Een weekend van verzet tegen racisme in Zuid-Limburg
Voor de tweede keer sinds het begin van zijn verkiezingscampagne durfde Wilders op 11 maart de straat op te gaan. Net als in Spijkenisse kon hij in Heerlen rekenen op een groep demonstranten die een krachtig tegengeluid liet horen.
Met tien vrouwen en twee mannen verzamelden we op afgesproken locatie. De gemeente had de binnenstad laten barricaderen, er hing zelfs een helikopter in de lucht. Wilders werd langs dranghekken door de belangrijkste winkelstraat geleid. Op het moment dat de geblondeerde racist in beeld kwam, haalden wij onze zelfgemaakte spandoeken tevoorschijn en zetten leuzen in tegen de PVV en in solidariteit met vluchtelingen. Ook hadden we een kort liedje bedacht: ‘Geert die gaat bezuinigen’ om aan te sluiten bij de zorgen van het publiek op straat.
Deze kleine Women’s March against Wilders kon rekenen op de steun van enkele Marokkaans-Nederlandse omstanders. Achterin de groep probeerden enkele Wildersfans toch wat te duwen en te trekken en het recht van meningsuiting van de demonstranten in te perken door borden af te pakken.
We wisten Wilders lang in het vizier te houden, totdat een cordon politiemannen met forse kniebeschermers en kogelvrije vesten ons de weg versperde. Daarachter stond de SP nog te dansen na het bezoek van Emile Roemer op de muziek van een sambaband. Volgens een SP-er was dat het beste wat de partijleden konden doen. Na de actie kregen de activisten grote belangstelling van Noorse, Japanse, Spaanse en Franse media.
Stop de haat
De dag erop hield Limburg in Actie, waar wij als plaatselijke Internationale Socialisten onderdeel van zijn, in Maastricht een demonstratie onder de leus ‘Stop de Haat!’. De actie riep op om te laten zien dat we verschillende vormen van haat, zoals seksisme, LHBTQ-fobie en racisme niet accepteren – en om dit mee te nemen naar de verkiezingen op woensdag.
Zo’n 250 mensen verzamelden op een zonovergoten Plein 1992 met borden en banners die uiteenlopende statements maakten: ‘Geen mens is illegaal’, ‘Pussy grabs back’, ‘Stop the hate, smash patriarchy’ en ‘Justice for Palestine’. Naast individuen deden The Radish, Students for Justice in Palestine Maastricht en DemoTech mee.
De sfeer zat er goed in dankzij de zon en de mooie borden, maar vooral omdat iedereen zich geroepen voelde om iets te doen, om de straat op te gaan, om samen te komen voor een positieve en strijdbare demonstratie. In heel het land was het namelijk een inspirerend weekend van actie – sommige mensen liepen de dag ervoor nog mee met één van de grootste feministische demonstraties van deze tijd in Amsterdam.
De eerste spreker was René Gabriëls, docent aan de Universiteit Maastricht en een van de initatiefnemers van New University of Maastricht in 2015. Hij hield een toespraak over de dreiging van het populisme voor onze vrijheid: ‘Het neoliberalisme vaart voorlopig wel bij het populisme. Het amalgaam van populisme en neoliberalisme is echter de grootste bedreiging voor de vrijheid van burgers.’ Ahmad Rifai van Limburg in Actie waarschuwde voor klimaatverandering en Tanti Noor Said droeg poëzie voor.
Tijdens de demonstratie naar de Markt kregen we veel positieve reacties en sloten sommigen zich aan. Er werden krachtige leuzen geroepen, waaronder ‘Geen mens is illegaal’ en ‘PVV weg ermee! Nederland is van iedereen’. Op de Markt volgde er nog een programma met sprekers en muziek: gemeenteraadslid Hasan es Sadki sprak over racisme en hoe we samen een tegengeluid moeten laten horen. Nikki Veldkamp vertelde over hoe de stemmen van vrouwen en LHBTQ’ers misbruikt worden tegen de Islam, terwijl ze in onze eigen samenleving nog geen gelijke rechten kennen. Asíyah Ahmed sprak over de omstandigheden van de bezetting in Palestina, en er werden nummers gespeeld door Anni Schleicher.
Het was een middag waaruit bleek dat deze onderwerpen leven en dat zowel Maastrichtenaren als (internationale) studenten hiermee aan de slag willen. Tijdens de open mic op het einde werd er een nieuw initiatief voorgesteld tot een activistische beweging in Limburg en deden verschillende mensen een oproep om buiten onze eigen bubbels op zoek te gaan naar contact. Het was een vruchtbare grond om contacten op te doen en vervolgacties te organiseren. Want vooral na woensdag gaan we elkaar hard nodig hebben!