Actievergadering tegen ontslagplan
Door Maina van der Zwan
Een aantal dingen vielen op. Ten eerste dat een belangrijk deel van de inbreng uit de zaal erg politiek was. Bijdrages over het niet mogen vertrouwen op de PvdA, dat Donner de uitvoerder is van de Lissabon-agenda, en bijdrages over de noodzaak om lessen te trekken uit de massale vakbondsacties van 2004 konden op applaus rekenen. Ten tweede dat de ‘Flitsontslag Exit’ campagne en de mobilisatie voor 24 november erg serieus worden aangepakt. De FNV zet 250.000 pamfletten per week uit, niet alleen in bedrijven en treinstations, maar ook bij ROC’s, hogescholen en parkeerplaatsen langs de snelwegen. Bondsleden worden zelf ook meer betrokken bij het flyeren op de werkvloer. Het bereik is dus fors.
De FNV zegt minimaal 30.000 demonstranten in Rotterdam te verwachten. Regio Amsterdam, Utrecht en Rotterdam zetten in op de Coolsingel. In de rest van het land zijn een aantal lokale manifestaties (zoals Groningen en Sittard). Ten derde viel het op dat de actiebereidheid in het land groot is. Natuurlijk is er ongelijkmatigheid (sommige bonden en regio’s hebben nog zo hun illusies in ‘een politieke oplossing’ door de PvdA), maar het algemene beeld is er een van ‘acties totdat de plannen van tafel zijn.’
De drie vakcentrales trekken gezamenlijk naar 24 november op. Moeilijkheid is dat de ontslagplannen van Donner naar alle waarschijnlijkheid pas in januari in de Tweede Kamer behandeld zullen worden. Voordeel daarvan is dat dit waarschijnlijk samenvalt met een aantal grote CAO-conflicten. Nadeel is dat tussen 24 november en januari de spanningsboog van de acties zal verzwakken. Daarom is het erg belangrijk dat we in de aanloop van de manifestatie op de Coolsingel benadrukken dat dit een waarschuwing is voor het kabinet. Het mag geen verhaal worden á la 2 oktober 2004, toen de vakbondsleiding tegen de 300 duizend demonstranten zei: ‘Dank voor het komen, ga maar rustig naar huis, wij regelen het vanaf hier.’ Er moet druk op de ketel blijven totdat de plannen van tafel zijn. Wil het kabinet de plannen na de vakbondsacties alsnog doorzetten, dan moeten landelijke stakingen volgen.