Honger dreigt opnieuw in Afghanistan
Sinds dit bericht is de situatie er niet beter op geworden. De crisis is verre van afgewend, en diverse organisaties blijven noodkreten uitslaan.
Door Jelle Bruinsma
‘De komende crisis is geen verrassing,’ stelt het Royal United Services Institute for Defence and Security Studies (RUSI) in een persbericht van 31 oktober. ‘In juli verzochten de VN en de Afghaanse overheid $400 miljoen om het toenemende voedseltekort in Afghanistan te verzachten en berichten geven al aan dat Afghanen migreren op zoek naar eten, dat sommigen gras eten en dat een klein aantal al is gestorven van honger.’ Zoals RUSI stelt valt het verlichten van de crisis in principe ruim binnen de militaire capaciteiten van de internationale gemeenschap, ‘als zij de wil heeft.’
Een dergelijke situatie kwam reeds eerder voor. Ook in 2006 was de situatie kritiek. Men weigerde in te grijpen en duizenden Afghanen stierven een hongersdood. Zoals hierboven reeds vermeld is de situatie deze winter nog ernstiger. Maar dat is nog lang niet alles, zo stelt de Senlis Council. De Westerse troepen waren niet alleen passief verantwoordelijk door geen hulp te verlenen in een land dat zij bezetten, maar ook direct door het op grote schaal vernietigen van papavervelden die vaak de enige bron van inkomsten van de armste Afghanen zijn. ‘Boeren wiens papavergewassen zijn vernield door de vernietigingscampagnes geleid door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, zien vervolgens dat hun kinderen dood gaan door honger.’ Voor alle duidelijkheid; dit was doelbewust beleid, weergegeven door het feit dat de ‘uitgaven op militair gebied 900 procent meer dan de beschikbare fondsen voor ontwikkeling en wederopbouw [bedroegen]’ terwijl men op de hoogte was van de noodsituatie. ‘Ons bloed is als water voor jullie,’ merkte een Afghaan correct op.
Door al deze ellende wordt het duidelijk waarom de Taliban in populariteit wint en aan de winnende hand is. Meer en meer mensen sluiten zich aan bij de Taliban, niet omdat zij de ideologie steunen maar ‘om economische redenen’ en vanuit groeiende haat tegen de bezetter. Deze nieuwe Talibs zijn ‘significant groter’ in aantal dan de oorspronkelijke religieuze fanatiekelingen. De Senlis Council stelt dat het niet meer de vraag is ‘of, maar wanneer en hoe de Taliban terug zullen keren naar Kaboel.’
Daarbij komt dat de zo geprezen democratie alles behalve gerespecteerd wordt door de intellectuele hordes en machthebbers in het westen: volgens de Senlis Council wil zes op de tien Afghaanse burgers in het zuiden dat de NAVO-troepen vertrekken, een mening die gedeeld wordt door zeventig procent van de Nederlandse en Duitse bevolking. Als het aan Obama ligt wordt de oorlog echter geëscaleerd, in het bijzonder over de grens in Pakistan. De uitbreiding van de oorlog naar Pakistan heeft tot nog toe voor een kwart miljoen vluchtelingen gezorgd.
Veel mensen hebben geen toegang tot de feiten zoals die hier zijn vermeld. Het is aan diegenen die er wel toegang tot hebben om er anderen van op de hoogte te stellen. Er zijn weinig mensen die stil kunnen blijven na kennisname van gruweldaden zoals de onze, op enkele pathologische gevallen na.