoe hij principes met flexibiliteit kon verbinden. Hoe hij deze combinatie wist te maken, is een herinnering die in mij en vele anderen waarmee hij werkte zal voortleven. Rest in power, Pete!
Zie ook de uitvoerige necrologie voor Pete op de site van RS21, de organisatie waar Pete aan het eind van zijn leven lid wan was. De online herdenkingsbijeenkomst die zij voor Pete organiseerden is hieronder terug te zien.