Groot-Brittannië: miljoenen stemmen voor Corbyn en echte verandering

De Britse verkiezingsuitslag is een enorme ramp voor de conservatieven (Tories) en Theresa May, en een triomf voor Jeremy Corbyn en de Labour Party.
12 juni 2017

Dit is een geweldige opsteker voor iedereen ter linkerzijde, en voor iedereen die campagne heeft gevoerd tegen bezuinigingen en racisme, om de Tories eruit te gooien en Corbyn te steunen. Labour zag de grootste toename in populariteit ooit tijdens een verkiezingscampagne in de Britse geschiedenis. Bijna alle peilingen en de modellen hebben dit proces gemist, de meeste daarvan volledig.

May, die de beslissing nam om verkiezingen te houden, begon met een voorsprong in de peilingen van meer dan 20 procent. Ze moet gaan, ze heeft geen mandaat om te blijven. Ze moet worden gedwongen om te vertrekken.

May riep de verkiezingen uit in de verwachting dat ze over alle oppositie heen zou lopen – met name Labour – en een grote meerderheid halen. Ze had de onwankelbare steun van bijna alle media. Naar verluidt stormde de rechtse mediatycoon Rupert Murdoch de feestzaal van de krant The Times uit toen toen in de exit poll de Tories verloren.

Mays hoop op een meerderheid van meer dan 100 zetels is in rook opgegaan. Haar ontwijkende campagne, het rampzalige manifest dat was gefocust op de dementie-belasting en haar cynische pogingen om de terroristische aanslagen in Manchester en Londen te misbruiken hebben gefaald.

Dit is niet de wraak van anti-Brexit stemmers, zoals sommigen hebben gezegd: de Liberaal-Democraten zouden het veel beter gedaan hebben als dat waar was. Het gaat om een diepe woede tegen de bezuiniging en de rijken.

Het lijkt erop dat de Tories de grootste partij blijven, maar geen meerderheid zullen hebben. De enige zekerheid is dat elke Tory-regering verre van sterk en stabiel zal zijn. Ze zouden zou eventueel een regering kunnen vormen met de extreem-rechtse Democratische Uniepartij (DUP), maar het zou een chaotische coalitie worden. Het is zeer goed mogelijk dat er voor het einde van het jaar opnieuw een verkiezing plaatsvindt omdat er geen stabiele coalitie mogelijk is voor welke partij dan ook.

De Tories maken elkaar bittere verwijten sinds Mays opportunistische manoeuvre contraproductief bleek. Voormalige conservatieve minister van Financiën George Osborne zei: ‘Het ergste dat ze in haar leven heeft gedaan is niet meer door een korenveld rennen.’ Diverse prominente Tories hebben al laten doorschemeren dat ze moet gaan.

Radicaal

Labour heeft zetels gewonnen in heel Groot-Brittannië. Dit zou niet gebeurd zijn zonder een radicaal Labour-manifest en een massale, naar buiten gerichte campagne onder leiding van Corbyn. Hij had gelijk toen hij zei: ‘Politiek is veranderd en het gaat niet terug in de doos waar het in zat.’

In een tijd waarin mensen met de politieke elite en bezuiniging totaal zat zijn, bood Corbyn de hoop op echte verandering, en miljoenen reageerden op zijn boodschap. Massale openluchtbijeenkomsten en beleidsvoorstellen zoals het hoger belasten van de de rijken, het afschaffen van het collegegeld, een minimumloon van 10 pond per uur en meer geld voor zorg (NHS) en onderwijs creëerde echt enthousiasme. Dat motiveerde tienduizenden om campagne te voeren voor Labour en miljoenen om erop te stemmen, met name jongeren.

De rechtervleugel van Labour, die Corbyn nooit heeft geaccepteerd als leider en zei dat hij een probleem was, is volledig in diskrediet geraakt. Ze zouden kunnen beweren dat een rechtse kandidaat het nog beter zou hebben gedaan. Maar zoals de vorige Labour-leider Ed Miliband heeft laten zien, werken oninspirerende boodschappen niet. Labour-Kamerlid John Woodcock, die had gezegd dat Labour met Corbyn was op weg naar een catastrofale nederlaag, zei vanmorgen dat hij ‘geen idee had’ wat er aan de hand was. ‘Ik weet niet wat er in de Britse politiek gebeurt,’ zei hij.

Buitengewoon

De buitengewone resultaten omvatten een overwinning voor Labour in Canterbury, waar de Tories sinds 1918 de grootste zijn. De conservatieve minister van Volkshuisvesting Gavin Barwell verloor zijn zetel in zijn eigen kiesdistrict Croydon. Ben Gummer, die het Tory-manifest componeerde, werd in Ipswich verslagen en de staatssecretaris van Binnenlandse Zaken Amber Rudd behield haar zetel maar net.

Het geschatte aandeel van Labour in de stemmen is ongeveer 40 procent. Dat is veel meer dan Labour won in 2015 onder Miliband, of in 2010 onder Gordon Brown of in 2005 onder Tony Blair. Het is hetzelfde percentage als Blair behaalde in 2001. Blairisme is behoorlijk dood en Corbyns positie is onaanvechtbaar.

Het stemmenaantal voor de extreem-rechtse UKIP stortte in. UKIP-leider Paul Nuttall, de opvolger van NIgel Farage, was een verre derde in Boston en Skegness, waar de Ukip-stem met 26 procent daalde (naar 8 procent). De Liberaal-Democraten hebben hun zetelaantal vergroot, maar de voormalige leider Nick Clegg verloor.

In Schotland is de Schotse Nationale Partij (SNP) nog steeds de grootste, maar heeft wel veel zetels verloren aan Labour, de Tories en de Liberaal-Democraten. Zij dalen van 56 naar ongeveer 33 zetels. Onder de parlementariërs die hun zetel verliezen, zitten de voormalige partijleider Alex Salmond en de huidige vice-voorzitter Angus Robertson.

Labours succes is groter dan alleen het verkiezingsresultaat. Het toont aan dat Groot-Brittannië geen rechts land is, in tegenstelling tot wat de meeste analisten en politici zeiden na de uitslag van het Brexit-referendum.

Er is een massaal sentiment tegen bezuinigingen, racisme en oorlog. Twaalf miljoen mensen hebben tegen de Tories en hun meelopers gestemd. Dat moet in de straten en op de werkplekken worden gemobiliseerd omdat er nog steeds een Tory-regering is. We moeten het verzet opvoeren.

Dit is een vertaling van Socialist Worker.