Algemene staking in Syrië toont weg vooruit voor opstand tegen Assad

Onder druk van Rusland heeft Syrië deze week een protocol getekend: waarnemers van de Arabische Liga worden toegelaten om de binnenlandse toestand te controleren. Maar het is de vraag wat zij zullen doen met hun mandaat van een maand, waarbij ze ‘militair gevoelige plekken’ niet mogen bezoeken. De bevolking steunen, zodat hun opstand zich over de grenzen heen kan verspreiden?
20 december 2011

Foto: Een kind houdt een bord omhoog met de tekst ‘Mijn vader eiste vrijheid en kwam terug als martelaar’ (Daria, Syrië 18-12-2011).

Door Siân Ruddick

Met het toelaten van de waarnemers wil president Al-Assad zijn internationale status redden in een onderonsje met zijn buurlanden, en inmenging van de VN vermijden. Volgens minister van Buitenlandse Zaken Walid al-Moallem zullen ‘de waarnemers met hun eigen ogen zien dat gewapende terroristische bendes sabotage plegen en mensen doden.’ Maar het is het Syrische volk, dat al negen maanden lang in opstand is, en inmiddels volgens sommige schattingen 5000 doden betreurt door geweld van het regime.

Zondag 11 december nam de opstand in Syrië een dramatische wending toen arbeiders begonnen aan een algemene staking. In de provincie Daraa, in het zuiden van het land, werd op grote schaal gestaakt. Dat is de provincie waar vele grote confrontaties met het regime hebben plaatsgevonden.

In Homs, de stad in het hart van de opstand, gingen de winkels dicht en werden de markten gesloten. Militairen die nog steeds loyaal waren aan president Bashar al-Assad probeerden de winkels open te breken, maar mensen vormden barricades met hun lichamen om ze tegen te houden. Ook de marktkooplieden staakten. In de hele provincie waren de winkelstraten leeg omdat mensen zich hadden aangesloten bij de staking. In Homs werd een aantal gesloten winkels door regeringstroepen geplunderd.

Scholen in de hele regio gingen dicht omdat leraren gingen staken. Ook andere arbeiders, zoals transportwerkers, sloten zich aan. De staking maakt deel uit van een campagne van burgerlijke ongehoorzaamheid waar de revolutionaire beweging toe heeft opgeroepen.

Activisten zijn van plan om universiteiten, openbaar vervoer, overheidsdiensten en de belangrijkste snelwegen af te sluiten in een poging om de druk op het wrede regime op te bouwen tot het breekt. Vlakbij Aleppo, de grootste stad van het land, brandden regeringstroepen een fabriek af tot de grond omdat de arbeiders er staakten.

De Lokale Coördinatiecomités vormen de basis van de revolutie. Ze meldden vorige week dat de universiteit in Damascus bijna volledig was stilgelegd door studenten en docenten die zondag staakten. Zij maakten ook bekend dat jonge mannen in Ibtaa en in Daraa de hoofdweg hadden geblokkeerd. De staking was solide in Ibtaa en Daeel, Daraa.

Legitimiteit

Een deel van de oppositie heeft zich georganiseerd in de Syrische Nationale Raad (SNC). Samir Nashar, een lid van de SNC, zei: ‘De staking is bedoeld om de Arabische landen en de internationale gemeenschap te laten weten dat het Syrische regime zijn legitimiteit heeft verloren.’ Sommigen leden van de SNC willen onderhandelen met oudere delen van de heersende klasse. Maar de stakingen laten zien dat de beweging de strijd kan voeren op eigen kracht.

Terwijl de stakingen zich in Syrië ontwikkelen, zijn nu gedeserteerde soldaten en officieren een cruciaal onderdeel van het verzet. Ze vormen een gewapende macht die de demonstraties beschermt en controleposten van de regering saboteert. De rebellen krijgen steeds meer zelfvertrouwen. Minstens drie militaire voertuigen werden in brand gestoken tijdens de gevechten tussen leger en deserteurs in Daraa.

De afgelopen week zijn opnieuw soldaten overgelopen en vonden er schermutselingen plaats toen ze de burgers beschermden tegen aanvallen van het leger. Maar het regime van Assad is even vastberaden als bloeddorstig. Het heeft meer dan zestig controleposten opgezet in en rondom de stad Homs. De revolutionairen vrezen nu dat het regime een belegering van de stad voorbereidt.

De buurlanden van Syrië worden ook nerveus. Syrië onderhoudt nauwe diplomatieke en commerciële banden met Jordanië. De Jordaanse heersers leveren vrijwel geen kritiek op het Syrische regime. Ze zijn bang dat de onrust zich gaat verspreiden over de landsgrenzen heen. Afgelopen zondag bestormden demonstranten in de Jordaanse hoofdstad Amman de Syrische ambassade.

De nieuwe ontwikkeling van stakingen en burgerlijke ongehoorzaamheid als tactiek binnen de Syrische revolutie toont de weg vooruit. Want zoals we in Egypte en Tunesië hebben gezien, spelen georganiseerde arbeiders en stakingen een cruciale rol in het omverwerpen van de gehate dictators.

Tienduizenden mensen bezetten het centrum van Damascus, 19 december, in de grootste demonstratie sinds de opstand begon

Begrafenis van een demonstrant in Hama, Syrië, 12 december

Het regime van Assad als poppenkast: ‘Wie wil een miljoen mensen doden?’

Vertaling uit de Socialist Worker door Brian Droop.