Griekse activisten spreken zich uit: ‘We willen arbeidersmacht’
Panos Garganas, redacteur van Arbeiders Solidariteit
De ervaring van 15 algemene stakingen in twee jaar heeft geleid tot een hoog niveau van radicalisering. De werkgevers zijn in het offensief. Het IMF en de EU zeggen dat de regering de lonen moet verlagen om meer concurrerend te zijn. En sinds de val van de regering-Papandreou in de herfst, proberen meer werkgevers er loonsverlagingen doorheen te drukken. Ze zeggen dat arbeiders loonsverlagingen moeten accepteren en dat ze anders de bedrijven zullen sluiten. Maar mensen zeggen dat ze niet willen werken voor lager loon.
Arbeiders hebben altijd de algemene stakingen gerespecteerd. Maar met de eerdere stakingen bleven de meeste mensen thuis, terwijl de bijeenkomsten groot waren. Met elke nieuwe staking veranderde dit. De basis begon meer en meer betrokken te raken.
Vakbondsbijeenkomsten en stakingsposten moest worden georganiseerd van onderaf, en botsingen met de politie betekende dat het belangrijk was om contingenten te organiseren voor de protesten. Nu heeft zich een nieuwe laag van activisten ontwikkeld die zeer ervaren is in het organiseren.
Zo kan een algemene staking worden afgekondigd op een termijn van een dag, en dan solide worden uitgevoerd, zoals gebeurde op dinsdag vorige week. Veel groepen arbeiders zijn sterk genoeg om te zeggen dat ze geen loonsverlagingen accepteren en gooien zelf hun bedrijf dicht.
Er vinden vergaderingen plaats van het volledige personeel. Ze zetten comités op, op autoriteit van massabijeenkomsten van arbeiders. Het vooruitzicht is zeer reëel om dit verder te generaliseren. Dat kunnen we zien in de laatste algemene 48-uursstaking. Als de chantage doorgaat over een Griekse default (niet betalen van de schulden, red.), is dit de reactie die ze zullen krijgen.
Voor de eerste algemene staking twee jaar geleden, waren het revolutionairen die het initiatief namen om de vakbonden tot een stakingsgolf te brengen. In oktober 2009 leidden verkiezingen tot een PvdA-type Pasok-regering. De vakbonden zeiden dat ze geen staking tegen Pasok konden organiseren. Maar de basis werd beïnvloed door antikapitalistisch links, en bracht het op gang.
Toen het IMF naar Griekenland kwam, brachten revolutionairen de eis naar voren om de schuld niet te betalen. Dit werd niet gedaan worden door politici, maar door de arbeiders zelf. Dat is arbeidersmacht. Dus revolutionairen hebben een belangrijke rol gespeeld in het vormen van de ideeën van mensen, en ze in praktijk te brengen.
_______________________________________________________________________________
Moissis Litsis, arbeiderscomité van Eleftherotypia en bestuurder Journalistenvakbond Athene
We zijn in staking sinds 22 december, en we zijn niet betaald sinds afgelopen augustus. Dat is niet ongewoon. Veel bedrijven betalen hun arbeiders niet meer. De wet hier is dat bedrijven die een faillissement nabij zijn, kunnen stoppen met arbeiders het geld te betalen dat ze hen schuldig zijn.
Eleftherotypia is de op een na grootste krant in Griekenland, en het heeft een radicale reputatie. Maar nu hebben arbeiders besloten om hun eigen krant te gaan maken, met de naam De Arbeiders in Eleftherotypia; die wordt woensdag gelanceerd.
Dit is onderdeel van een nieuwe golf van radicalisme in de arbeidersbeweging in Griekenland. We hebben veel ups en downs in de beweging meegemaakt, maar nu weten mensen dat ze verder moeten gaan.
In het begin waren arbeiders hier bij Eleftherotypia zeer terughoudend om te staken, mede omdat we een linkse krant zijn met een ‘ander’ soort baas. Maar we werden niet meer betaald en geconfronteerd met massale ontslagen. Woensdag komt er een beslissing van de rechtbank over de toekomst van de krant. Misschien worden we verkocht aan schuldeisers.
Sinds we in staking gingen, hebben mensen een stakingskrant gewild. Mensen noemden het een utopisch idee, maar nu gaan we een krant maken die niet alleen voor de arbeiders hier is, maar voor de hele maatschappij. Hij zal worden geproduceerd door ons 800-koppig personeel. We beginnen met een oplage van 50.000. Onze normale oplage is maximaal 30.000.
