‘De wooncrisis is geen natuurramp’

De wooncrisis duwt steeds meer mensen in de problemen. Gelukkig komen er ook mensen in actie. Wij spraken met Flavio del Pomo, actief bij actiegroepen Bond Precaire Woonvormen en Niet te Koop.

Kun je kort vertellen hoe Bond Precaire Woonvormen en Niet te Koop zijn ontstaan en hoe ze werken?

Niet te Koop is een paar jaar geleden ontstaan in Amsterdam-West. De buurt veranderde, er werden steeds meer sociale huurwoningen voor hoge prijzen verkocht. De gemiddelde prijs is al vijf ton in Amsterdam, maar we hebben ook wel meegemaakt dat een sociale huurwoning werd verkocht voor een miljoen euro. We vonden als bewoners dat we iets moesten doen. Een statement maken. We zijn toen een aantal sociale huurwoningen die met verkoop werden bedreigd gaan bezetten met de boodschap dat we pas weggingen als ze weer sociaal werden verhuurd.

Dat haalde het lokale nieuws en de woningbouwcorporatie was overrompeld. We hebben het nog een keer herhaald een tijd later. Nu organiseren we elke week een flitsactie tegen de verkoop van een sociale huurwoning. Het zijn vooral buurtbewoners die meedoen. Vaak zijn het ouderen die zien dat een benedenwoning wordt verkocht die zij nodig hebben – en waar ze volgens de hoog-laag regeling ook recht op hadden.

Met de Bond Precaire Woonvormen bieden we ook advies en dienstverlening aan mensen in een precaire woonsituatie. Af en toe bemiddelen we met de huisbaas. En we voeren actie met het doel om de publiciteit te halen. Dat helpt, want huisbazen houden niet van slechte publiciteit.

Het werkt wel zo, dat we de mensen die we helpen ook vragen om solidair te zijn met de mensen die in de toekomst in problemen komen. Het is dus niet alleen halen maar ook brengen.

Welke situaties kom je tegen met de Bond Precaire Woonvormen?

Vaak zien we jonge mensen, studenten, die in actie willen komen voor een betere woning. Steeds vaker zien we echter ook wat oudere mensen met een fulltime baan die van tijdelijk contract naar antikraak naar tijdelijk contract hoppen. Zij zijn dan al tien keer verhuisd en dan kloppen ze bij ons aan, omdat ze niet meer akkoord gaan met beëindiging van het contract.

En de aanloop wordt ook steeds groter naarmate de wooncrisis vordert. Er komen elke week zo veel mensen dat we bijna een stop moeten zetten op de toeloop, ook al omdat we uitsluitend met vrijwilligers werken.

Hoe zien jullie de toekomst voor je? Waar moet het heen? We zien in bijvoorbeeld Berlijn een massale huurdersbeweging die succes heeft.

Links is in Nederland veel zwakker en helaas zijn we zo ver nog niet. Men komt hier nog niet snel in opstand tegen onrecht. We zijn nu vooral nog bezig met het activeren van mensen en het bijbrengen van wat extra bewustzijn. Het is wel steeds meer een probleem dat op de agenda staat, maar mensen zien het woonprobleem vooral nog als een individueel probleem. Ze zien nog niet het grotere plaatje. Ze zien nog niet dat de wooncrisis geen natuurramp is maar door aanwijsbare personen is gecreëerd.

Met gesprekken met de woningbouwcorporaties of de politiek komen we niet verder. Dan praat je langs elkaar heen. We hebben geprobeerd vóór corona iets massalers te organiseren zoals een demonstratie. Daar komen we na corona op terug. Tot slot roep ik mensen vooral op om je te organiseren en je aan te sluiten bij organisaties zoals Niet te Koop, Bond Precaire Woonvormen of zelfs de Internationale Socialisten. Steun initiatieven die het probleem echt aanpakken of benoemen en niet het probleem verschuiven.

Ziet voor meer info de site van Bond Precaire Woonvormen.