Groningen: ‘Een andere wereld is mogelijk!’
Foto: Obed Brinkman
‘Niemand gaat ons bevrijding geven. We zullen ervoor moeten vechten,’ zo spreekt Helin Sahin tot de menigte mensen die zich op het Waagplein hebben verzameld. Ze is lid van het Groningen Feminist Network (GFN), dat samen met de Women’s March Groningen en Amnesty International de Mars tegen Geweld in Groningen organiseerde.
Wereldwijd
In dertig landen vonden er demonstraties plaats in het kader van de derde Women’s March op rij. In totaal gingen tienduizenden mensen de straat op om te strijden tegen allerlei vormen van onderdrukking.
De aanleiding voor de eerste mars was een reactie op de installatie van Donald Trump als president. Daarna zijn er in de Verenigde Staten meer actienetwerken en platforms ontstaan en uitgebreid, die de politieke boodschap van de marsen hebben verbreed en aangezet tot concrete acties.
Vanwege de invloed van de #MeToo en #TimesUp campagnes was de strijd tegen seksisme en racisme een belangrijk thema. Maatregelen voor een veiligere werkvloer werden naar voren geschoven, maar daarnaast ook sociaal economische eisen zoals een gelijk loon. Zo was er in november een actie waarbij 20.000 Google werkers in vijftig steden demonstratief tegelijkertijd wegliepen uit de kantoren uit protest tegen de manier waarop het bedrijf topman Andy Rubin de hand boven het hoofd hield nadat hij zich schuldig had gemaakt aan seksueel grensoverschrijdend gedrag.
De dynamiek van de Women’s March werd afgelopen zaterdag in allerlei landen door lokale activisten op verschillende manieren aangegrepen.
Nederland
Het protest in Groningen keerde zich in het bijzonder tegen het (alledaagse) geweld tegen vrouwen, LHBTQI+ers en mensen van kleur. Door conservatieve aanvallen als de Nashville verklaring wordt dit geweld genormaliseerd en komen deze groepen verder onder druk te staan.
Er waren meerdere sprekers. Lea Maria Liekefedt sprak over de ervaring van de LHBTQI+ gemeenschap. Jona Haxialu deelde wereldwijde statistieken over de positie van vrouwen. Tamahli Wiashi en Ninah Tiemersma vertelden over hun persoonlijke ervaring met seksueel geweld. De laatste benadrukte dat er een gebrek is aan aandacht voor dit probleem en dat er te weinig wordt gedaan om het te bestrijden.
Helin Sahin wees erop dat er in Nederland nog veel te doen is: ‘We moeten naar ons eigen huis kijken. Denk aan de behandeling van mensen van kleur en de jonge vrouwen die belaagd worden in Groningen. Vergeet niet dat de strijd tegen onderdrukking ons allemaal aangaat. Alleen wanneer we gezamenlijk voor elkaar opkomen, kunnen we onszelf bevrijden.’
Tijdens de toespraken vult het plein zich, tot er ruim 150 mensen zijn. Na kort wat leuzen geoefend te hebben vertrekt de stoet gewapend met kleurige borden. Dwars door het centrum van Groningen roept de groep van veelal jongere vrouwen, een aantal mensen van kleur, ouderen en mannen luidkeels om ‘gelijke rechten’.
Er komen leuzen voorbij als: ‘Women’s rights are human rights / Trans rights are human rights / Queer rights are human rights’; ‘We are queer, we are clear, refugees are welcome here!’; ‘Power to the People’ en ‘A – Anti – Anticapitalista!’
Verandering
Aan het eind van de demonstratie werd opgeroepen om mee te bouwen aan de demonstratie van 9 maart in het kader van Internationale Vrouwendag, georganiseerd door de Women’s March in Amsterdam. Ook werd er aandacht gevraagd voor het ondersteunen van de landelijke onderwijsstaking, een sector waar ook veel vrouwen in werkzaam zijn. Aankomende woensdag organiseert GFN een netwerkbijeenkomst voor mensen die de komende tijd mee willen organiseren.
Vrouwen, LHBTQI+ers en mensen van kleur kunnen acties op werkvloer ook gebruiken eisen naar voren te schuiven als het recht op een fatsoenlijke behandeling en gelijk loon voor gelijk werk. Er is veel ruimte voor het verbinden van verschillende strijdterreinen en het winnen van verbeteringen.
Tegelijkertijd staat de beweging ook voor een uitdaging. In de Verenigde Staten wordt er geprobeerd om de Women’s March te ondermijnen. Ook in Nederland worden er pogingen ondernomen om het protest in te kaderen en ons tegen elkaar uit te spelen. Daarom moeten we alles op alles zetten om de strijd tegen verschillende vormen van onderdrukking en tegen uitbuiting te verbinden.
Een belangrijke test het bouwen van het protest op de Internationale Dag Tegen Racisme op 23 maart. Dat is het moment waarop linkse activisten, organisaties en partijen met solidaire strijd van en antiracisme in kunnen gaan tegen de pogingen van extreemrechts om mensen te verdelen en ons van elkaar te vervreemden.
Door strijd te verbinden en te verbreden naar werkplekken kunnen we beginnen de leus te realiseren die afgelopen zaterdag in tientallen steden, waaronder Groningen klonk: ‘We are unstoppable, another world is possible!’