Aleppo: Het beleg is doorbroken, maar de bommen vallen nog
Door Tomáš Tengely-Evans
Na de doorbraak slaagden oppositiegroepen erin het grootste deel van het militaire complex van het Assad-regime in het westelijke deel van de stad in te nemen. Het Assad-regime en Rusland bombarderen de omgeving in een wanhoopspoging om de opmars te stoppen. De belegering en de bombardementen op Aleppo, dat het centrum was van de volksrevolutie van 2011, tonen de bruutheid van het regime.
Dictator Bashar al Assad heeft zich alleen door Russische interventie staande weten te houden. Maar de sektarische burgeroorlog die door hem werd ingezet heeft de samenleving versplinterd en de werkelijk revolutionaire krachten moedwillig gemarginaliseerd.
De gebieden die buiten de controle van het regime vallen worden beheerst door een lettersoep aan krachten. Het rebellenoffensief in Aleppo wordt uitgevoerd door twee groepen: Fatah Halab (‘Verovering van Aleppo’) en Jaish al Fatah (‘Leger van de Verovering’).
Jaish al Fatah is een sektarische organisatie die gesteund wordt door Saoedi-Arabië en waartoe het voormalige Jabhat al-Nusra front behoord. De VS beschouwt hen als een belangrijke ‘machtsfactor’, omdat zij zowel tegen Assad, als tegen Daesh vechten. Hoewel al-Nusra uit de revolutie ontstond, heeft het steeds geprobeerd zijn autoriteit op te leggen in door de rebellen gecontroleerde gebieden en om de volkscomités van de revolutie te ontmantelen.
Syrië wordt verscheurd door imperialistische rivaliteit tussen een veelheid van machten, waaronder de VS, Rusland, Turkije en de Golfstaten. Het is een van de slagvelden geworden in de rivaliteit tussen Saoedi-Arabië en Iran. Om hun imperialistische belangen te doen gelden interveniëren deze machten ofwel direct of door verschillende gewapende groepen te steunen.
Iran steunt bijvoorbeeld het Assad regime, terwijl Saoedi-Arabië, de andere Golfstaten en Turkije Jaish al Fatah steunen. Ondertussen feliciteerde de Syrische Nationale Raad, doe door het Westen gesteund wordt, de rebellen met het heroveren van Aleppo. De VS zien hoe Rusland en Turkije dichter bij elkaar komen en is erop gebrand zich te positioneren om dat tegen te gaan. Deze wisselende allianties tussen machten en hun proxies leiden tot ellende voor gewone Syriërs.
Er is geen sluiproute uit de verschrikkingen in Syrië – alleen onafhankelijke mobilisaties tegen Assad en de imperialistische machten kan een uitweg bieden. Kleine organisaties die de traditie van de revolutie voort proberen te zetten worden aangevallen door de gewapende facties. Ze worden buitengesloten van ‘vredesbesprekingen’ tussen de imperialistische mogendheden en Assad. Maar onder dekking van een staakt-het-vuren in maart gingen Syriërs in hun duizenden de straat op. Hoewel de revolutie verpletterd is, kan haar erfenis vorm geven aan de strijd in de toekomst.
Dit is een vertaling van een artikel uit Socialist Worker.