Politie dreigt met arrestaties bij herdenking Februaristaking

Ongeveer vijfhonderd mensen herdachten afgelopen donderdag de Februaristaking van 1941. De staking, gericht tegen de deportatie van Joden naar nazi-Duitsland, was een van de grootste georganiseerde protesten tijdens de fascistische bezetting. Daarmee verdient hij het blijvende respect van elke antiracist. Het is in dat licht kwalijk dat de politie steeds brutaler optreedt tegen degenen die bij de herdenking ook een link willen leggen naar de strijd vandaag.
27 februari 2010


Foto: schoonmakers worden buiten de hekken gehouden bij de herdenking

Door Mark Kilian

Het protest tegen de Jodenvervolging in 1941 had meerdere politieke dimensies. Geert Mak, die de herdenking dit jaar toesprak, noemde dat ‘de gemeentelijke diensthoofden tijdens de Februaristaking met grote nauwkeurigheid lijsten bijhielden van alle verzuimende stakers’. Tienduizenden arbeiders in de provincies Noord-Holland en Utrecht legden destijds het werk neer – na een oproep van de Communistische Partij. De CPN verbond daarmee de strijd voor een beter bestaan met de strijd tegen antisemitisme – een trots moment voor elke socialist.

Zoals elk jaar, waren ook de Internationale Socialisten aanwezig om deel te nemen aan de herdenking. De Socialist, die met de kop ‘Wilders schuldig aan racisme’ de link legde naar antiracisme vandaag de dag, kreeg veel instemming van de aanwezigen. Dat de politie ons van het terrein verwijderde en met een proces-verbaal dreigde, deed daar niets aan af.

Deze herdenking was politiek belangrijk, omdat het verband tussen antiracisme en de strijd voor betere leefomstandigheden ook door andere groepen steeds meer gelegd wordt. Eén van de kransen aan de voet van de Dokwerker werd gelegd door de ASVA-studentenvakbond. Bovendien was er een delegatie van twintig schoonmakers aanwezig, in actiehesjes en met spandoek. Zij vertegenwoordigen een grote groep arbeiders die al meer dan een jaar vecht voor betere arbeidsvoorwaarden en meer respect, en afgelopen week opnieuw in staking ging.

Zonder omhaal werden ook de schoonmakers verwijderd van het plein, en moesten ze van achter de hekken naar de herdenking kijken. Dat de politie tegenover hen zelfs dreigde met arrestaties, roept wel de nare herinnering op van de eigen rol van de politie in de oorlog – die van enthousiaste collaborateurs, een enkele uitzondering daargelaten. Later betuigde de schoonmakersdelegatie zijn respect aan de Dokwerker, met opgevouwen spandoek, als deel van het defilé.

Dat deze arbeiders zich net als wij verbonden voelen met het symbool van de Dokwerker, maakte van de herdenking dit jaar een extra belangrijke en gedenkwaardige dag.

Zie hier de speech van Geert Mak