Anti-migratieretoriek SP is oude wijn in nieuwe zakken
Dijk grijpt hierbij terug op het racistische SP-pamflet uit de jaren tachtig, Gastarbeid en kapitaal, waarin de partij opriep om de meerderheid van arbeidsmigranten terug te sturen en de islam als probleem aanwees.
Deze sentimenten zijn in de SP nooit helemaal uitgebannen. Zo sprak toenmalig parlementariër Paul Ulenbelt in 2011 nog over een ‘tsunami’ van Poolse arbeiders en steunde de SP in 2018 het racistische niqaabverbod. Voor de zomer speelde Dijk in zijn kritiek op het PVV-kabinet al het spelletje mee van verdeel-en-heers door arbeidsmigranten als het centrale probleem neer te zetten.
Dat Dijk nu een koerswijziging belooft, is niet los te zien van de ontwikkelingen in Duitsland. Politica Sahra Wagenknecht splitste af van Die Linke en haalde met haar nieuwe partij BSW tijdens twee deelstaatverkiezingen in het oosten van Duitsland direct ruim de kiesdrempel. BSW profileert zich op basis van anti-vluchtelingenretoriek, verzet tegen emancipatiebewegingen zoals die van lhbtqia+’ers en wil Oekraïne tot grote concessies dwingen door eenzijdig militaire steun te stoppen.
Toen de SP in de jaren tachtig haar brochure lanceerde, kwam er direct veel kritiek op vanuit andere delen van links. Het is veelzeggend dat de partijtop in de context van het eerste PVV-kabinet de tijd rijp acht voor een rehabilitatie van dit gedachtegoed. Ongetwijfeld zal de partij met deze boodschap met open armen worden ontvangen door extreemrechtse media en politici.
Maar de SP gooit hiermee socialistische principes als solidariteit en internationalisme te grabbel en helpt racisme nog verder te normaliseren. Geconfronteerd met de keuze tussen het origineel en een kopie, weet de extreemrechtse kiezer wel op wie zij moeten stemmen.