Franse vervoersstaking voorbij – voorlopig
voor het hervatten van het werk.
De staking is opgeschort. Intussen zijn onderhandelingen gaande tussen vakbonden en regering. Dit is een tijdelijke nederlaag voor de arbeiders in de strijd tegen Sarkozy’s ‘hervormingen’.
Sarkozy wil de pensioenregeling voor trein- en metropersoneel verslechteren, om vervolgens het hele pensioenstelsel uit te hollen. Ook wil hij 11.000 mensen minder in overheidsdienst, en wil hij universiteiten meer als ondernemingen laten functioneren.Tegen de pensioenplannen staakte metro- en treinpersoneel negen dagen lang. Tegen bezuinigingen in de openbare diensten staakten en demonstreerden dinsdag 20 november vele honderdduizenden docenten, verpleegkundigen en anderen. Tegen de verzelfstandiging van universiteiten voeren studenten op tientallen instellingen al wekenlang actie.
De stakingen in het vervoer vormden de spil van de actiegolf, het wegvallen ervan is een tegenslag. Sarkozy slaagde er kennelijk in om zijn voorstellen als redelijk neer te zetten: waarom zouden mensen bij spoor en metro eerder met pensioen mogen dan miljoenen andere hardwerkende mensen? Doorzichtige propaganda: na de spoor- en metrowerkers zouden die andere arbeiders aan de beurt komen voor Sarkozy’s sloophamer. Bovendien: als Sarkozy het verschil wilde afschaffen zou hij de pensioenen van die andere groepen ook kunnen verbeteren, in plaats van die van metro en spoor af te breken. Maar enig effect had Sarkozy’s propaganda wel. Berichten over sabotage van spoorwegen gaven hem de kans zich als redder van orde tegen een harde stakerskern te profileren.
Funest was de opstelling van vakbondsbestuurders. Die gingen al akkoord met onderhandelingen toen de stakingen nog maar een paar dagen op gang waren. Sarkozy had al aangegeven dat de kern van zijn pensioenplan vast stond en niet voor onderhandeling vatbaar was. Door al tijdens stakingen te gaan praten met een onwrikbare tegenstander, saboteerden vakbondsbestuurders de motivatie van de stakers. Waarom doorstaken, als je aanvoerders al zijn gaan praten met een tegenstander die bij voorbaat niet toegeeft? De staking is dan ook niet zozeer een nederlaag van de arbeiders zelf, als een uitverkoop ervan door vakbondsbestuurders.
Een eerste gevechtsronde tussen arbeidersbeweging enerzijds, regering en ondernemers anderzijds, gaat daarmee naar Sarkozy. Maar meer dan een eerst ronde is het niet. De acties op de universiteiten gaan door. Voor december zijn nieuwe stakingsdagen aangekondigd. En ook de trein- en metrostaking is niet definitief beëindigd, maar slechts opgeschort. Een volgende ronde zal waarschijnlijk niet lang op zich laten wachten.