Guantanamo-handboek laat zien dat VS foltert

Met een kort bericht melden media het uitlekken van een handboek voor de behandeling van gevangenen op Guantanamo Bay, het Amerikaanse gevangenkamp op Cuba. De berichtgeving over de inhoud is echter wel erg summier. Het feit dat er is gelekt, wordt blijkbaar interessanter gevonden dan de gelekte informatie zelf. Dat is ten onrechte, want het document werpt een onthutsend licht op de martelpraktijken van de VS.

In de berichtgeving wordt gemeld dat sommige gevangenen niet door bijvoorbeeld het Rode Kruis bezocht mogen worden. Maar een diepgaander artikel op wired.com laat zien dat het verder gaat dan incidentele bezoekweigering.

Er blijken vier categorieën gevangenen te zijn: geen bezoek, visuele toegang (Rode Kruis mag gevangene zien maar niet spreken); beperkte toegang (Rode Kruis mag gevangene zien en korte vragen stellen); onbeperkte toegang. De ontkenning van het recht op bezoek is dus niet incidenteel, maar planmatig en systematisch. Het handboek voorziet in het gebruik van honden om gevangenen te intimideren, en in het desoriënteren van gevangenen door isolatie.

Interessant is ook één van de officieren die het document heeft ondertekend, en er dus mee verantwoordelijk voor is: generaal-majoor Geoffrey Miller. Zijn naam duikt bijvoorbeeld keer op keer op in Bevel van Hogerhand, het boek dat onderzoeksjournalist Seymour Hersh schreef over het Abu Ghraib-schandaal.

Dit is de man die hardhandige verhoormethoden invoerde op het kamp, zo berichtten media eerder. Die methoden omvatten het vastbinden van gevangenen in onmogelijke posities, en de inzet van honden om de ‘Arabische angst voor honden’ te benutten, zoals een Amerikaanse commandant in Irak dat met typerend racisme formuleerde. Anders gezegd: de ‘hardhandige methoden’ kwamen neer op foltering.

In 2003 werd Miller naar Irak gestuurd en deelde daar zijn ervaringen en inzichten. Blijkbaar werden die methoden daar overgenomen, want niet lang daarna doken de martelfoto’s op uit de gevangenis Abu Ghraib. Het nu gelekte handboek bevestigt wat we al wisten maar wat niet luid genoeg kan worden verteld: de Verenigde Staten hanteren marteling als officieel beleid.

Het rapport is als PDF-bestand te lezen.