1968-2008 Rebel Year – Een nieuw Duitsland

De Volkskrant besteedde gisteren een groot artikel aan een boek, waarin een Duitse historicus de protestgeneratie van 1968 vergelijkt met de Nazi's. Het boek, met de lasterlijke titel Unser Kampf, is een nieuwe stap in de afrekening van conservatief rechts met de belangrijkste na-oorlogse poging om de maatschappij te veranderen.

In dit soort boeken wordt de ideologische lading nauwelijks verstopt achter de ‘historische’ argumenten. Zo stelt het boek dat het ‘anti-Amerikanisme’ van de studentenbeweging eigenlijk een verkapte voortzetting was van Hitlers anti-semitisme. De verwerking van het nazi-verleden, dat voor de revolutionaire ’68-ers in Duitsland een overheersend thema was, was volgens de auteur niet gemeend. De conservatief Helmut Kohl hielp Duitsland het verleden te verwerken, en gaf het land zijn ‘fatsoen’ terug.

Als tegenwicht tegen deze nonsense vandaag een stukje echt Duits ’68. Helaas niet ondertiteld, maar de beelden spreken voor zich. In februari kwamen tienduizend mensen samen op een groot Vietnam-congres in Berlijn. Enkele weken na het Tet-offensief, zorgde het internationale congres voor een versnelling in de Europese anti-oorlogsbeweging. In februari vonden grote demonstraties plaats in Berlijn, Parijs en Rome. Ook de leuzen van het protest gaven een verschuiving aan. In plaats van algemene oproepen voor vrede kwam solidariteit met het Vietnamese verzet. ‘Ho-Ho-Ho Chi Min’ werd nu de leus.

De impact van de Duitse studentenbeweging was deste groter, omdat Berlijn op het breukvlak van de Koude Oorlog lag. De socialistische studenten van de SDS verwierpen de dictatuur van de markt in het Westen en de dictatuur van staat en partij in het Oosten. Hun demonstratie trok symbolisch naar de muur, en de studenten speechten over de muur heen – tegen de zin van de autoriteiten in Oost en West.