Alternatief regeerakkoord moet basis voor strijd zijn

Door Nikki Veldkamp
De plannen in het bestaande regeerakkoord van het nieuwe kabinet zijn absoluut schandalig. Ze zullen de werkende en de armere mensen in onze samenleving hard raken met onder andere een btw-verhoging, terwijl de rijken belastingvoordelen krijgen.
Vluchtelingen worden tweederangsburgers die geen menswaardige behandeling verdienen en het klimaatprobleem wordt volledig genegeerd – onder andere. Een links geluid dat een socialer, duurzamer en eerlijker alternatief biedt is daarom meer dan welkom.
Socialer beleid
In het alternatieve regeerakkoord dat de drie partijen hebben opgesteld, laten ze zien dat een socialer beleid mogelijk is – en dat met hetzelfde geld. Ze investeren tien miljard meer dan Rutte-III en halen dit bedrag uit belastingen. Ze schrappen de btw-verhoging en het eigen risico in de zorg, waardoor het voorzien in basisbehoeften en zorg voor iedereen bereikbaar blijft.
In dit alternatief worden de verlaging van de inkomstenbelasting en de verlaging van winstbelasting uit het huidige regeerakkoord geschrapt. Die zijn vooral voor hoge inkomens en grote bedrijven erg voordelig. Ze pleiten daarentegen wel voor een CO2-heffing voor vervuilende industrieën, voor miljonairsbelasting en voor de mogelijkheid om eerder met pensioen te gaan voor mensen in zware beroepen.
Dit schaduw-regeerakkoord is op een aantal vlakken zeker niet progressief genoeg. Er moet bijvoorbeeld veel meer gebeuren op het gebied van duurzaamheid om de drastische klimaatverandering te kunnen afremmen. Ook behandelen de plannen migratie niet en schieten dus ernstig te kort wat betreft socialer beleid voor vluchtelingen of de bestrijding van racisme.
Samenwerking
Toch is de samenwerking van deze partijen om een links alternatief op het regeerakkoord te bieden een stap in de goede richting. Het huidige kabinet luidt een periode in van nog meer genadeloos afbraakbeleid, benadeling van de lage inkomens en verdere afbouw van sociale voorzieningen. De linkse oppositiepartijen zouden dus een sterker alternatief geluid moeten laten horen.
Dit alternatieve plan bijvoorbeeld, laat zien dat een ander beleid mogelijk is. Bovendien is het gezien de groei van een extreem-rechts in de oppositie – de groeiende PVV en FvD – des te meer van belang dat linkse partijen hierbinnen de handen ineen slaan. Dit gezamenlijke regeerakkoord is een eerste stap voor deze samenwerking.
Het is dus mooi dat de linkse partijen alternatieve plannen op papier zetten. Kabinet Rutte-III vraagt echter om verzet dat verder gaat dan een geschreven versie van wat we willen. De vraag is dan ook hoe de drie linkse oppositiepartijen van plan zijn om hun plannen af te dwingen en welk soort oppositie ze willen voeren.
Papier
Als de partijen het immers laten bij een papieren alternatief, zonder daadwerkelijk actie te ondernemen, zouden ze alleen maar hun eigen onmacht onderstrepen. Zo bracht de SP duizenden mensen in actie voor een Nationaal Zorgfonds. Veel patiënten, zorgwerkers en familieleden zagen in hoe belangrijk toegankelijke zorg is en steunden de petitie. Toch werd dit enthousiasme en brede draagvlak niet omgezet in een realistisch actietraject om het Nationaal Zorgfonds echt politiek af te dwingen.
De vraag is of dit ook het lot is van het alternatieve regeerakkoord. Wanneer linkse partijen alleen maar mooie plannen presenteren om zich te profileren, verzwakt dit op de lange termijn de positie van links omdat je je plannen niet waar kan maken. Er is dus actie nodig gericht op het afdwingen van socialer beleid.
De partijen zouden nu al kunnen relateren aan de vele voorbeelden van dit moment, van duizenden mensen die het huidige beleid niet langer slikken en in actie komen. Zo gaan de stakende leerkrachten door met actievoeren. Ook is er al een petitie gestart tegen de btw-verhoging, en vanuit feministische bewegingen wordt nagedacht over actie tegen het schrappen van de abortuspil uit het basispakket.
Deze voorbeelden van verzet kunnen worden uitgebouwd tot een grotere beweging tegen het nieuwe kabinet. Het zou des te krachtiger zijn als deze linkse oppositiepartijen er nu voor kiezen om zich aan te sluiten bij deze actievoerders, en hun positie in het parlement in te zetten om de eisen van deze groepen te verdedigen.