Acties in de Grootmetaal: ‘FME gaat er met gestrekt been in’

Vanaf het begin van de zomer wordt er gestaakt in de Metaal. De koepel van metaalbedrijven, FME, geeft geen krimp. Gerrit Knol, secretaris van de FNV kadergroep bij Scania, doet verslag van de ontwikkelingen.

Het ‘eindbod’ van werkgeversorganisatie FME van zes september is een schijnbeweging. FME biedt ons geen verbeteringen, enkel iets minder verslechteringen. Zo stellen ze voor de leeftijd voor het generatiepact iets op te schuiven van 63 naar 62 jaar. Ze stellen een loonsverhoging voor van 2,8 procent, maar met 2,3 procent verwachte inflatie is dit absoluut onacceptabel. Zij weigeren afspraken te maken om de inzet van flex of overwerk te beperken. Waar kun je dan nog over praten?

Net zoals andere werkgevers verschuilt ook Scania zich achter de FME. Ze doen alsof zij wel verder willen praten, maar dat de FME dwarsligt. Hier blijkt niet veel van. Zodra er aandeelhouders in het spel komen, gaat het niet meer om ons. Mensen die geld in het bedrijf pompen, willen hier zoveel mogelijk winst van zien. Werkende mensen zijn voor grotere bedrijven niet meer dan cijfertjes.

Op verschillende manieren probeert men druk uit te oefenen op werknemers. Zo krijgen werknemers nu te horen dat stakingen een bedreiging voor de werkgelegenheid zijn. Bij Nedcar hetzelfde verhaal. Maar doordat wij voor onze rechten opkomen, zou ons werk zomaar wegvloeien naar andere landen?

FME gaat er met gestrekt been in. Ik zit als kaderlid aan de onderhandelingstafel en je merkt de arrogantie. Zij zien werkende mensen gewoon als een productiemiddel die zijn kop moet houden en werken. Wij zijn ‘azijnpissers’ die niet begrijpen wat ‘het bedrijf voor werknemers doet.’ Zij zien ons alleen als last, maar weigeren onze eisen tegemoet te komen.

Dat is waarom wij nu bezig zijn met estafette-acties. Met onze actie in de Zwolse IJsselhallen kwamen dik 1000 stakers samen. Dit was succesvol. Vorige week werd er gestaakt in Friesland en bij Hogeveen. Voorlopig gaan we met deze acties in het land door.

Tegelijkertijd zijn we al sinds eind augustus bij Scania bezig met een overwerkstaking. Normaal zijn er elke week een paar dagen dat mensen moeten overwerken. Nu verlaat iedereen gewoon om 22.30 de fabriek. Flexwerkers kunnen het zich vaak niet veroorloven mee te doen met de staking, maar sluiten zich hier wel bij aan. Het is belangrijk dat we zo contact houden met hen.

Wat er nu gebeurt in de Metaal, zien we eigenlijk in de maatschappij als geheel. Werkende mensen worden ondergeschikt gemaakt aan het grote geld. Ik heb een vaste aanstelling, maar ik houd mijn hart vast voor toekomstige generaties. Bij Scania is een groot deel van de werknemers flexkracht, dat was voorheen een stuk minder. De werkgevers weigeren hier afspraken over te maken. Als wij deze tendens niet stoppen gaat dit alleen maar verder.