Dit rijkeluiskabinet vraagt om verzet
Foto: tienduizenden vakbondsleden uit heel Europa demonstreerden op 29 september jl. tegen bezuinigingspolitiek, waarbij ook honderden demonstranten uit Nederland meededen
Het goede nieuws is dat dit rechtse kabinet gehavend aan haar klus begint. Met de kleinst denkbare gedoogmeerderheid, interne spanningen en een weinig populaire bezuinigingsagenda zal dit geen bijzonder stabiel kabinet zijn. Maar dat betekent niet dat ze makkelijk zal vallen, of dat ‘Henk en Ingrid’ plotseling de PVV de rug toe zullen keren.
Ten eerste is bij de VVD en het CDA de vastberadenheid om hun bezuinigingsagenda door te voeren even groot als hun angst om er voor afgestraft te worden. Die twee zullen elkaar dus heel stevig vasthouden. Ten tweede is duidelijk dat Wilders bepaalde maatregelen uit het akkoord – zoals steun aan ouderen en bescherming van het ontslagrecht – als wapenfeiten kan verkopen aan zijn achterban, om deze in de illusie te houden dat hij de voorvechter van ‘hardwerkende Nederlanders’ is.
De strijd tegen dit rechtse offensief gaat er dus een van een lange adem worden, waarbij de sterkste troef voor het kabinet de verwarring en verdeeldheid bij haar tegenstanders is. Verwarring over wat er daadwerkelijk gaande is, namelijk een vastberaden oorlog van de rijken tegen de rest. En verdeeldheid tussen oud en jong, autochtone en allochtone Nederlanders, en verdeeldheid op links over wat te doen.
Straat en werkvloer
De vraag is waar de kracht ligt om dit kabinet te stoppen: de onderhandelingstafel, of de straat en de strijd op de werkvloer? Vanaf het uitbreken van de crisis twee jaar geleden hebben de vakbeweging en gevestigd links de kans gemist om de sociale onvrede in hun voordeel om te buigen met één simpele boodschap: de crisis kwam van rechts. In plaats daarvan is meebezuinigen het devies geworden en is door aanhoudend polderen de AOW-strijd verkwanseld.
SP-leider Roemer heeft als antwoord op rechts afgelopen maanden vooral gehamerd op een parlementaire samenwerking op centrum-links, inclusief het CDA. Maar wat dit regeerakkoord juist laat zien is dat we een linkse samenwerking met de rest van de samenleving nodig hebben. De vakbeweging en linkse partijen zouden daarom hun kracht moeten hervinden door hun achterban te mobiliseren. Daar ligt het potentieel om woede om te buigen in maatschappelijke druk – met acties, demonstraties, bezettingen en stakingen.
Bovendien zal links haar zwakste flank moeten versterken: antiracisme. Er wordt terecht gezegd dat Wilders verdeeldheid zaait, maar het probleem is dat gevestigd links daar zelf de weg voor heeft geplaveid door mee te gaan in allerlei culturele analyses van ‘het integratievraagstuk’ en heeft toegestaan dat de islam tot oorzaak wordt gebombardeerd van alle problemen.
Voorbeelden van protest
Links moet durven uitspreken dat islamofobie geen ‘religiekritiek’ is, maar een nieuwe vorm van ouderwets racisme. Dat een boerka –of hoofddoekverbod niets met ‘vrouwenbevrijding’ heeft te maken. Als we toestaan dat specifieke groepen vanwege hun religie of etnische achtergrond vervolgd worden, zijn we zelf medeplichtig. Solidariteit vereist antiracisme in woord én daad.
Gelukkig wachten mensen niet op groen licht om tot actie over te gaan. De afgelopen periode zijn er al tal van voorbeelden van protest, van acties tegen moslimhaat op 11 september in diverse steden en een demonstratie van TNT-postbodes in Rotterdam, tot het vakbondsprotest afgelopen week in Den Haag en Brussel, en de acties morgen bij het CDA-congres in Arnhem. Er zijn dus beginnetjes. Die moeten we uitbouwen en ook samenbrengen.
We hebben een veelvoud aan verzet nodig, maar zullen ook onze krachten moeten bundelen. Dat is ook het doel van het nieuwe platform Rekening Retour. We willen lokaal activisten bij elkaar brengen, sociale strijd ondersteunen en landelijke protest organiseren waar we onze boodschap gezamenlijk kracht bij zetten. Het startschot wordt gegeven op 23 oktober in Den Haag. Hoe meer mensen daar aan meedoen, hoe groter het signaal dat verzet tegen dit rijkeluiskabinet mogelijk is.
Lees dit artikel bij: Cadeaus voor de rijken en een ramp voor de rest