Het volk zal de Syrische staatsrepressie trotseren
Foto: Demonstratie in Deraa, 22 april (uit een amateurvideo).
Door Zaher Laham, Syrisch activist
Ondertussen zijn in de stad Deraa tanks ingezet. Velen zijn door dit grof geschut om het leven gekomen. Een vriendin vertelde me dat ze het contact met haar familie is verloren sinds de aanvallen begonnen. De telefoonlijnen en het internet zijn stilgelegd.
De regering verklaarde dat er slechts een paar duizend demonstranten op de been waren. Activisten spraken over twee miljoen. Naar buiten gesmokkeld filmmateriaal laat op meerdere plaatsen meer dan 100 duizend betogers zien.
Syriërs willen de wereld laten zien wat er gebeurt. ‘Het begin en het eind van de demonstratie was niet binnen één blik te vangen. Ik had tranen van vreugde’, vertelt een vriend in Duma, vlakbij Damascus. ‘We hadden een paar kilometer gelopen en zonder waarschuwing opende de veiligheidsdiensten het vuur op ons. Door het aanhoudende vuur moesten we de gewonden achterlaten.’
Een demonstrant uit Homs vertelt: ‘Doordat de politie checkpoints had opgeworpen, was het onmogelijk om massaler de straat op te gaan.’ Velen deden mee aan talloze kleine demonstraties. Deze waren voor de politie gemakkelijk uiteen te slaan. In Ezra werden 29 mensen doodgeschoten, onder wie een jongen van tien jaar.
Dit gebeurde een dag nadat President Assad het einde van de in 1963 ingestelde noodtoestand had afgekondigd. Sinds het begin van de demonstraties heeft de regering tal van hervormingen toegezegd. De escalatie van het geweld laat echter overduidelijk de hypocrisie van het regime zien.
Voorafgaand aan de recente golf van protesten leek een revolutie in Syrië nog onmogelijk. Sinds de opstand in Egypte riepen mensen via sociale media op tot een revolutie. Maar de werkelijke vonk kwam door de wreedheid van de veiligheidstroepen. In Deraa pakten officieren 15 basisschoolleerlingen op omdat ze op school leuzen schreven tegen het regime.
Aan het begin van de opstand riepen mensen nog om hervormingen. Maar het stijgende dodenaantal heeft mensen militanter gemaakt. Momenteel is door heel Syrië de leus ‘Het volk wil dit regime omverwerpen’ te horen. Een vriend legt uit: ‘We gaan vroeg of laat een prijs betalen. Ik kies ervoor om de prijs nu te betalen in de hoop dat het volk in vrijheid kan leven.’
De troepen van Assad hebben hun bekwaamheid getoond in het zaaien van angst en onmenselijk handelen. Maar de hoop van het Syrische volk op een toekomst vrij van repressie, en hun toewijding aan gerechtigheid en een betere toekomst zijn net zo sterk. Deze roep om vrijheid zal nooit sterven.