Genderfucking de Zara

Afgelopen zondag 17 september organiseerde Pink Terrorists een actie: ´Genderfucking at the Zara´ in Amsterdam. So Roustayar sprak daar met Quirine Lengkeek, activist en bestuurslid bij Pink Terrorists.
21 september 2017

Wie zijn Pink Terrorists? En waar staan jullie voor?

Pink Terrorists is een jonge organisatie die zich inzet als multimediaplatform om geluiden uit de LHBTQI+-gemeenschap te versterken en mensen met elkaar te verbinden. We richten ons op actuele maatschappelijke thema’s die bij ons in het wekelijkse radioprogramma worden besproken op Salto FM. Zo zijn we ook begonnen: als radiomakers.

We spraken echter zoveel gepassioneerde artiesten en activisten over hun werk, dat we meer wilden doen om hen te helpen hun boodschap de wereld in te brengen. Er is nu een actieve Facebookgroep en –pagina, een website, een radioprogramma en een YouTube-kanaal. Allemaal nog volop in ontwikkeling! Maar ook offline hebben we een start gemaakt deze Pride, met o.a. een debat over de strijd en zichtbaarheid van roze vrouwen. Wij hopen zo door te gaan, om een ander roze geluid te laten horen.

Jullie hebben een actie opgezet in de Zara. Wat was de aanleiding voor deze actie?

De actie ontstond uit frustratie richting de Zara, na een aantal gebeurtenissen in de winkel. Zo werd iemand de les gelezen over winkelen op zowel de heren- als de damesafdeling, omdat diegene in de ogen van de kassamedewerker toch echt een man was. Ook zijn er een aantal Syrische LHBTI-vluchtelingen in de Zara bedreigd en geslagen door een andere bezoeker, waarna de beveiliging ze de winkel uit heeft gezet. Op kritiek over deze situatie gaf de Zara wel een reactie: dat er geen fouten waren in hoe hun personeel had gehandeld. Dat pikten we niet, en daarom besloten we een actie op te zetten.

Wat wilden jullie bereiken met deze actie?

We wilden aan de Zara laten zien dat er niets engs aan is om mensen te laten winkelen op de afdeling van hun keuze. Op vreedzame wijze waren wij in de Zara aanwezig, met stickers die de NYX ons toestuurde (met de tekst: Being normal is boring). We pasten kleding op de afdeling waar men ons (gezien ons uiterlijk) misschien niet zou verwachten. Ook stonden er wat mensen buiten met bordjes en een spandoek van Pink Terrorists, om het winkelend publiek en eventuele pers uit te leggen wat we aan het doen waren en waarom.

Het personeel van de Zara was duidelijk geïnstrueerd en deed poeslief. Ook was er opmerkelijk veel beveiliging aanwezig, ze wisten duidelijk van de actie af. Toch was er niemand die even naar ons toekwam om het hierover te hebben. Jammer. Een publiekelijk excuses was wel op z’n plaats geweest. Maar, zoals een van de actievoerders, Vreer zei: ‘We hebben hiermee wel aangetoond dat er dus geen hard beleid is op het weren van vrouwen uit herenpaskamers en andersom. Misschien dat het alleen voor vandaag anders was, maar het kan dus wel! Hopelijk snappen ze dat nu.’

Wat zouden volgens jou vervolgstappen kunnen zijn om genderemancipatie en antiracisme met elkaar te verbinden?

Dat is een brede vraag, maar het antwoord ligt in iets waar deze actie symbool voor kan staan: voor elkaar opkomen. Daar zit overigens wel een machtsinbalans in. Als wit persoon moet ik bijvoorbeeld bewust omgaan met het privilege wat daarbij hoort. Veel mensen vinden dat een enge term, of ‘te overdreven’. Maar het is vrij simpel: we zien de wereld allemaal vanuit onze eigen sociale positie en dat is nu eenmaal iets waar je rekening mee moet houden, je bent niet alleen op de wereld. Geen duurzame verandering zonder intersectionaliteit!