We willen onze ideeën publiceren. Maar we moeten ook geld verdienen, om onze stakingskas proberen aan te vullen. Dat is de reden waarom de eigenaar van de krant een nieuw front wil openen in de oorlog tegen ons. Hij heeft geprobeerd om onze toegang af te snijden tot de faciliteiten in het kantoor.
Wij hebben het bedrijf niet formeel bezet, maar we hebben toegang tot onze kantoren en drukkers. En de vakbonden geven ons geld om te helpen met drukken, dus we kunnen uit wijken naar een andere drukker als we die van Eleftherotypia niet kunnen gebruiken.
Lezers hebben een sterke band met Eleftherotypia. Ze lezen over het verzet tegen de trojka hier (IMF, Europese Centrale Bank en Europese Commissie, red.). Het is tijd dat de arbeiders onze krant in handen nemen.
In Griekenland voelt het soms alsof we in oorlog zijn. De mensen zitten zonder werk,worden gevoed in gaarkeukens, en hebben geen enkele zekerheid. Ik hoop dat onze stakingsbeweging doorgaat. We hebben meer nodig om te voorkomen dat de maatregelen worden opgelegd door het parlement.
Mensen zijn erg boos. Er is geen deel van de gewone bevolking dat er niet beïnvloed wordt,zowel in de publieke als in de particuliere sector. Zelfs kleine ondernemers zijn wanhopig. En al die tijd zonder loon, zijn we afhankelijk van spaargeld en geld van onze families en vrienden. Dat helpt, maar veel mensen zijn wanhopig.
De mensen in Griekenland worden aangemoedigd om individualistisch te handelen, zoals op de meeste plekken. Maar deze crisis heeft mensen samengebracht. Mensen realiseren zich nu dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten.
Het establishment heeft geprobeerd om mensen af te schrikken: ‘Wat als we Europa uit gegooid worden?’ vragen ze. Maar mensen zijn niet bang meer. Ze hebben niets te verliezen.
_______________________________________________________________________________
Kostas Pittas, vakbondsvertegenwoordiger, ministerie van Energie
Arbeiders hebben het ministerie van Energie en Ontwikkeling bezet als reactie op de regeringsplannen om het energienet te privatiseren. Vorige week donderdag bezetten meer dan 50 energie-arbeiders en ambtenaren het gebouw, en 200 protesteerden buiten.
We gingen het kantoor van de minister van Energie en omsingelden hem. We blokkeerden de deuren, en dwong hem te ‘onderhandelen’. Hij vertelde ons: ‘Geen privatisering betekent geen lening van de trojka.’ We zeiden tegen hem dat hij uit zijn nek kletste. De minister werd ongeveer drie uur lang ingesloten voordat de politie hem bevrijdde via de kelder en hem langs de pickets leidde.
Dit was niet de eerste keer dat we het gebouw bezetten. We bezetten vijftien ministeries in oktober, 12 dagen lang. Toen de trojka kwam was er geen plaats voor hen om te vergaderen. Alles was bezet.
Vorige week woensdag staakten de energie-arbeiders nog steeds, en ze bezetten het kantoor van het elektriciteitsbedrijf. De afgelopen twee jaar hebben we 15 algemene stakingen gehad: stakingen in de staalindustrie, de media, de ziekenhuizen en elders – een aantal daarvan waren all-out. Dit heeft het vertrouwen gevoed van iedereen.
_______________________________________________________________________________
Georgia Koffa, OLME docentenvakbond Voortgezet Onderwijs, Athene
De bezuinigingsmaatregelen zijn verschrikkelijk geweest voor het onderwijs. Leraren verliezen hun baan, wat betekent dat er een gebrek is aan personeel in de scholen. Studenten hebben geen boeken en geen verwarming in de klaslokalen. En veel studenten hebben honger, omdat ze zich geen voedsel kunnen veroorloven. Studenten leggen examens af onder deze omstandigheden.
Dit maakt ons bang, maar ook boos. We hebben onze vakbond onder druk gezet om harder te vechten, en we roepen op tot stakingen om de bezuinigingen te verslaan. We zijn van plan om dinsdag te staken in het hele voortgezet onderwijs, na de algemene staking.
