Duizend Tata-werkers stellen directie ultimatum

Vanmorgen om half elf demonstreerden duizend werkers bij Tata tegen de reorganisatie en voor een goede cao. Vooropgegaan door zes doodgravers met een kist, gingen ze verhaal halen bij de directie.
17 februari 2014

Door Mark Kilian

Omdat de vakbondsbijeenkomst eerder afliep, begon de demonstratie een kwartier vroeger dan aangekondigd. Op de vraag wat het resultaat van de bijeenkomst was, zegt een vakbondslid ‘Het moet gewoon plat. Gewoon de poort dicht en slopen.’ Op mijn gesputter antwoordt hij: ‘Ja hoor, dan hebben we er ook 5 jaar werk aan. En dan kan ik met pensioen.’

De woede is groot onder de aanwezigen. Ze lopen twee kilometer van de vergaderzaal naar het directiekantoor, pratend of zwijgend. Een driekoppige hoempapa-band brengt er een wat carnaval-achtige stemming in. Het kopspandoek van FNV Bondgenoten is serieuzer: ‘We laten ons bedrijf niet afbreken’.
Vorige week liepen de cao-onderhandelingen vast. RTV Noord-Holland, dat veel van de berichtgeving doet, meldt dat ‘Volgens de bond … de partijen “mijlenver uit elkaar” (liggen)’, maar meldt niet waarom.

Waarom

Bij Tata loopt al een jaar de operatie Beter Werken. Bij de reorganisatie die daarmee gepaard gaat, dreigen vele honderden werkers hun baan te verliezen. Dit zou de derde ontslaggolf worden in drie jaar, terwijl het bedrijf gewoon winst maakt. Te weinig winst, vindt de directie.

Op deze voet borduurde de directievertegenwoordiger Theo Henrar door. Ongetwijfeld geholpen door een speechwriter zei hij tegen de demonstranten: ‘Jullie betrokkenheid is altijd de kracht van IJmuiden geweest, en dat is het nog steeds.’ Maar vervolgens beklaagde hij zich over de Europese staalmarkt, de stijging van de grondstoffen, het ongelijke speelveld (de CO2-rechten en energiekosten die Tata moet betalen). ‘We hebben nu records, die we gaan halen op de DSW en op de warmband.’ Daardoor laten de demonstranten zich niet inpakken. Onder het gefluit en geroep om ‘Actie!’ eindigt zijn speech.

Vakbondsbestuurder John de Vries zei eerder: ‘Het management heeft de werkers tot op het bot uitgekleed, waardoor heel veel collega’s geen werk meer hebben. De achterblijvers zijn zwaar gestrest en draaien overuren om het bedrijf draaiende te houden… Ook Tata Steel India kan daar de vruchten van plukken. Het management van Tata Steel, zo hoor ik steeds, gedraagt zich als een ouderwetse baas. Bezuinigen, besparen en schrappen… Wij zeggen: stop de afbraak van IJmuiden nu! Wat willen wij? We willen rust! Deze mensen willen werken op een manier zoals het hoort. Wij willen niet uitgeknepen worden!’

De Vries somt de grieven op, onderbroken door boegeroep naar de manager: ‘Doorwerken met kerst en oud en nieuw, zon- en feestdagen; eenzijdige aanpassingen van roosters; verplicht vrij nemen als er geen werk is; de flextijd afschaffen; 25 euro per maand onkostenvergoeding afschaffen; het 12,5-jarig jubileum (van personeel, MK) afschaffen en vervangen door 50, hoe verzin je het. Maar wat veel erger is: wij hebben arbeidsvoorwaarden, ADV-dagen mag je laten uitbetalen in kantoordienst. Wat blijkt? Afgelopen donderdag heeft iemand verzonnen: dat doen we niet meer! En datzelfde geldt voor bovenwettelijke VK-dagen: doen we ook niet meer! En zo kan ik een hele tijd doorgaan.’

De Vries wees op de meegebrachte grafkist: ‘Het is een statement. Drie weken geleden zijn we begonnen met onderhandelen, en je weet, wij zijn onderhandelaars in hart en ziel, en we doen dat voor deze mensen… Eigenlijk is het alle jaren wel gelukt, maar nu is het zover dat wij denken: dat gaat niet lukken.

Dit is een kist met de voorstellenbrief van Tata Steel. En ik zou zeggen, als je nou ruzie met ons wil, echt ruzie, dan kondig ik niet meer aan dat we hier komen, dan doen we het op een andere manier. Dan komt er helemaal niks meer binnen, dat gaat zóveel geld kosten, dat wil je niet weten.
Ik doe een voorstel namens deze ledenvergadering. Zand erover, en dan kunnen wij waarschijnlijk binnenkort aan tafel gaan zitten met elkaar om in ieder geval een cao te bespreken. En dat wil zeggen: in ieder geval drie procent, een vloer (in de lonen, MK), en werkgelegenheid. En de grote verrassing is: we doen het voor geen cent minder, dan weten jullie dat alvast… Jullie willen oorlog, en als het moet krijgen jullie oorlog. Maar ik hoop het niet.’

Nadat de Tata-werkers zwarte ballonnen hadden losgelaten, nam de directievoorzitter een petitie aan. De Vries had het laatste woord: ‘Binnenkort hebben we of een normale vergadering of een driekwart, mij maakt het niet uit, het ligt aan hun. En dan zie ik jullie allemaal weer terug. Vergadering gesloten!’ Vanmiddag om drie uur zal een nieuwe ploeg opnieuw aankloppen bij het management.

Video: Duizend werkers protesteren bij Tata Steel