Bezorgers PostNL in actie voor betere cao

In de aanloop naar de drukke kerstperiode besloten postbezorgers te staken voor een beter loon en minder werkdruk. De staking werd na een halve dag verboden door de rechter. Postbezorger en FNV-lid Ralf Lublink doet verslag van de acties in deze sector.

Sinds begin november zijn de vakbonden in overleg met PostNL over een nieuwe cao. De FNV heeft hierbij onder andere de volgende eisen gesteld: een loonsverhoging van 5%, verlaging van de werkdruk, volledige pensioenopbouw voor iedere medewerker en één PostNL-cao die ook voor postbezorgers geldt. Nu zitten pakketbezorgers en sorteerders in één cao en postbezorgers in een andere. Hiernaast wil de bond meer vaste contracten. Als dat niet kan een gelijke beloning voor gelijk werk.

Ondanks deze duidelijke eisen wilde PostNL hier niet op ingaan. Het bedrijf stelde veel vragen en wilde alles eerst onderzoeken, maar de eisen zijn al lang bekend. PostNL lijkt de onderhandelingen te willen vertragen tot na de drukke december periode. De FNV had daarom vorige week maandag, 10 december, een ultimatum gesteld. Toen PostNL hier niet op reageerde, kondigde de FNV dezelfde avond aan om tot actie over te gaan.

Actie

Om zoveel mogelijk druk uit te oefenen, kondigde de vakbond een driedaagse staking aan vanaf donderdag 13 december. Donderdagen en zaterdagen zijn de drukste dagen van de week. Ondertussen werden er twee petities opgezet, zowel voor medewerkers als klanten, om steun te vragen voor de eisen van de FNV. Postbezorgers hebben kaartjes verspreid in hun wijken om begrip te vragen voor eventuele vertraging en om op te roepen tot het tekenen van de petitie. In Den Bosch, Nijmegen, Arnhem en Amsterdam zijn leden ook bij het sorteercentrum gaan flyeren om mensen tot staken te bewegen.

Op de dag van de staking zelf zijn we met een delegatie van stakers met bussen afgereisd naar Den Haag om PostNL de petities te overhandigen. Tijdens een manifestatie werden er toespraken gehouden die opriepen voor onder andere een loonsverhoging van 5% en een sociaal Nederland. De opkomst betrof tussen de 100 en 150 medewerkers. Hoeveel postbezorgers die dag in totaal het werk neerlegden is onbekend. Organisatie

In aanloop naar de staking heb ik op mijn depot verschillende bezorgers hierover gesproken. De meesten waren niet op de hoogte van het vastlopen van de cao-onderhandelingen of waren skeptisch over de mogelijkheden om met actie verbeteringen af te dwingen. Er is echter wel veel onvrede binnen PostNL. Er wordt altijd geklaagd bij de depots.

Veelal gaan deze klachten over de hoeveelheid verkeerde post, de grote aantallen pakketjes en de extra taken die postbezorgers krijgen zonder dat hier een hoger loon tegenover staat. Teamleiders sturen er op aan dat bezorgers hier melding van maken, maar omdat je geen feedback krijgt, is het niet duidelijk wat hiermee gebeurt. Er lijkt bovendien nooit iets te veranderen.

Veel boosheid van postbezorgers lijkt zelfs gericht op collega’s. Dit is jammer, want de fouten worden veroorzaakt door de manier waarop PostNL het productieproces heeft ingericht. Zo krijgen sorteerders vaak te horen dat ze verkeerde post ‘er gewoon tussen moeten zetten’. Hierdoor moeten bezorgers alle verkeerde post er weer tussenuit halen.

Deze verdeeldheid heeft te maken met de arbeidsdeling binnen het bedrijf. Sorteerders zitten op het sorteercentrum en postbezorgers komen alleen op het depot. Dit maakt het makkelijk voor PostNL om ons tegen elkaar uit te spelen en te voorkomen dat we samen een vuist maken tegen het bedrijf.

Sommige regio’s zijn beter georganiseerd zoals Den Bosch en Nijmegen/Arnhem, maar over het algemeen is de organisatiegraad laag. Veel stakers hadden daarom het gevoel dat deze staking weinig uit zou maken. Het waren voornamelijk goed georganiseerde regio’s die actie wilde voeren, maar hierbij lijkt de FNV de stakingsbereidheid in de overige regio’s overschat.

Repressie en toekomst

Zover kwam het niet. PostNL stapte namelijk naar de rechter om de staking te voorkomen. Vorige week donderdag om 17:00, na een staking van een halve dag, verbood de rechter de staking. De rechter lijkt dus mee te gaan met het argument van PostNL dat de actie miljoenen euro’s aan schade zou kosten en dat consumenten ernstig gedupeerd zouden worden. Maar dat stakingen pijn doen, is precies de bedoeling. De uitspraak van de rechter laat zien dat de belangen van het bedrijf zwaarder wegen dan de belangen van postbezorgers die van het werk moeten leven.

Hoewel PostNL nu haar zin heeft gekregen betekent dit niet dat alle onvrede en onrust van de baan zijn. Het verbieden van de staking is bovendien een onaanvaardbare vorm van intimidatie die niet past binnen een zogenaamd “sociaal” bedrijf. We moeten de acties nu voortzetten.

Het is hierbij belangrijk dat we goed kijken naar onze slagkracht en de behoeftes van postbezorgers. In de toekomst zal de FNV zich meer moeten richten op het opbouwen van bewustzijn door bijvoorbeeld regelmatig depots te bezoeken en verschillende medewerkers binnen het bedrijf te spreken. Op deze manier kan de organisatiegraad verhoogd worden om ook de druk op PostNL te vergroten.