Alledaags geweld voedt relletjes

Afgelopen augustus brak de morele paniek weer eens uit onder racistisch rechts. Dit keer door een paar dagen van relletjes in onder meer de Schilderswijk en Kanaleneiland. Het leek een beetje op die rellen in Scheveningen en Duindorp een half jaar geleden. Maar nu waren de deelnemers niet-witte jongeren en is het volgens de racisten daarom allemaal een uiting van een diepgeworteld etnisch danwel cultureel probleem.

In Duindorp en Scheveningen kwam het tot ‘oorlog’, nadat de vreugdevuren, die een jaar eerder uit de hand waren gelopen, werden verboden. Dit is te vergelijken met de Schilderswijk, waar er ook werd gereageerd op politieingrijpen in de lokale volkscultuur: het gebruik om de brandkraan open te draaien op een warme dag.

Er zijn wel verschillen met de afgelopen keer: er is een volksgezondheidscrisis, waardoor vakanties niet doorgaan en er verder niks te beleven is en het is opnieuw een van de warmste zomers uit de geschiedenis.

Maar bovenal gaat het bij de Schilderswijk en Kanaleneiland om arme wijken met veel inwoners met een migratieachtergrond en de bijbehorende racistische politie-inzet. De Haagse politie is berucht om haar racisme en body count. De coronamaatregelen geeft haar een middel in handen om naar willekeur te handelen – racistisch politieoptreden krijgt daarmee ruim baan.

De relletjes van deze zomer mogen dus niet verbazen. Wat vooral opvalt is dat ze veel milder zijn dan vergelijkbare rellen in het verleden. De bewering van rechts dat hier sprake is van een uitzonderlijke gebeurtenis die alleen verklaard zou kunnen worden uit de bijzondere ‘aard’ van niet-witte of islamitische jongeren, is een ordinaire racistische leugen.

Wat wel toeneemt is de racistische hysterie van rechts. Dat geeft voeding aan racisme, repressie en geweld door de politie en vergroot de problemen. Wie de relletjes echt wil bestrijden, begint met het aanpakken van het alledaagse geweld van racisme, repressie en sociaal onrecht.