'Gracias a la vida'
Door Ben Soree
Geitenwollen sokken: met een onvoorspelbare winter voor de deur, kun je ze maar beter klaar hebben liggen. Met warme voeten onderaan je lichaam wordt de rest van je lichaam vanzelf heerlijk warm. Ondanks alle positieve eigenschappen en eerlijkheid van het materiaal kampt dit kledingstuk echter met een imago probleem. Zo ook Mercedes Sosa, maar haar als muf omschrijven is een grove belediging.
In een tijd dat het genre ‘wereldmuziek’ en salsa scholen nog niet bestonden, bezorgde de Nederlandse platenmaatschappij Philips-Phonogram haar wereldroem. Deze wijde bekendheid is misschien wel de oorzaak dat op het verkeerde feestje, mensen gezellig zweverig probeerden te dansen op haar ‘lekker exotische’ muziek en volledig voorbij gingen aan de betekenis ervan.
Mercedes Sosa, begon haar gevecht voor mensenrechten enkele jaren nadat haar landgenoot Che Guevara, en Camilo Cienfuegos gezorgd hadden voor de sluiting van de casino’s aan de Malecon van Havana, Cuba, waar de muzikanten van de nu hier zo populaire Buena Vista Social Club, toen speelden.
In de jaren zeventig, aan het begin van de militaire dictatuur in Argentinië, leidde de kritische of dubbelzinnige teksten van de sociaal bewogen liederen die ze zong, er toe dat ze tijdens een concert van het podium werd gehaald. Samen met een groot deel van haar
publiek werd ze gearresteerd. Toen ze vrijkwam, ging ze in ballingschap. ‘La Negra’ was trots dat ze socialist was.
In Zuid-Amerika is men haar altijd blijven respecteren. Groot was dan ook de vreugde toen ze in 1982 terug kwam naar Argentinië. Met de ruigheid van haar stem gaf ze gevoelens een grote directheid. Laten we hier allemaal nog eens naar luisteren. Ze zong ook voor ons.