11 jaar sinds de militaire coup in Egypte: 11 jaar schaamte
Op zondag 30 juni verzamelden zo’n vijftig activisten zich voor de deuren van de Egyptische ambassade. Ze riepen op tot het onvoorwaardelijk vrijlaten van alle politieke gevangenen. Zij eisten een einde van de vervolging van journalisten en de verdwijning van tegenstanders van het regime. Zij veroordeelden de Egyptische medeplichtigheid aan de genocide tegen de Palestijnen in Gaza en riepen op om de grens bij Rafah te openen. De activisten eisten van Nederland en de Europese leiders om te stoppen met de steun aan de dictator in het Midden-Oosten die tegenstanders arresteert, martelt en vermoordt.
—
Het is vandaag 11 jaar geleden sinds 30 juni 2013. 11 jaar van schaamte sinds de noodlottige dag waarop de militaire staatsgreep tegen de democratie in Egypte plaatsvond.
Sinds deze dag hebben de leiders van de militaire raad de macht gestolen van de burgers zonder de wil en de keuze van het Egyptische volk te respecteren. Ze hebben de gekozen burgerpresident gevangen gezet. Vervolgens hebben de Egyptische autoriteiten meedogenloos een zero-tolerance beleid gevoerd tegenover afwijkende meningen. Sindsdien zijn talloze critici en tegenstanders gedood tijdens straatprotesten.
Sinds de militaire coup is de mensenrechtensituatie in Egypte drastisch verslechterd. Ik zal er een paar opnoemen:
Onderdrukking van straatprotesten
Sinds 2013 is de Egyptische regering erin geslaagd om straatprotesten uit te roeien door draconische wetten aan te nemen die het recht op vrijheid van vreedzame vergadering effectief criminaliseren en door hun toevlucht te nemen tot het gebruik van onwettig geweld en massa-arrestaties. Ze voerden willekeurige arrestaties uit tegen tienduizenden aanhangers van de gekozen burgerpresident Mohamed Morsi. Hun repressie breidde zich al snel uit naar alle andere vreedzame critici.
Oneerlijke processen
De autoriteiten hebben draconische antiterrorismewetgeving en andere repressieve tactieken aangenomen en gebruikt om duizenden critici langdurig in voorarrest te houden zonder aanklacht of proces, soms langer dan de maximumlimiet van twee jaar volgens de Egyptische wet.
Noodtoestand- of militaire rechtbanken, of speciale terrorismecircuits van strafrechtbanken, hebben honderden veroordeeld tot de doodstraf of lange gevangenisstraffen in grove oneerlijke massaprocessen waarbij marteling een rol speelde.
Doodstraf
In de afgelopen 10 jaar hebben de autoriteiten het gebruik van de doodstraf geïntensiveerd om afwijkende meningen te onderdrukken: rechtbanken hebben duizenden doodvonnissen uitgesproken en de autoriteiten hebben meer dan 400 mensen geëxecuteerd. In september 2018 heeft een strafhof in Caïro 75 doodvonnissen, 47 levenslange gevangenisstraffen en zware gevangenisstraffen variërend van vijf tot 15 jaar uitgesproken tegen 612 mensen in een uiterst oneerlijk massaproces, in verband met hun deelname aan de Rabaa sit-in.
Gedwongen verdwijning
Veiligheidstroepen houden mensen die beschuldigd worden van protesten routinematig geïsoleerd en onthouden hun familieleden en advocaten alle informatie over hun lot en verblijfplaats, voor periodes variërend van een paar dagen tot 23 maanden. Tijdens deze periode worden de gedetineerden onderworpen aan foltering en andere vormen van mishandeling en worden ze gedwongen om “bekentenissen” af te leggen of anderen te beschuldigen.
Marteling en mishandeling
De arrestanten van het bruut neergeslagen Rabaa-protest en duizenden anderen verkommeren in wrede en onmenselijke omstandigheden in Egyptische gevangenissen. Een van de slachtoffers is de gekozen president Mohamed Morsi, die in 2019 in de gevangenis stierf, na jaren van onopgeloste klachten over slechte detentieomstandigheden en het onthouden van gezondheidszorg.
Marteling of andere vormen van mishandeling zijn wijdverspreid en systematisch, waarbij overlevenden en getuigen melding maken van het gebruik van elektrische schokken, ophanging aan de ledematen, eenzame opsluiting voor onbepaalde tijd, afranselingen en het opzettelijk onthouden van gezondheidszorg.
We zullen niet wanhopen. We zullen onze strijd voortzetten totdat alle gevangenen zijn vrijgelaten en iedereen die heeft deelgenomen aan het doden, martelen en gevangen zetten van tegenstanders voor een eerlijk revolutionair proces is gebracht.