Abvakabo spreekt zich uit over bezettingspolitiek Israël

Op 30 oktober organiseerde de Abvakabo voor het eerst de internationale solidariteitsdag, waar werd gesproken over migratiestromen in de zorg, de nieuwe media en samenwerking tussen Nederlandse waterbedrijven en die in ontwikkelingslanden. Maar het meest concreet was de bijeenkomst over Palestina. Hierbij vond een belangrijke discussie plaats over de betrokkenheid van de Nederlands vakbeweging bij de BDS-campagne, die zich wereldwijd sterk maakt voor een boycot van Israël. John van Mullem was aanwezig en doet verslag.

Foto: de Palestijnse vakbondsactiviste Anan Qadri spreekt de deelnemers toe via een videolink

De dag begon met een openingsspeech van Abvakabo-voorzitter Edith Snoey, die benadrukte hoe belangrijk het is om als vakbond over de grenzen heen te kijken. Ze zei dat de vanzelfsprekendheid van vakbondswerk niet altijd geldt in andere landen. Dat bleek alleen al uit de onwil van de Israëlische staat om Palestijnse vakbondsactivist Anan Qadri te laten overkomen.

Via internet was het gelukkig toch mogelijk om contact te leggen met Anan Qadri. In haar toespraak benadrukte zij hoe moeilijk het is om in Palestina te leven: ‘Tijdens de olijfoogst werden de Palestijnse plukkers aangevallen door Israëlische kolonisten.’ Maar het is volgens Anan niet alleen het fysieke geweld dat het leven in Palestina onmogelijk maakt.

Bittere armoede

Ook de altijd aanwezige bezettingspolitiek maakt het leven in de bezette gebieden ondragelijk: ‘Negentig procent van de Palestijnse bevolking is werkloos, en daardoor leeft het overgrote gedeelte in bittere armoede. De mensen die wel kunnen werken hebben dagelijks te maken met de meer dan zeshonderd checkpoints, waarbij het iedere dag de vraag is of zij wel op hun werk kunnen komen.’

Dit geldt volgens Anan niet alleen voor de werkenden. Ook mensen die beroep moeten doen op de weinige aanwezige ziekenhuizen zijn afhankelijk van de willekeur van de Israëlische soldaten. ‘En als ze dan bij het ene checkpoint er wel door mogen, is het de vraag of dat bij het checkpoint dat vijfhonderd meter verder staat ook het geval is.’

Na de plenaire sessie werden in de workshop over het Midden-Oosten inleidingen gegeven door Jeff Handmaker (Erasmus Universiteit en Institute of Social Studies) en Sue Blackwell (Birmingham University en vakbondsactivist) over de ervaringen van de Britse vakbeweging met de boycotcampagne (BDS) tegen Israël en de juridische context waarin deze plaatsvindt. Corrie van Brenk ging in op de vakbondspositie in de besturen van de Nederlandse pensioenfondsen en de mogelijkheid om niet te investeren in de bezettingspolitiek.

Concrete doelen

Dat de workshops concrete doelen hadden, bleek wel uit de oproep om de campagne te steunen door zelf in Palestina de zeventig olijfbomen te planten die de Abvakabo heeft gefinancierd. Zo’n acht mensen gaven zich hiervoor op. Ook waren er ongeveer zestien gegadigden om mee te doen met een uitwisselingsprogramma.

Het meest belangrijk was nog wel dat de aanwezigen zich unaniem uitspraken voor de tien aanbevelingen aan het bondsbestuur om actief deel te nemen aan de BDS-campagne tegen Israël. Hieronder valt het actief lobbyen van de vakbond in de pensioenfondsen om te zorgen dat er geen investeringen plaatsvinden in bedrijven die een directe bijdrage leveren aan de bezettingspolitiek van Israël.

Daarnaast gaat het om actieve deelname aan acties tegen bedrijven die profiteren van de bezetting, en wordt er gepleit voor een breuk met de Israëlische vakbond Histadrut omdat deze alleen opkomt voor Israëlische arbeiders. Deze aanbevelingen worden binnenkort als motie voorgelegd aan de bondsraad van de Abvakabo.