‘Geld voor de zorg is niet bedoeld om zakken te vullen’

Een historische staking: op maandag 27 augustus legde een deel van het personeel van het Amsterdamse verpleeghuis Sint Jacob het werk neer. Ze protesteerden tegen de hoge werkdruk en onderbetaling. We moeten ver teruggaan in de geschiedenis om een staking van medewerkers van een verpleeghuis te vinden. Op 3 en 4 september staken ze opnieuw.

Door Joan van Tongeren

Op 27 augustus schrijft, onder luid gejuich, ’s morgens om half elf de eerste staker zich in. Iedereen gaat staan en roept ‘Strijd voor zorg!’ Het gaat in totaal om 25 stakers van de facilitaire dienst van een woonzorgcentrum van de Osira Groep. Zorgwerkers in de verpleeg- en verzorgingshuizen en in de thuiszorg (VVT) hebben de afgelopen maanden al volop actie gevoerd. De meeste zorgwerkers stemden ook niet in met hun cao-akkoord. Ze eisen dat de kwaliteit van de zorg wordt verbeterd, de werkdruk wordt verlaagd, de flexibiliteit wordt teruggedrongen en er meer respect en waardering komt.

Het komt zelden voor dat werkers in de verpleeg- en thuiszorg actievoeren en zelfs staken. Ruud Kuin, bestuurder van Abvakabo, is bij de staking aanwezig en zegt dat in het hele land de werkdruk een groot probleem is. De bond is vanaf januari bezig met overleg, petities en acties, maar er wordt onvoldoende geluisterd door werkgevers. En dus is het nu tijd voor een zwaar middel in deze sector, staken.

De stakers komen bij elkaar in de Burcht te Amsterdam, vanwaar uit bijna 100 jaar geleden de achturige werkdag werd afgedwongen. Linda Voortman, Tweede Kamerlid van GroenLinks, en Maureen van der Pligt, kandidaat-Tweede Kamerlid van de SP, lezen een dagboek voor dat medewerkers hebben geschreven. De trieste verhalen laten duidelijk de hoge werkdruk zien. In tien dagen tijd komt het wel vijf keer voor dat bewoners niet kunnen douchen en niet op tijd naar het toilet kunnen worden gebracht. Hierdoor zijn ze gedwongen om hun urine en ontlasting te laten lopen en worden daardoor ongewild incontinent.

Acht uur werken, acht uur ontspannen en acht uur slapen. Dat willen de medewerkers als hen gevraagd wordt waar het geld in de zorg aan besteed moet worden. ‘Dat geld is niet bedoeld om zakken te vullen’, wordt er geroepen vanuit de zaal. ‘We eisen dat de 370 miljoen die extra is uitgetrokken door het kabinet aan zorg wordt besteed en aan extra handen aan het bed’, aldus Ruud Kuin.

Aan het eind van de ochtend spreekt verpleegkundige Monica Knoop de stakers toe. Zij zette het protest van twee jaar geleden in gang. Ze wil de actievoerders, speciaal de stakers van nu, een hart onder de riem steken. Ze wil niet opgeven ondanks veel intimidatie. Gelukkig is er ook veel steun en solidariteit. ‘Het gaat niet om de macht’, zegt Monica. ‘Zij voelen dat ze die verliezen, maar het gaat ons om de zorg.’

Het vormt het einde van een strijdbare ochtend, waarin de reikwijdte van deze strijd steeds duidelijker wordt. Wie eerst onzichtbaar waren, worden nu steeds zichtbaarder.

Zie ook Tweedaagse staking verpleeghuis Sint Jacob voor achturige werkdag op de site van Abvakabo.

• Wil je reageren op dit artikel? Stuur ons een mail.
• Met socialisme.nu en De Socialist proberen we socialistische ideeën toegankelijk te maken voor iedereen. Om dit te blijven doen kunnen we alle hulp gebruiken. Wil jij ons ook steunen? Neem dan een abonnement op De Socialist of word donateur: vul hier het formulier in.