Demonstratie voor Palestina stelt Westerse steun aan Israël verantwoordelijk voor genocide

Gisteren kwamen ruim 20.000 mensen samen op een met Palestijnse vlaggen bezaaide Dam. Na een week waarin Israël de genocide op Palestijnen escaleerde, was deze demonstratie voor veel activisten het moment om hun shock en rouw voor Gaza om te zetten in strijdbaarheid.

Oorlogsmisdaden

Terwijl de Dam vol stroomt, worden er teksten voorgedragen die de oorlogsmisdaden tegen Palestina omschrijven. Na talloze bombardementen heeft Israël nu ook de toevoer van water, energie en voedsel aan Gaza afgesloten. 4 ziekenhuizen werken daardoor al niet meer. Er zijn al bijna 3000 mensen in de Gazastrook overleden. De speeches verwijzen naar het feit dat dit genocidale geweld al sinds de Nakba van 1948 onderdeel is van de kolonisatie en bezetting van Palestina.

In een toespraak vanuit de organisatie die zowel in het Arabisch, Nederlands als Engels wordt voorgedragen, worden Rutte, Westerse staten en de internationale media aangesproken op de hypocrisie waarmee ze Israël steunen terwijl het geweld tegen Palestina onbelicht blijft. Sterker nog, de militaire samenwerking met Israël is voor veel landen een verdienmodel. Een kind van 16 vertelt over de situatie in Gaza, waar familieleden zich dagelijks moeten verplaatsen en zonder water zitten.

Vrijheidsstrijd

Ondanks de regen blijven de activisten massaal leuzen roepen en met vlaggen zwaaien. Op een gegeven moment vliegen er drie vliegtuigjes met banners in cirkels over de Dam. Deze zijn ingehuurd vanuit pro-Israëlische hoek als “ludieke actie”. Op de banners staan de teksten ‘Make falafel, not war’, ‘Love hummus, not hamas’ en ‘Shalom salaam’. Foto’s van de vliegtuigen worden trots getweet door onder andere het CIDI als ‘boodschap aan Amsterdam’, maar op de demonstratie maakt het weinig indruk. Ze worden kort nagefloten, maar grotendeels genegeerd. Het ‘Free Palestine’-geroep overstemde ruimschoots het geluid van de vliegtuigmotoren.

Wanneer de mars richting het Westerpark vertrekt, begint de zon te schijnen en lichten de Palestijnse vlaggen op. Onder luid geroep loopt een mensenmassa over de Nieuwezijds Voorburgwal, waarvan het begin en het eind op een gegeven moment niet meer te zien is. Dit beeld heeft een sterke gelijkenis met de beelden die inmiddels gedeeld worden van de nog veel grotere demonstraties in Iraq, Londen, Marokko, Duitsland, de VS en nog zoveel meer plekken over de hele wereld. Deze enorme internationale solidariteit zet de Palestijnse vrijheidsstrijd kracht bij, en maakt van de demonstratie een bijna feestelijke viering van deze strijdbaarheid.

Repressie 

Uren later eindigt de demonstratie met nog steeds dezelfde energie in het Westerpark, waar de organisatie het belang van deze solidariteit benadrukt in de laatste speeches. Dat de demonstratie hier wel tot een goed einde komt staat in schril contrast met toenemende repressie van solidariteit met de Palestijnen in de rest van de wereld. In Amsterdam kreeg de politie de taak om de demonstratie nauwlettend te controleren op steunbetuigingen voor Hamas en antisemitisme. Er werd uiteindelijk een Hamas vlag in beslag genomen. Onvoldoende om de beweging als geheel te criminaliseren.

Veel van de protesten in andere landen worden met politieoptreden verdreven, soms met inzet van traangas en waterkanonnen. Demonstranten lopen het risico gearresteerd te worden. Frankrijk heeft nu zelfs een verbod op protesten voor Palestina ingevoerd. In Berlijn is politiegeweld gebruikt tegen bewoners alleen al voor het dragen van de keffiyeh of het zeggen van ‘Free Palestine’. Duitsland is nu bovendien bezig om het solidariteitsnetwerk Samidoun verboden.

Dit optreden staat lijnrecht tegenover de vrijheid van demonstratie. Maar westerse autoriteiten legitimeren de repressie van steun aan de Palestinabeweging al jarenlang door het gelijk te stellen aan antisemitisme. Door Israël te karakteriseren als rechtmatig toevluchtsoord voor Joden, wordt elke vorm van verzet tegen de koloniale bezetting van Palestina afgeschreven als antisemitisch terreur. Door mee te gaan met dit narratief, kiezen westerse politici en media de kant van de onderdrukker.

Juist het tegenovergestelde is waar: de strijd tegen antisemitisme en de strijd tegen annexatie van Palestina gaan hand in hand als vormen van verzet tegen onderdrukking. De Palestijnse vrijheidsstrijd richt zich dan ook tegen Israël als militaire macht en niet tegen Joden. Je zou kunnen stellen dat juist het nalaten om een onderscheid te maken tussen Israël en de gehele Joodse gemeenschap een vorm van antisemitisme is. De retoriek waarmee Israël nu oorlog voert tegen de Palestijnen (‘we are fighting human animals’) leidt bovendien tot een wereldwijde toename van islamofobie.

Verantwoordelijkheid

In het oog van deze onderdrukking is het des te belangrijker om nu door te gaan met het organiseren van solidariteit met Palestina. Israël heeft aangekondigd dat de bewoners van Gaza, meer dan een miljoen Palestijnen, het gebied moeten evacueren. Dit wordt echter onmogelijk gemaakt omdat de blokkades en bombardementen van de infrastructuur gewoon doorgaan. Dit is een genocide en moet als zodanig benoemd worden. Elke overheid die militaire deals met Israël heeft, is medeplichtig. Zo zei een spreker tijdens de demonstratie: “Yeşilgöz, Halsema, we houden jullie verantwoordelijk hiervoor”.

De internationale solidariteit voor Palestina biedt een essentieel tegenwicht tegenover de rechtse retoriek van media en politiek. Het is van belang om deze beweging verder op te bouwen en de eisen te concretiseren. Zo is het goed om te zien dat andere bewegingen zoals Extinction Rebellion zich solidair verklaren met Palestina. Ook Tweede Kamerlid Kauthar Bouchallikht neemt openlijk stelling door zich terug te trekken van de kandidatenlijst van GroenLinks/PvdA gezien de steunbetuigingen van de partij richting Israël.

De beweging moet nu doorzetten en zich gaan richten op het afdwingen van actie, voordat Gaza van de kaart geveegd wordt. Humanitaire hulp moet zo snel mogelijk toegang tot Gaza krijgen. Overheden zoals die van Nederland moeten verantwoordelijk gesteld worden voor hun medeplichtigheid en de deals met het Israëlische leger moeten worden gestopt. In plaats van deze steun moet er gehoor gegeven worden aan de oproep van de BDS-beweging tot boycotten, desinvesteren en het opleggen van sancties aan Israël. Alleen met behulp van een massale internationale solidariteitsbeweging heeft de Palestijnse vrijheidsstrijd de kans om te winnen.