Groningers zeggen NEE tegen racisme bij bezoek Wilders

Vandaag zal Geert Wilders zijn verkiezingsprogramma komen promoten in Groningen. Deze gebeurtenis wordt door het samenwerkingsverband Groningen Bekent Kleur aangegrepen om vanaf 11.00 uur op de Grote Markt een positief tegengeluid te laten horen, met een duidelijk NEE tegen het racisme van de PVV.
8 mei 2010

Lokale burgers hebben zich verenigd in Groningen Bekent Kleur. Samen roepen zij mensen op om zich uit te spreken tegen het racisme van Wilders en voor solidariteit. Uit het persbericht van Groningen Bekent Kleur:

Waar Geert Wilders er een probleem van maakt dat ‘Henk en Ingrid betalen voor Ali en Fatima’ willen wij laten zien dat we als burgers van Groningen solidair met elkaar zijn – ongeacht onze voornaam, ongeacht onze geboorteplaats. In onze wereld is geen plek voor verdeeldheid, wij staan voor solidariteit. Daarom zullen wij op zaterdag 8 mei om 11.00 uur ’s ochtends demonstreren op de Grote Markt. Hierbij zullen we onder andere t-shirts dragen met de tekst ‘I love Ali’ en ‘I love Fatima’.

Manifestatie
NEE tegen het racisme van Wilders
Zaterdag 8 mei 11.00 uur
Grote Markt Groningen
Informatie: groningenbekentkleur@hotmail.com

Zie hier de reportage van RTV Noord van gisteren:

UPDATE: VERSLAG VAN HET PROTEST TEGEN WILDERS

Ondanks de aanhoudende regen verzamelden zich zo’n 100 mensen op het Waagplein, wat later uitgroeide tot een groep van ongeveer 130 mensen. Samen wilden zij een positief tegengeluid laten horen tegen het toenemende racisme en de steeds terugkerende negativiteit over moslims en allochtonen in de media.

Als eerste sprak Mona Dohle van de Internationale Socialisten. Zij wees er op dat de toenemende islamofobie een symptoom is van de maatschappij. Dohle: ‘Als Geert Wilders de enige racist is dan is er op zich niet zoveel aan de hand. Het gaat er om dat een groot deel van de maatschappij verdeeld wordt. We moeten juist de handen ineen slaan, en samen terug vechten tegen de enorme bezuinigingen die er aan komen.’ Als voorbeeld haalde ze de stakingen bij de schoonmakers van afgelopen maanden aan. ‘Bij deze stakingen stonden allochtoon en autochtoon hand in hand. Samen vochten ze voor een betere cao, voor respect, voor een paar dubbeltjes meer. Die paar dubbeltjes waren evenveel als de bonus die de topbestuurders van de schoonmaakbedrijven kregen. Uiteindelijk hebben de schoonmakers gewonnen! ’

Als tweede sprak Nazmiye Oral, onder andere columniste bij de Volkskrant. Zij riep de mensen op om NEE te zeggen tegen racisme, maar tegelijkertijd een volmondig JA te laten horen. Een JA voor elkaar leren kennen, een JA voor openstaan voor elkaar. Ze voegde de daad bij het woord en riep de aanwezigen op om elkaar voor één hele minuut een knuffel te geven, het liefst iemand die je niet kent. Het was een erg mooi beeld om totale vreemden elkaar een warmhartige knuffel te zien geven.

Na de sprekers konden mensen t-shirts maken met teksten als ‘I love Fatima’ en ‘I love Ali’, maar ook met ‘I love Henk’ en ‘I love Ingrid’. Jong en oud toonden hiermee de onderlinge solidariteit met elkaar. Een ouder echtpaar van rond de 75 spraken ons aan en zeiden: ‘We hebben je op tv gezien. We zijn zo blij dat dit eens gezegd wordt! We zijn christenen en missen de solidariteit in Nederland. We zijn heel blij met je initiatief en zijn speciaal hiervoor naar de stad gekomen.’

Ook Ali, een van de mensen die een t-shirt kocht, zei: ‘Ik woon al 15 jaar in Nederland. Ik betaal al 15 jaar belasting. Wat wil Wilders dat ik nog meer doe? Ik ga zo naar hem toe om het te vragen. Ik wil weten wat HIJ eigenlijk heeft gedaan voor ons land.’ Ook kwam er een vrouw naar ons toe die zei: ‘Wat fijn om eindelijk eens de link te horen naar de banken en de crisis. Ik word zo boos dat steeds de schuld gelegd wordt bij allochtonen, terwijl zij er niks aan kunnen doen. De schuld ligt niet bij de allochtonen, de schuld ligt bij de banken en de topinkomens.’

De actie was om 12.00 afgelopen. Om half 1 arriveerde Geert Wilders in de stad, samen met wat Kamerleden van de PVV. Zwijgend liep hij door de stad, hier en daar een flyer uitdelend, maar vooral geïrriteerd voor zich uitkijkend, alsof hij geïrriteerd was door de mensen die er ook liepen. Toen een vrouw met hem probeerde te praten, werd ze door hem afgewezen: hij wilde niet in gesprek. Het is een mooie indicatie van hoe groot de kloof is tussen Wilders en de mensen.