Groei Frans Front National moet gekeerd worden

Kan het fascistische Front National (FN) van Marine Le Pen de volgende Franse presidentsverkiezingen in 2017 winnen? Frans links ziet de winst van het FN vooral door dit prisma.
3 april 2015

Door Denis Godard

Zo bezien waren de departementsverkiezingen van afgelopen maand een tegenslag voor het FN. De partij werd landelijk niet de grootste en zou de presidentsverkiezingen dus niet winnen. Maar deze analyse verlamt ons: de verkiezingen zijn een ideologische en geografische stap voorwaarts voor het FN. Door lokale campagnes met verkozen vertegenwoordigers versterk het FN zijn wortels. Het bouwt een activistische machine, ontwikkelt posities binnen het staatsapparaat en vergroot zijn legitimiteit.

Deze keer won het FN 5 miljoen stemmen bij verkiezingen die worden beschouwd als lastig voor outsiders. Tot nog toe had het FN slechts één vertegenwoordiger in meer dan 2000 arrondissementen. Deze keer won het er vier in de eerste ronde en doet het in de tweede ronde mee voor 1100 arrondissementen. In 43 van de 98 departementen waarin de streken gegroepeerd zijn, won het de eerste plaats.

Toen het FN tijdens de gemeenteraadsverkiezingen vorig jaar in veertien gemeenten de controle veroverde, koesterden sommigen de hoop dat hun vertegenwoordigers zichzelf in diskrediet zouden brengen. Maar waar afgelopen jaar posities werden veroverd, zoals in Beziers in het zuiden, heeft het weer gewonnen. Beziers laat ook zien hoe het FN haar leden en kiezers traint om hardere standpunten in te nemen.

Een week voor de verkiezingen organiseerde de burgemeester een bijeenkomst met mensen die nostalgisch zijn over de Franse heerschappij in Algerije. Ze gingen naar een straat met een naam ter ere van het einde van de Frans-Algerijnse oorlog. Ze veranderden die in de naam van een generaal die deelnam aan een couppoging die de Algerijnse onafhankelijkheid moest voorkomen. Het FN deed met bijna 4000 kandidaten mee in 93 procent van de streken. Nog nooit werden er zoveel blunders van FN kandidaten gehoord. Maar het stopte de groei van het aantal stemmen niet.

Gewapende militie

Nog erger was dat een paar weken voor de verkiezingen FN-leden boeren in het department Tarn hielpen een gewapende militie te organiseren die op gewelddadige wijze een kamp van milieuactivisten blokkeerde. Een paar dagen later deden havenarbeiders van de vakbond CGT mee met een aanval van FN-leden tegen de milieuactivisten. Het FN is zo sterk gegroeid in Tarn dat het meedoet aan de tweede ronde in 18 van de 23 streken. De grote partijen hebben op de slechtst mogelijke manier gereageerd.

Op de avond van de eerste verkiezingsronde viel de centrumlinkse premier Manuel Valls het FN aan. Maar tegelijkertijd gaf hij aan te willen luisteren naar de wensen van het FN en zijn kiezers. Vervolgens ging hij door over orde en ‘secularisme’, wat neerkomt op het aanvallen van moslims. De campagne werd gedomineerd door debatten over een hoofddoekverbod op universiteiten, het schrappen van schoolmaaltijden zonder varken voor islamitische en joodse kinderen en het uitbreiden van het anti-terreurarsenaal van de staat.

Tegelijkertijd komt de regering met nieuwe maatregelen tegen werkers. Het fascisme begint te winnen wanneer het zich verankert in de maatschappij. Verkiezingen zijn slechts een van de middelen die het daarvoor gebruikt. De verkiezingsresultaten zijn een nieuwe stap voorwaarts voor fascisme in Frankrijk.

De dag voor de verkiezingen was de internationale antiracismedag op 21 maart. Meer dan 10.000 demonstranten namen deel in 20 steden, onder de leus ‘samen tegen fascisme en alle vormen van racisme’. Ze eisten ‘gelijkheid of niets’. Het bracht een breed spectrum van organisaties samen. Deze diversiteit kwam tot uiting tijdens de demonstratie in Parijs. Het was luidruchtig, proletarisch en met veel minderheden. Hoewel sommige linkse partijen kozen voor een boycot, liet de groeiende deelname van anderen zien dat links het gevaar begint te begrijpen.

Dat dit de sterkste demonstratie tegen racisme in Frankrijk in vele jaren was, geeft een idee van het terrein dat we hebben verloren. Maar door vanaf de basis te bouwen, gecombineerd met een terugkeer van strijd tegen de aanvallen op werkers, kan de huidige dynamiek worden gegekeerd. Er is geen tijd te verliezen.

Dit is een vertaling van Socialist Worker.