Groot-Brittannië: verraad Labour bezorgt Tories winst
De Tories zullen het gevoel hebben dat ze nog hardere bezuinigingen kunnen opleggen, en nog meer bij werkende mensen kunnen plunderen om aan de superrijken te geven. Ze zullen hun zondebokpolitiek tegen migranten en moslims intensiveren. Ze zullen proberen om de politie nog meer bevoegdheden te geven en nog meer bereid zijn om oorlog te voeren in het buitenland, net als thuis. Waarom zitten de Tories nog in Downing Street, ondanks al hun aanvallen op arbeiders?
Labour verloor omdat het te rechts was, niet omdat het te links was. Kijk naar Schotland. Daar was Labour de grootste partij sinds 1959. Maar dat is op een haar na verdampt in de politieke aardbeving die het land deed schudden. De Scottish National Party (SNP) ging van zes zetels naar 56 zetels. Deze totaal ongekende verschuiving vond plaats omdat de SNP in staat was om zichzelf neer te zetten als links van Labour. Haar leiders spraken zich uit tegen bezuinigingen, Trident kernraketten, oorlog en nog veel meer.
De Labour schaduwminister van Buitenlandse Zaken, Douglas Alexander, erkende: ‘Schotland heeft gestemd voor oppositie tegen de Tories, maar vertrouwde niet op Labour om dat te doen.’ De Schotse Labour Party verenigde zich met de Tories om tijdens het referendum de Unie te redden. Vervolgens koos het bizar genoeg een rechtse leider, en vernederde hem toen hij zich beperkt voelde om zich tegen bezuinigingen uit te spreken. Nu heeft het de prijs daarvoor betaald.
Peiling
Ed Miliband zag zijn peilingen stijgen toen hij enige hoop bood op verandering: een einde aan de ‘non-dom status’ waarmee miljardairs belasting kunnen ontwijken, een hoger belastingtarief voor degenen die meer dan 150.000 pond per jaar bijeenharken en een villabelasting. Maar de glimp van vooruitgang en klasse politiek werden opzij gebeukt door de vuist van de financiële ‘ijzeren discipline’, ‘geen cent meer’ lenen, en ‘elk jaar het tekort terugbrengen’.
Het is niet verwonderlijk dat mensen niet werden geïnspireerd door een programma met meer aanvallen op publieke diensten, meer loonverlaging, meer banenverlies en het uitknijpen van gezondheidszorg en onderwijs. Labour’s leiders gaven migranten de schuld van de dalende levensstandaard. Krankzinnig genoeg eindigde het ermee dat ze Cameron aanvielen voor ‘niet-gefinancierde beloften’ om meer te besteden aan de NHS.
Miliband en zijn kring hebben mensen verraden door hun bleke en rechtse campagne. Het zou een ramp zijn als de aanhangers van Tony Blair en anderen nu proberen om de partij nog verder naar rechts te sturen. Sommige van de beste Labourresultaten waren in kiesdistricten die behouden bleven door het kleine aantal linkse partijleden. John McDonnell zag zijn meerderheid met 5000 toenemen toen hij 60 procent behaalde van de stemmen in Hayes en Harlington.
Tussen deze sombere resultaten was het geweldig om te zien dat Nigel Farage van de racistische partij UKIP werd verslagen. Hij faalde omdat Stand Up to UKIP en anderen campagne tegen hem voerden. Maar de dreiging is niet verdwenen. UKIP kreeg bijna 4 miljoen stemmen en werd tweede in 118 districten. We moeten de argumenten tegen UKIP blijven aandragen, net als tegen het bredere racisme en de islamofobie waarop het gedijt.
Kandidaten links van Labour werden over het algemeen weggedrukt door de druk om Labour te stemmen om de Tories en UKIP buiten te houden. In veel gebieden voerde de Trade Unionist and Socialist Coalition (TUSC) levendig campagnes, en werd goed ontvangen. Maar het was moeilijk om dat in stemmen om te zetten. Toch won Dave Nellist 1769 stemmen in Coventry, Jenny Sutton 1324 in Tottenham en Glyn Robbins kreeg er 969 in Bethnal Green en Bow.
Stem
In Belfast West, werd Gerry Carroll van People Before Profit tweede met een enorme 6798 stemmen, bijna 20 procent. De resultaten van Left Unity waren vergelijkbaar met TUSC, en de verkiezingen versterken de noodzaak voor links om zichzelf op orde te brengen: om samen campagne te voeren, samen te organiseren en zij aan zij in de verkiezingen te vechten.
De Tories zullen geen gemakkelijke tijd krijgen. Ze zullen nu proberen om enorme extra bezuinigingen op te leggen met een kleine meerderheid in het parlement. Ze zullen een referendum moeten houden over het lidmaatschap van de Europese Unie dat hun eigen partij zal verdelen. Ze beheren een vertragende economie met nieuwe problemen in zicht. Ze hebben geen legitimiteit in Schotland.
Strijd en politieke explosies zullen uitbreken – net als nadat de Tories aantraden in 1992 en in 2010. We moeten elke vlam van verzet aanwakkeren – van stakingen tot huisvestingscampagnes, tot de People’s Assembly demonstratie op 20 juni, tot de strijd tegen racisme, tot de mobilisaties over klimaatverandering. We moeten leiders van Labour en de vakbonden confronteren die ons deze ramp binnen hebben geleid.
Nu moeten de vakbondsleiders die stakingen hebben afgeremd en de mensen vertelden om hun vertrouwen aan Labour te geven, onder druk worden gezet om te beginnen met vechten. En als zij het niet doen, zullen we het zelf moeten doen. We kunnen niet toestaan dat bezuinigingen ongecontroleerd gaan overheersen.
We moeten begrijpen wat er gebeurd is in deze verkiezingen, agiteren en organiseren, en sterker pleiten voor een socialistisch alternatief voor het kapitalisme.
Dit is een vertaling van Socialist Worker.