Creëer banen en red onze planeet

Terwijl regeringen wereldwijd praten over subsidies aan bedrijven en aanvallen op lonen en banen om de crisis in te perken, verdwijnt het debat over klimaatverandering naar de achtergrond. Jonathan Neale zet in de Socialist Worker een radicale oplossing uiteen om de werkloosheid aan te pakken, door tegelijk miljoenen banen te creëren en de klimaatcrisis aan te pakken.
7 maart 2009

Klimaatverandering

We worden geconfronteerd met twee mondiale crises. Onze economie ligt in duigen en het klimaat raast richting de afgrond. Er is een antwoord op beide crises. En dat zijn ‘klimaatbanen’. Om verdere vernietiging van het milieu tegen te gaan, moeten we de CO2-uitstoot met minstens 60 procent verminderen. Maar de arme landen proberen zich te ontwikkelen en de wereldbevolking groeit nog steeds gestaag. Dit betekent dat we in de rijke landen de uitstoot met minstens 80 percent zouden moeten verminderen. En daar is haast bij geboden ook. Wij zullen dit nooit bereiken door over te stappen op spaarlampen of te onderzoeken hoeveel energie we op individuele basis zouden kunnen besparen. Als we deze ‘bezuinigingen’ wel realiseren op de manier zoals we nu doen, dan zou dat een catastrofale daling van onze levensstandaard betekenen.

Het zal niet automatisch gebeuren, maar als we de manier waarop wij onze energie produceren veranderen, dan kunnen we de CO2-uitstoot drastisch terugbrengen zonder grote offers. Maar dit betekent dat we moeten stoppen met het gebruiken van olie, gas en kolen. Daarvoor in de plaats moeten we de wereld vol bouwen met windmolens, zonnepanelen en andere geavanceerde technieken die reeds voorhanden zijn.

We hebben de technologie die noodzakelijk is en we kunnen dit realiseren in vijf jaar. Het isoleren van alle huizen en het ontwikkelen van een efficiënt en betaalbaar openbaar vervoer zou ons ook helpen de klimaatcrisis te tackelen. Ook dit kunnen we binnen vijf jaar realiseren. Deze ‘klimaatbanen’ zouden werk betekenen voor gewone mensen. Ze zouden een werkelijk duurzame investering betekenen en niet de zakken vullen van de bankiers zoals nu gebeurt.

Er heerst een mythe die stelt dat tijdens de Grote Depressie gedurende de jaren 30 van de vorige eeuw opgelost werd door Franklin D. Roosevelt’s ‘New Deal’. Dit is niet waar. De Depressie ging door en door. Waardoor het wel eindigde was de Tweede Wereldoorlog. Deze oorlog creëerde miljoenen banen in de VS, Engeland, Duitsland en de rest van de wereld. Iedere grootmacht hervormde zijn economie om zoveel mogelijk soldaten te rekruteren en zoveel mogelijk wapens te produceren om vervolgens zoveel mogelijk mensen de dood in te jagen. Wij zouden hetzelfde moeten doen, maar niet door mensen te vernietigen, maar door ze juist te redden

Jonathan NealeDe overheid en de Engelse Bank verwachten dat er dit jaar een miljoen banen verloren gaan in Engeland alleen. Laten we zeggen dat de overheid een miljoen mensen inhuurt om te gaan werken aan het redden van de aarde. Betaal hen 30.000 euro per jaar. Dat is 30 miljard euro per jaar en een schijntje vergeleken met wat op dit moment naar de banken gaat. Als we nog eens net zoveel uitgeven aan het importeren van materialen, dan is dat nog slechts 60 miljard euro per jaar.

Hiermee garanderen we de inkomsten voor een hele toekomstige generatie. Belastingen en sociale voorzieningen kunnen hierdoor worden betaald en een hoop menselijke waardigheid zal gespaard blijven.

De Britse en Amerikaanse regeringen zeggen dat dit niet kan worden gerealiseerd, omdat de publieke werken hier niet op toegespitst zijn. Deze frase betekent niets meer dan het wel bouwen van meer wegen en luchthavens om de wereld te vernietigen, maar niet de radicale stappen willen nemen om haar te redden. Toen de VS besloot mee te doen aan WOII, sloot de regering per decreet onmiddellijk alle autofabrieken. Binnen drie maanden werden de fabrieken weer geopend, meer arbeiders werden aangetrokken, maar nu rolden er, in plaats van auto’s, vliegtuigen en wapens van de lopende band.

Hetzelfde kan gedaan worden om windmolens, zonnecentrales, spoorwegen, treinen en bussen te bouwen. Als de Britse regering dit zou doen, dan zou het een lichtend voorbeeld kunnen zijn voor de rest van de wereld, die vervolgens hetzelfde zouden eisen van hún regeringen. Maar het zal niet eenvoudig zijn om onze regeringen hiertoe te dwingen. We hebben een mondiale campagne nodig voor miljoenen van deze ‘klimaatbanen’, ondersteunt door vakbonden, NGO’s en politieke partijen. Maar die moet wel gelinkt zijn aan lokale strijd, zodat op elke werkplek waar ontslagen dreigen te vallen, mensen zullen roepen: ‘Geef ons banen die de wereld kunnen redden.’

Jonathan Neale is de auteur van Stop Global Warming, Change The World