De Arena zat tot de nok gevuld met stakende leraren. Maar hoe nu verder?

Uiteraard overheerst een gevoel van macht en trots als je hebt meegedaan aan de grootste staking in de geschiedenis van het onderwijs. Maar net als velen liep ik gisteren de Arena uit met het gevoel ‘Is dit het?’ en ‘Wat nu?’. Een programma van dansers, dj’s en sprekers met meer dan 50.000 toeschouwers ... kennelijk is er meer nodig. Want thuisgekomen bleek bij een blik op het nieuws dat dit afbraakkabinet niet onder de indruk is van de woede, argumenten en emoties van zoveel stakers.

Door Michiel Bakker, leerkracht in Amsterdam

Er was een stupide handreiking aan ouders. Zij mogen hun kind, losgerukt uit het passend onderwijs, op ‘een school van hun keuze’ plaatsen. Als de bezuinigingen toch verkeerd uitpakken dan gaat de minister misschien zaken anders doen. Maar zoals een onderwijsassistent het passend zei: ‘Waarom terug naar de situatie van de jaren ’80 terwijl we weten dat deze kinderen niet mee kunnen in het reguliere onderwijs?’

Bijsterveldt houdt echter vol dat 300 miljoen bezuinigen op passend onderwijs geen invloed zal hebben op de kwaliteit van het onderwijs voor kinderen die eigenlijk in het passend onderwijs thuis horen.

Er staat dus een enorme muur tussen dit kabinet en het onderwijspersoneel. Zij zijn bereid miljarden te steken in het overeind houden van een financieel systeem dat gericht is op snelle winst voor een groep beroepsgokkers, en het geld daarvoor onttrekken zij uit de belastinginkomsten en publieke voorzieningen van gewone mensen. Om de toekomst van een kleine groep zeker te stellen zijn ze bereid de toekomst van duizenden kinderen en mensen die werken in het onderwijs op te offeren.

Woedend

Logisch dus dat de Arena tot de nok gevuld was met woedend onderwijspersoneel. Fantastisch ook dat de vakbondsleiding die woede heeft georganiseerd. De eerlijkheid gebiedt ons echter ook te zeggen dat hoe groot de massa ook was, dit een typisch voorbeeld was van ‘too little too late’.

De AOb-top heeft aan de ene kant eindelijk begrepen hoe breed het verzet is onder onderwijspersoneel tegen dit kabinet. De diepte van dit verzet en de woede is echter nog niet doorgedrongen. Daar bovenop heeft de bondsleiding een enorm strategisch probleem.

De AOb-bonzen hebben te lang achter de feiten aangelopen. De stakingen van januari en van gisteren kwamen als mosterd na de maaltijd omdat zij te lang vasthielden aan de strategie van de onderhandeling. Noch de gedoogcoalitie noch de schoolleiders waren daarvan onder de indruk. De AOb-leiding heeft daarmee de woede onder onderwijspersoneel te lang genegeerd, maar ook de politieke realiteit niet doorgrond.

Er staat ook een muur tussen de bondsleiding en haar leden. Het is tekenend dat er is gekozen voor de Arena als plaats voor de actie. Net als in de Jaarbeurs werd de woede vastgehouden binnen betonnen muren in plaats dat dit vrij baan kreeg in de vorm van een open en massale demonstratie waar ook medestanders zich bij konden aansluiten. De Arena en de Jaarbeurs waren wat dat betreft liever verruild voor een Malieveld of Museumplein.

Schoonmakers

Wat dat betreft hebben wij veel te leren van de schoonmakers die open en hardere acties niet schuwen om respect en beloning op te eisen voor hun zware en ondankbare werk. Maar kennelijk is de AOb-top nog steeds gevangen in de illusie dat alleen onderhandelingen kunnen leiden tot resultaat en dat symbolische actie ons hardste middel is.

Daarmee gaat de AOb-leiding erg inefficiënt om met het stakingswapen en zal desillusie intreden omdat resultaten uitblijven. Het kabinet is namelijk niet eens meer bezig met deze bezuinigen, zij onderhandelen inmiddels over nieuwe bezuinigingen en Van Bijsterveldt heeft al aangegeven dat wat haar betreft het onderwijs ook een extra bijdrage kan leveren aan die bezuinigingen.

De muur tussen de vakbondstop en de leden en de illusies waarin de bonzen nog geloven zullen doorbroken moeten worden. Dit kabinet vraagt om verzet, het is niet ontvankelijk voor argumenten. Rutte & Co weten verdomd goed dat ze de publieke sector aan het uitkleden zijn, dat is een bewuste keuze van een kabinet dat prioriteiten legt bij het in stand houden van de macht van de grote bedrijven en de bankiers. Over die realiteit gisteren geen woord in de Arena.

De AOb-top heeft bovendien voor de tweede keer een solidariteitsverklaring van de schoonmakers bij onze stakingsactie tegengehouden, want deze zou ‘onze boodschap vertroebelen’. Dit is natuurlijk schandalig. Daarmee laat de leiding zien dat ze geen respect heeft voor de strijd van collega’s die een zelfde strijd voeren en die ook nog eens onze scholen schoonhouden.

Spierballen

Ze laat bovendien zien dat ze weinig respect heeft voor haar eigen leden. Waarom mogen wij deze solidariteitsverklaring niet aannemen? Als we hem niet hadden willen horen dan hadden we met 50.000 mensen kunnen boeroepen. De realiteit is dat de vakbondstop juist de angst had voor het overweldigende applaus in de Arena voor de schoonmakers omdat hun strijd een voorbeeld is van hoe je met doorstaken resultaat kunt boeken en je vakbond weer spierballen geeft.

De AOb-top leeft nog steeds in de droom dat het stoppen van de afbraakplannen binnen de kaders van het poldermodel kan blijven uitgevochten. Maar dat model bestaat niet meer omdat deze regeringscoalitie haar definitief ten grave heeft gedragen. Dit kabinet vraagt om confrontatie, maar zolang wij die uit de weg gaan kunnen we niet winnen. Met een bondsleiding die dat niet wil inzien en het zelfs frustreert is het des te meer noodzaak dat leden zich van onderaf organiseren.

Met Linke Leraren hebben we sinds januari van dit jaar een begin daarvan gezien. Nu is het cruciaal dat in de hele onderwijssector en in alle regio’s mensen die op hun school de kar trekken, de koppen bij elkaar steken om direct en via de rayonconsulenten de AOb-top onder druk te zetten om onze eisen niet alleen hoorbaar te maken maar ook voelbaar. Het is tijd voor harde actie!

Michiel Bakker is schoolcontactpersoon voor de AOb op het Amsterdamse Calandlyceum en mede-initiatiefnemer van actienetwerk Linke Leraren