Griekse staat drijft migranten tot wanhopige hongerstaking

Terwijl de ogen van de wereld gericht zijn op de revoluties in Noord-Afrika, wordt een wanhopige strijd van Noord-Afrikaanse migranten in Griekenland genegeerd. Driehonderd asielzoekers, voornamelijk uit de Maghreb, zijn daar sinds eind januari in hongerstaking gegaan in een ultieme poging een verblijfsvergunning te krijgen.

Door John van Dijk

Een derde van de groep is inmiddels met pre-comateuze verschijnselen en orgaanfalen in het ziekenhuis opgenomen. Desondanks is een deel van de hongerstakers inmiddels ook begonnen met een dorststaking, en zijn dus gestopt met drinken, Dit houdt een menselijk lichaam niet lang vol.

Het betreft mensen die al jaren in Griekenland wonen en werken, sommigen
zelfs zeven tot tien jaar. Ze werkten onder andere als olijven- en sinaasappelplukkers, bouwvakkers, verplegers en verzorgers.

Omdat ze geen verblijfsvergunning hebben, en daardoor ook geen rechten,
deden ze dit werk tegen een fractie van het minimumloon. Nu hebben ze na
jaren van uitbuiting te horen gekregen dat ze niet meer gewenst zijn.

Naast dat de hongerstakers een verblijfsvergunning willen, proberen ze ook
aan de wereld duidelijk te maken wat voor mensonterend bestaan ze leiden.
Ze eisen onder andere minimale werknemersbescherming en een minimale levensstandaard. Ook vragen ze erkenning voor het feit dat ze jaren in Griekenland gewoond en gewerkt hebben.

De Griekse staat wil de hongerstakers echter het land uitzetten en weigert
in te gaan op hun eisen. Griekenland geeft vrijwel nooit politiek asiel aan vluchtelingen, en het lijkt er op dat ze geen precedent willen creëren.

Tegelijkertijd claimt de Griekse staat wel de mensenrechten te respecteren.
Deze claim lijkt echter alleen te gelden voor mensen die beschikken over een
Grieks staatsburgerschap.

In januari deed het Europees Hof voor de Rechten van de Mens een uitspraak
die stelde dat EU-landen asielzoekers niet mogen sturen naar
Griekenland in verband met de foltering, en onmenselijke en vernederende
behandeling waar sprake van is in de Griekse detentiecentra.

Dat de hongerstakers de wanhoop nabij zijn blijkt niet alleen uit hun actie
maar ook uit hun verklaring. Die sluiten ze af met de volgende woorden:

‘We hebben geen andere manier om onze stem te laten horen, om onze rechten uit te breiden. Driehonderd van ons zijn op 25 januari begonnen met een Pan-Helleense hongerstaking in Athene en Thessaloniki. Wij brengen onszelf in gevaar omdat dit geen fatsoenlijk leven is. Wij geven de voorkeur om hier te sterven, in plaats van onze kinderen hetzelfde te laten ervaren als wat ons is overkomen.’