‘Als FME niet toegeeft moeten wij er ook met gestrekt been in’

Afgelopen maandag bezetten meer dan 150 metaalwerkers het kantoor van FME, de koepel van metaalbedrijven. Na maanden van onderhandelen ligt er nog steeds geen fatsoenlijke cao. Tom Barkmeyer, voorzitter van de kadergroep van FNV Metalektro bij DAF in Eindhoven, was erbij en doet verslag.

FME gebruikt allerlei trucjes en strategieën om maar geen nieuwe cao af te hoeven sluiten. Zo zeggen ze in de media dat er een bod ligt dat de FNV zo kan ondertekenen. Maar ondertussen schuiven ze 15 nieuwe onacceptabele eisen naar voren. Ze doen alsof we blij moeten zijn met een loonsverhoging van 2,5 procent, maar dit houdt amper de inflatie van de afgelopen jaren bij. Ook over het generatiepact, het terugdringen van flex en het goed regelen van de ploegendienst zijn ze niet serieus.

Dat is waarom we met kaderleden uit Brabant, Friesland en Gelderland binnen de bond hebben gepleit voor hardere acties. De bezetting van het FME-kantoor in Zoetermeer is hiervan het eerste voorbeeld. Maandagochtend verzamelden duizenden stakers uit die provincies zich in de ochtend bij de poorten, met 150 metaalwerkers gingen we naar Zoetermeer.

De FME laat in de media weten dat we deur zouden hebben geforceerd en dat medewerkers zouden zijn bedreigd. Dat is onzin. Toen we buiten stonden hebben we misschien wat arbeiderstaal gebruikt richting FME-medewerkers. Dat ze maar eens buiten moesten komen bijvoorbeeld, maar zij zijn al bang voor een onweersbuitje. De FME heeft bovendien zelf de deur geopend voor onze vakbondsbestuurders die zich voordeden als PostNL-bezorgers.

Sit-in

Toen we eenmaal binnen waren hebben we een vreedzame sit-in georganiseerd. Op een gegeven moment gaf de FME aan dat ze bereid waren een delegatie van ons te ontvangen. Later die dag gaf voorzitter van de FME, Ineke Dezentjé, opdracht aan onderhandelaars om voor het eerst in weken weer om de tafel te gaan zitten. Zij zeggen dat dit niet onder dwang is gebeurd, maar wij hebben dit met onze actie wel afgedwongen.

Ons doel was om met de actie ook de media te halen. Dit is gelukt. De NOS sprak over de ‘bestorming’ van het FME kantoor. Het Financieel Dagblad schreef dinsdag dat er veel onvrede is bij de achterban van de FME. De staking kost vooral de grote bedrijven DAF, VDL en Scania veel geld. Hun aandeelhouders zijn ontevreden. De lange cao-onderhandelingen zijn ook niet goed voor het aanzien van de sector.

We hebben veel positieve reacties gehad op de sit-in. Vakbondsleden die niet bij de actie konden zijn, gaven aan het heel erg goed te vinden. Als de FME weigert toe te geven, dan moeten wij er ook met gestrekt been in. Dat is het gevoel. Tijdens de staking bij Stork in Hengelo een dag na de bezetting deden meer mensen mee dan verwacht. Er was zelfs niet genoeg te eten. Bij een stakingsbijeenkomst in het Friese Jirnsum vandaag bleek de zaal te klein om alle stakers op te vangen. Dit laat zien dat de bezetting de strijdbaarheid dus heeft verhoogd.

Wij gaan het nu onderling hebben over het vervolg. Je moet de druk op de FME nu niet laten verslappen, maar je wil ook niet te gretig zijn. Het gaat om de balans. De grote bedrijven gaan voorop in de strijd. Bij DAF hebben we er nu vijftien stakingsdagen op zitten. Dit is ook een voorbeeld van solidariteit. Bij kleinere werkplekken hebben metaalwerkers te maken met intimidatie. In Bijbelse termen zouden we zeggen dat de rijken de armen moeten steunen.

Het is erg belangrijk dat we snel tot een nieuwe cao komen, want dan kunnen we ook andere onderwerpen oppakken. Kaderleden die in het FNV ledenparlement en het PME pensioenfonds zitten, houden ons op de hoogte over de ontwikkelingen op het gebied van pensioenen. Deze strijd is voor ons ook erg belangrijk.