Frankrijk: guerrillastrijd op platteland verdeelt regering

De Franse sociaal-democraat Francois Hollande werd in mei gekozen tot president. Nu is zijn populariteit in de peilingen gezakt naar 36 procent, een diepterecord voor een nieuwe president. Hollande heeft zelfs de meest bescheiden verwachtingen niet waargemaakt. In plaats van verandering, staat hij volgens linkse en rechtse commentatoren nu voor voortzetting van de lijn van Sarkozy. Maar te midden van de teleurstelling over de Franse president zijn er tekenen van hoop.

Door Sylvestre Jaffard

In het begin waren er een paar kleine progressieve maatregelen. Zo stak Hollande een stokje voor de BTW-verhoging van Sarkozy. Maar slechts vijf maanden later besloot zijn regering zelf tot een BTW-verhoging, een draai die inmiddels het gebrek aan ruggengraat symboliseert van de Socialistische Partij. Dit kwam pal na een vernederende koerswijziging over een belastingverhoging die sommige bazen zou hebben geraakt.

De strijd rond 8000 ontslagen bij autoproducent PSA is nog een voorbeeld. Hollande en zijn ministers waren er als de kippen bij om het banenverlies ʻonacceptabelʼ te noemen, maar ze hebben niets gedaan om het te stoppen. De arbeiders van PSA voeren nu een heldhaftige strijd met hun rug tegen de muur.

Er was nog wat hoop dat Hollande zou breken met het openlijke racisme van Sarkozy. Maar helaas. Hollande had beloofd om mensen met een nationaliteit van buiten de Europese Unie stemrecht te geven in lokale verkiezingen. Maar binnen enkele weken begonnen woordvoerders van de Socialistische Partij uit te leggen dat die maatregel ʻverdeeldheidʼ in de hand zou werken, ʻgeen prioriteitʼ was en zelfs dat het extreem-rechts in de kaart zou spelen. Maar het tegenovergestelde is waar.

Toen ze zagen dat de regering duidelijk niet besluitvaardig was, begonnen de meest reactionaire krachten te mobiliseren. Aanvallen op moslims en Roma vinden bijna dagelijks plaats. Eén nazigroepering had genoeg zelfvertrouwen om de bouwplaats van een moskee in Poitiers te ʻbezettenʼ.

Protest

In dit geval hielden linkse activisten een paar dagen later een demonstratie. Maar een massale landelijke reactie op islamofobie blijft nog uit. Na demonstraties in Parijs van zowel de gevestigde orde als fascistisch rechts bond Hollande in over zijn verkiezingsbelofte om het homohuwelijk te steunen.

Er zijn dus weinig redenen tot optimisme, behalve het fraaie schouwspel van de Franse conservatieven die elkaar de tent uitvechten na hun verkiezingsnederlaag. Jean-Francois Copé en Francois Fillon, de twee kandidaat-opvolgers van Sarkozy, waren twee weken bezig met een zwaar gevecht van wederzijdse beschuldigingen na de leiderschapsverkiezing van hun partij. Het lijkt erop dat de partij blijvend in tweeën scheurt.

We mogen er echter niet uitsluitend op vertrouwen dat rechts zichzelf vernietigt. Er moet een links alternatief voor de regering worden opgebouwd. Er zijn twee ontwikkelingen die hiervoor hoop bieden. Ten eerste waren er twee demonstraties tegen de bezuinigingen in september en oktober. Beide keren gingen zoʼn 80 à 90.000 arbeiders de straat op. Ten tweede is er het gevecht tegen een nieuw vliegveld in het westen van Frankrijk, in het platteland rond Nantes.

Bewoners uit de omgeving, linkse en milieuactivisten voeren hier een vastberaden verzet tegen dit kostbare en schadelijke project. Tienduizenden mensen hebben gedemonstreerd. Het gebied waar het vliegveld moet worden gebouwd is meerdere keren bezet, ontruimd, en weer bezet door activisten.

Het waren taferelen die lijken op een guerrillastrijd op het platteland, toen honderden MEʼers flitsgranaten en traangas gebruikten tegen activisten. Het vraagstuk is een splijtzwam tussen de Socialistische partij en hun coalitiepartners de Groenen, en het verdeelt de twee hoofdstromingen binnen het Front de Gauche.

De hard-rechtse minister van binnenlandse zaken Manuel Valls heeft de activisten een ʻgezwelʼ genoemd dat ʻniet de kans moet krijgen zich te organiserenʼ. Laten we zorgen dat dat wel gebeurt.

Dit is een vertaling uit de Socialist Worker.