Gebruik winsten om banen te redden

De werkeloosheid zwelt aan, ook in Nederland. Op het eerste gezicht lijkt het onontkoombaar; het gaat toch zo slecht in de economie? Dan is het toch logisch dat bedrijven bezuinigen? Zoals vaker echter, zit er een dubbele bodem in de beweringen van onze regering en werkgevers en is er meer dan genoeg ruimte om actie te voeren, voor behoud van werk én loonstijging.
15 februari 2009

Door Sjerp van Wouden

Voor de duidelijkheid: de economie staat er inderdaad echt niet goed voor, en een bedrijf als ING dat voor iedere euro die het waard is op de beurs er 100 uitgeleend heeft, staat er dan ook verre van gezond voor. Hetzelfde ING is aan het reorganiseren, waarbij al velen hun baan zijn kwijtgeraakt en meer ontslagen zijn aangekondigd.

Je hebt ontslagen worden en ontslagen worden. Er is een wereld van verschil tussen de 7000 arbeiders die mogen opstappen en hun ex-baas Tilmant. Die laatste kreeg boven zijn salaris van 8 miljoen euro een vertrekpremie (wegens goede prestaties?) van 1,35 Miljoen. In 2007 steeg zijn salaris met 316 procent, waar de gemiddelde CAO onderhandeling al stuk zou lopen op 3,16 procent. De speciale Volkskrant-site over topsalarissen laat zien dat Tilmant zeker niet de enige bestuurder was die zichzelf rijkelijk beloonde terwijl zijn bedrijf in razend tempo richting de afgrond racede.

Voorafgaand op de huidige reorganisatie was er reeds een eerdere reorganisatie met veel banenverlies bij ING en Nationale Nederlanden, de verzekeringstak van ING in Nederland. Nick Jue, bestuursvoorzitter van ING Nederland vertelde in het NOS-journaal: ‘Het gaat om banen op het hoofdkantoor waardoor we efficiënter willen worden, het gaat om banen in de operaties waar simpelweg de volumes minder zijn geworden’ Het eerste is interessant, want dat gebeurt over de hele linie: de crisis wordt gebruikt om arbeiders nog harder te laten werken, efficiënter uit te buiten en zo de winstmarges op de krikken. Je wordt ontslagen, je collega’s mogen harder werken om dat goed te maken.

Dit is dan ook de link naar bijvoorbeeld Corus en ABN AMRO en de vele andere reorganiserende bedrijven. Deze bedrijven maken winst en hebben de afgelopen jaren megawinsten gemaakt. In 2007-2008 maakte Tata, eigenaar van Corus 12,35 miljard dollar winst; ABN AMRO Nederland maakte 3,5 miljard euro winst in 2008.

De houding van de vakbondstop hiertegenover is ronduit problematisch. De hoogste inzet lijkt bij voorbaat een goed sociaal plan. Wie met bondsleden in actie is geweest of bij vergaderingen is geweest, kent echter de strijdbaarheid aan de onderkant van de bond. Veel arbeiders die bedreigd worden met ontslag zien dat de reorganisaties die nu worden doorgevoerd niet simpelweg een soort natuurwet zijn, maar dat de ontslagen deel zijn van de poging om de crisis af te wentelen op werkende mensen. Die argumenten zouden niet alleen op straat, maar ook binnen de bond moeten worden versterkt.