Het zien dat arbeiders andere werkplekken bezetten, heeft de leraren geïnspireerd. We pleiten op arbeidersbijeenkomsten voor verdergaande acties. We nemen besluiten over de meest effectieve manier om te vechten. We moeten leren van arbeiders op andere werkplekken, en hun voorbeeld volgen.
We zijn nu bezig om beslissen of we onze baan in onze eigen handen kunnen nemen en de school zelf beheren. Wij willen deze weg op gaan om de aanvallen tegen te houden. Maar wat we ook doen, we willen het niet alleen doen. We willen dat arbeiders uit andere publieke diensten zich bij ons aansluiten en meestaken.
_______________________________________________________________________________
Kostas Katarachias, arts en de algemeen vakbondssecretaris bij Agios Savvas kankerziekenhuis, Athene
Afgelopen najaar hebben we twee maanden van onafgebroken mobilisatie gehad. Er waren all-out stakingen, demonstraties en bezettingen van ziekenhuizen. In mijn ziekenhuis zetten we bijeenkomsten op om van onderaf te organiseren. We hielden demonstraties van duizenden mensen.
Het loon van sommige mensen daalde met 30 procent toen een paar weken geleden onze nieuwe lonen werden vastgesteld. En omdat bij veel arbeiders ook de aflossing van leningen in mindering wordt gebracht op hun loon, krijgen ze nu bijna niets betaald.
Ongeveer de helft van de Griekse ziekenhuizen worden bedreigd met sluiting. De regering heeft al geprobeerd om een aantal ziekenhuizen te sluiten, maar we hebben verzet georganiseerd en een aantal overwinningen geboekt. Ziekenhuispersoneel in het hele land coördineert nu de organisatie van arbeiders aan de basis. Bijna elke dag zijn er demonstraties en personeelsvergaderingen.
De regering heeft nieuwe tarieven ingevoerd voor ziekenhuispatiënten, maar veel van de kantoren die deze innen, zijn bezet. Dit stopt de inning ervan. Arbeiders van 15 ziekenhuizen hebben het ministerie van Volksgezondheid bezet in Athene. We hielden een algemene vergadering, waar de mensen een all-out staking eisten.
Een andere opwindende ontwikkeling is in een ziekenhuis in Kilkis in het noorden. Medewerkers hebben de controle overgenomen over het beheer van het ziekenhuis, en nemen maatregelen om het ziekenhuis onder arbeidersmacht te brengen.
_______________________________________________________________________________
Tasos Anastasiades, coördinator van het EPASS solidariteitscomité
We proberen nu de strijd van arbeiders te verenigen in de verschillende sectoren. Arbeiders in de media nemen stappen om te coördineren tussen de tv-bedrijven, kranten en elders. We hebben de druk opgevoerd voor een all-out algemene staking in de media.
Bij het farmaceutisch bedrijf Alabis hebben duizenden arbeiders gestaakt tegen ontslagen. Er was ook enkele weken lang een staking tegen loonsverlagingen op Intracom Defence, een elektronicabedrijf dat ook raketten maakt. We proberen om ze allemaal te coördineren, en meer fabrieken over te halen om zich bij hen te voegen in de gezamenlijke strijd.
We hebben het EPASS comité gevormd voor solidariteit. Het bestaat voornamelijk uit vakbondsleden die actief zijn op hun werkplek. De voorzitter en vice-voorzitter van de farmaceutische vakbond zijn er deel van, met de steun van hun leden.
Bij de krant Eleftherotypia zijn er vijf verschillende vakbonden. Arbeiders daar verkozen een gezamenlijke comité dat EPASS ondersteunt. Dus het is half officieel, half onofficieel. Dit is belangrijk omdat mensen op verschillende werkplekken van elkaar leren. Deze coördinatie heeft vakbondsbestuurders ertoe aangezet om grotere stakingen af te kondigen.
Nu willen we verder gaan: we hebben een all-out staking nodig voor alle arbeiders. En we willen arbeidersmacht. We willen de financiële boekhouding openen voor arbeiders om te zien waar hun geld is gebleven, en welke leugens ons werden verteld over dat er geen geld zou zijn.
Als een baas mensen ontslaat, moet de fabriek genationaliseerd worden, het kapitaal van de baas in beslag genomen worden en gegeven aan niet-betaalde arbeiders.
Dit stuk is een vertaling van de Socialist Worker.