G20: institutionele geweldplegers nog steeds op vrije voeten
De kleine rechtszaal in Hamburg zat vol in Hamburg. Na drie maanden voorarrest – internationale activisten zouden vluchtgevaarlijk zijn – werd Ramon voorgeleid. Hij bekende schuld voor oa. het gooien van een asbak naar de ME, een fles naar een politiebusje en het helpen opzetten van een barricade tegen de politie.
De rechter stelde dat Ramon voorbereid was op geweld omdat hij in de middag voor de Welcome to Hell demonstratie een sjaal had gekocht tegen traangas. Maar talloze activisten die die dag van hun recht op demonstratie gebruik wilden maken, troffen deze voorzorgsmaatregelen. In de weken voorafgaand had de staat – met uitspraken zoals dat er ‘duizenden tot geweld bereide activisten’ naar Hamburg zouden afreizen – een klimaat geschapen rond de demo waarin er veel repressie kon worden verwacht.
Door de gewelddadige reactie van de ME werd dit een self-fullfilling prophecy. Nog voordat de demonstratie een meter kon lopen, werd zij omsingeld, geslagen en met traangas bestookt. Zie bijvoorbeeld deze beelden. De paar individuen die van gezichtsbedekking gebruik maakten, werden gebruikt om de demonstratie als geheel te criminaliseren. Geen wonder dat sommige activisten zich hier later op de avond tegen probeerden te verdedigen.
Politiek proces
De voortvarendheid waarmee activisten voor een langere periode werden opgesloten en berecht – een andere Nederlandse activist, Peike, werd al veroordeeld voor twee jaar en tien maanden – staat in schril contrast met de stilte als het gaat om het geweld en de escalatie vanuit de politie. Er is nog geen agent veroordeeld voor het met knuppels treden van de vrijheid van meningsuiting. Collectief werd de ME in de week na de G20 al bedankt met een concert.
Het optreden van de politie en de harde straffen voor ‘relschoppers’ komen niet uit de lucht vallen. Het optreden tegen activisten was gericht op escalatie van geweld – en met succes. Naast de tienduizenden mensen die die dagen de straat op gingen, was er ook sprake van plunderingen en brandstichting. Deze chaos in de stad werd vervolgens gebruikt om de aandacht af te kunnen leiden van het falen van de G20 zelf en het moorddadige beleid van regeringsleiders zoals Trump, Poetin en Erdogan.
De rechtszaken van internationale activisten werden vervolgens gebruikt voor de orde en veiligheidscampagne van Merkel. Wat dat betreft, is Ramon’s geluk dat hij in de week na de verkiezingen berecht werd. Gevraagd naar het verschil met de veroordeling van Peike stelde de rechter vandaag tegenover een journalist dat die straf in een hoger beroep geen stand zou houden. Kennelijk is er binnen de rechterlijke macht ook een besef dat die uitspraak juridisch helemaal niet kan. Dit roept opnieuw vragen op over het politieke karakter van de rechtszaken.
Rioolpers
Ondertussen zien we in Nederland dat de rioolpers haar vingers aflikt bij de harde straffen tegen activisten. Dezelfde media die juichen wanneer lgbtq-activisten mishandeld worden, er nieuw moordtuig wordt aangeschaft door het leger of hun schouders ophalen wanneer vluchtelingen verdrinken, roepen nu dat geweld bestraft moet worden.
We juichen niet voor elke winkelruit die op een demonstratie wordt ingegooid, maar dat soort ‘geweld’ verbleekt bij het institutionele geweld van de leden van G20: hun oorlogen kosten aan honderdduizenden mensen het leven (Irak, Afghanistan, Syrië, Yemen), hun bezuinigingspolitiek maakt het leven van miljoenen mensen kapot, en hun winsthonger vernietigt onze planeet.
Het is juist dit structurele dagelijkse geweld van de elites dat duizenden activisten afgelopen juli naar Hamburg bracht. Een wereld waarin de winsten van grote bedrijven verdedigd worden ten koste van de belangen van werkende mensen, vluchtelingen en toekomstige generaties. De meest fanatieke steun voor het staatsgeweld tegen activisten die tegen deze neoliberale status-quo de straat op gingen, komt vanuit het (extreem)rechtse mediakartel van GeenStijl, TPO en WNL. Maar ook de gevestigde media gaan hierin mee.
In tegenstelling tot Nederland was er in Duitsland veel kritiek op het politie-optreden. Zo diende Der Spiegel burgemeester van Hamburg, Olaf Scholz, van repliek die zei dat ‘er geen politiegeweld had plaatsgevonden’. Dat was er wel. Het Grundrechtekomittee kwam met een uitgebreide verklaring van de manieren waarop het recht op samenkomst en meningsuiting geschonden werd. Op de website G20 Doku wordt een uitgebreid overzicht gegeven van het politiegeweld tijdens de G20.
Het is pijnlijk dat gevestigd links in Nederland zo stil is over wat er is gebeurd in Hamburg. De enige partij in Duitsland die zich associeerde met de protesten tijdens de G20 – die Linke – groeide met de laatste verkiezingen in Hamburg. Het laat zien dat een links dat de straat opgaat tegen wereldwijde onrecht ook parlementair kan groeien.
Voor links is het nu de taak om solidariteit te organiseren met de gevangenen. Er zitten nog meer dan twintig internationale activisten vast en er lopen ook zaken tegen meer dan driehonderd Duitse activisten. Met deze showprocessen probeert de Duitse staat activisme over de hele linie te criminaliseren – en daarmee de legitimiteit van het noodzakelijke verzet tegen oorlogshitzers, sociale afbraak en racistische verdeel-en-heers te ondermijnen. De rechtszaak viel in Nederland gelukkig samen met de grootste stakingsactie in jaren: investeer in onderwijzers, niet in onderzeeërs!
Een andere wereld is mogelijk!
Berecht de structurele geweldplegers!
Vrijheid voor Peike!