Bezetters Bungehuis trotseren rechterlijke dwangsom

Sinds vrijdag hebben honderden studenten en docenten het Bungehuis van de Universiteit van Amsterdam (UvA) bezet. Inmiddels heeft de UvA via de rechter een dwangsom van duizend euro uitgevaardigd per dag. Op een persconferentie op donderdagavond 19 februari lieten de bezetters weten zich niet te laten tegenhouden, en blijven strijden voor democratisch onderwijs.
19 februari 2015

Door Thomas Hofland, vanuit het Bungehuis

De bezetting is een reactie op het plan van het College van Bestuur (CvB) van de UvA om de Faculteit Geesteswetenschappen kapot te bezuinigen. Het CvB luistert niet naar de kritiek en alternatieve plannen van de studenten. Een activiste zei: ‘de bezetting was een noodzakelijke stap om het bestuur naar ons te laten luisteren… Zolang het bestuur doorgaat met dit destructieve beleid, gaan wij door met het verzet.’

De steun voor de bezetting groeit elke dag. De vakbond FNV heeft zich solidair verklaard. 150 docenten kondigde aan in het Bungehuis te overnachten als reactie op de UvA om een dwangsom van €100.000 per persoon per dag te eisen bij de rechter – die er uiteindelijk €1000 per dag van maakte.

De dwangsom zal de bezetters niet stoppen. Docent Rudolf Valkhof zei: ‘Ik zal het Bungehuis niet verlaten totdat het CvB mijn eisen inwilligt of totdat de Faculteit voor Geesteswetenschappen uit de dwangsommen het financieel tekort kan dekken dat ontstaan is door het wanbeleid van het bestuur.’

De bezetters van het Bungehuis kunnen alle solidariteit gebruiken – ze voeren een strijd die ons allemaal aangaat.

Zie ook NewUni.nl.

………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Docent Rudolf Valkhoff: ‘Ik heb dit over voor de universiteit waar ik van houd’

‘Al 25 jaar moet ik als UvA-docent aanzien hoe het academisch onderwijs door de perverse prikkels van de output-financiering uitgehold wordt. Telkens als ik daartegen protesteerde kreeg ik van mijn leidinggevenden te horen dat zij het in principe met mij eens waren, maar dat regels regels waren en dat ik de regels dan maar “creatief” moest toepassen. Zo schoven zij de verantwoordelijkheid voor de oplossing van de actuele problemen door naar de werkvloer.

Om aan de eisen van de outputfinanciering te voldoen worden marketingcampagnes gevoerd waarin aan aanstaande studenten grootse beloften worden gedaan. Het bestuur verlangt vervolgens van docenten dat zij met steeds minder middelen deze beloften waarmaken. Ook hier ontloopt het bestuur zijn verantwoordelijkheden.

Na elke majeure reorganisatie ontworpen om het rendement te verhogen, daalde het rendement juist: major/minor, bachelor/ master, plan studiesucces, 884. Het zal met profiel 2016 niet anders gaan. Ook hier schuiven de bestuurders hun verantwoordelijkheid naar de werkvloer door. Volgens hen zijn niet zij, maar docenten en studenten de oorzaak van het dalende rendement.

Studenten zouden laks zijn en geen ambities hebben; maar het is het systeem dat studenten dwingt om nominaal te werken: doe maar nominaal, dan doe je gek genoeg; docenten zouden niet genoeg doen om de zogenaamde “visie” van de bestuurders over te brengen; wat ik nog eens fijn zou vinden is als het bestuur de moeite zou nemen om naar onze visie te luisteren.

Ik heb in de loop van die 25 jaar alle mogelijke middelen ingezet om tegen deze gang van zaken te protesteren: gesprekken, vergaderingen, artikelen; ik heb mij aangesloten bij bewegingen zoals Humanities Rally en de Nieuwe Universiteit; ik heb gesproken bij vergaderingen, lezingen en meegelopen in demonstraties. Nooit is er serieus naar onze bezwaren geluisterd.

Na 25 jaar weiger ik regels “creatief” toe te passen; ik kan met de beschikbare tijd en middelen de beloften van de universiteit niet nakomen; ik zie geen andere middelen dan deze bezetting om mijn onvrede duidelijk te maken. Ik eis dat het CvB eindelijk zijn verantwoordelijkheden neemt en in plaats van overheidsbeleid uit te voeren, op te komen voor de belangen van de academische gemeenschap die hen heeft aangesteld om dat te doen.

Het vonnis van vandaag bevestigt het cynisme van de bestuurders en van de rechter. Ik zal het Bungehuis niet verlaten totdat het CvB mijn eisen inwilligt of totdat de Faculteit voor Geesteswetenschappen uit de dwangsommen het financieel tekort kan dekken dat ontstaan is door het wanbeleid van het bestuur. Ik heb dat over voor de universiteit waar ik van houd. Ik roep u op om met mij hier te blijven en u aan te melden bij de arrestantengroep.’

Rudolf Valkhoff
Docent/bezetter