‘Het Syrische volk is één’ – Syriërs vieren de val van de dictatuur
Mohamed, uit Daraa, de stad waar in maart 2011 de revolutie explodeerde. “Ik kan gewoon niet beschrijven wat ik nu voel. Ik het gevoel dat ik elk moment op kan springen om mijn spullen te verzamelen om terug naar mijn land te gaan. Voor zestig jaar stonden we onder de invloed van een dictator. ‘De muren hebben oren’, zeiden we in het Arabisch. Je moest altijd oppassen wat je zegt en doet. Ik had nooit verwacht dat ik dit zou meemaken.”
Ook onder andere Syriërs overheerst de ongeloof. “Wat we de afgelopen weken zagen, hebben we jarenlang alleen maar van kunnen dromen. De Syrische revolutie veranderde onze levens. We hadden die niet verwacht. We hadden er niet om gevraagd, maar Assad liet ons geen keus. Het Assad-regime heeft miljoenen Syriërs vermoord of gemarteld en stortte ons in een vernietigende oorlog. We hadden nooit willen vluchten.”
De toekomst brengt ook nieuwe vragen voor de diaspora. Mohamed uit Allepo: “Het land is als mijn moeder. Ik heb de afgelopen dertien jaar mijn familie niet gezien. Als Assad wegblijft dan kunnen de meer dan tien miljoen Syriërs die nu verspreid zijn door de wereld terugkeren. Ik wil graag weer terug, maar mijn kinderen willen misschien niet.”
Sara komt uit een klein dorp in de buitenwijken van Hama. “Ik was veertien toen de revolutie uitbrak. Het was een vonk van hoop voor Syrië. We moesten altijd onze gedachten voor ons houden en waren getuige van marteling. Wat was mooi aan de revolutie is dat mensen allemaal samenwerkten en optimistisch waren. Het was mijn droomthuis, een post-revolutie Syrië. We dachten dat die droom voorbij was, maar nu is het hier.”
“De afgelopen weken waren intens. Toen de rebellen Aleppo overnamen was ik bang. Ik dacht: ‘maak de monsters niet wakker!’ Ik was bang voor de vergelding. Toen de rebellen naar het zuiden trokken, vierden vrienden feest. Ik kon me daar niet toe verzetten. Maar nadat ze mijn geboortedorp bevrijdde groeide ook bij mij de vonk van hoop.”
“Syriërs zouden zichzelf kunnen besturen. Onder de dictatuur konden we prima voor onszelf zorgen. We hebben al deze hierarchien niet nodig. Hoe de volgende stappen eruit zouden moeten zien, is onduidelijk. Maar alle Syriërs zouden onderdeel moeten zijn van dit proces. Ik zie hiervoor hoopgevende signalen.”
Een Syrische vluchteling die in 2012 uit het land vluchtte, waarschuwt voor sektarisme en buitenlandse inmenging: ‘Syrie moet nu verenigd blijven. Mensen zullen teruggaan en we moeten stap voor stap het land weer opbouwen. Alle buitenlandse mogendheden die nog militaire bases hebben in het land moeten vertrekken. De VS, Rusland, Iran, Turkije. Iedereen moet vertrekken.’
Artikel tot stand gekomen met behulp van Steven van der Heyden en Manisha Kalikadien.