Het geluid van verzet
De manifestatie vormde het sluitstuk van de FvD-verkiezingscampagne. Daarin werd ingezet op kort van tevoren aangekondigde bijeenkomsten in tientallen steden. Op een aantal plekken werd spontaan een tegenactie georganiseerd om stelling te nemen tegen de opkomst van extreemrechts.
Ook in Amsterdam kwamen mensen samen tegen fascisme. Aan de rand van de bijeenkomst in het Westerpark vormde zich een groep van zestig mensen om de bijeenkomst te verstoren met stemgeluid, potten en pannen, fluitjes en megafoons. Maar zodra de groep het veld opliep, vielen fascisten hen aan. Onder het toeziend oog van de politie werden mensen onderuit geschopt en werden er spullen afgepakt.
De politie greep echter in door zich op de antifascisten te richten. Zij werden geduwd of om hun identiteitsbewijs gevraagd. Vervolgens werd de groep de Gosschalklaan opgedreven, een smal pad langs een sportveld. Toen de politie poogde de groep buiten gehoorsafstand van de bijeenkomst te drijven, boden mensen weerstand door koppig te blijven staan.
Zelfs nadat de wapenstok eraan te pas kwam, weken zij niet. Een luid ‘Alerta, antifascista!’, ‘Toen niet, nu niet, nooit meer fascisme!’ en ‘Amsterdam, sta paraat, veeg de nazi’s van de straat!’ klonk uit de groep, begeleid door een luid kabaal van potten en pannen. Ondertussen hosten de FvD-aanhangers arm in arm door het park en liepen zij in een grote polonaise over het podium.
Dubbele maat
De FvD-organisatie handhaafde niet op coronamaatregelen, noch voelde de politie zich geroepen in te grijpen. De houding van de politie tegenover dit fascistisch festijn staat in schril contrast met de behandeling van de tegendemonstranten. Zij werden geslagen en gekettled, waardoor het houden van afstand onmogelijk werd gemaakt.
Het demonstratierecht wordt gehanteerd met een dubbele maatstaf, waarbij links aan het kortste eind trekt. Dit was ook te zien bij de strenge handhaving tijdens de vrouwenmars en de klimaatdemonstraties. Nu is het meer dan ooit van belang om via het smeden van coalities een massa op te bouwen die de straat terugneemt.
Nadat de FvD-manifestatie voorbij was vertrokken de antifascisten via de Arendbrug. Enkele FvD-aanhangers liepen door de groep, terwijl ze gezichten van mensen filmden en provocerende gebaren maakten. Na een klein opstootje en het adequaat ingrijpen van enkele kameraden liep de groep gezamenlijk richting de binnenstad.
Terwijl de exitpolls een overwinning van rechts en een verzwakking op links lieten zien, klonk een luide boodschap door de Staatsliedenbuurt. Buurtbewoners schoven de gordijnen aan de kant en vestigden hun blik op straat. ‘Toen niet, nu niet, nooit meer fascisme’. Een uitstekend credo voor de komende vier jaar.