Bijschrift bij een foto

Deze foto deed afgelopen week de ronde op social media. Hij is geschoten in het huis van een gezin met zeven kinderen in Al-Khalil (Hebron), vlak aan de grens van een Israëlische nederzetting. Hun dak wordt regelmatig bezet door Israëlische militairen. Een van de meisjes werd ooit gekidnapt door een kolonist, maar kon net op tijd worden bevrijd. Anne Frouke vertelt over haar eerdere ontmoeting met deze mensen.

Ik zag deze foto, gepost door een kameraad, en dacht aan m’n ontmoeting met het gezin van datzelfde huis.

Afgelopen januari was ik in Palestina. Een reis die me nog lang zal bijblijven, want jemig, wat een bijzondere mensen en verhalen ben ik daar tegengekomen! Mensen en verhalen waardoor ik m’n eigen leven door een andere bril ben gaan zien en mensen en verhalen die me leerden om krachtiger en veerkrachtiger te zijn en blijven, ondanks alle tegenstand die je in je leven tegenkomt.

Dit heeft natuurlijk alles te maken met de politieke situatie waarin de Palestijnen zich bevinden. Zonder dat ik me hier te diep in wil storten in dit stukje, durf ik wel te stellen dat deze mensen weten hoe het is om decennia lang onderdrukt te worden op alle vlakken van hun dagelijks bestaan.

Eén van de interessante ontmoetingen was met een man in Hebron. Hij stelde zijn huis voor ons open om te kijken en luisteren naar zijn leven. Hij vertelde over zijn leven met zijn vrouw en kinderen in een huis dat wordt omringd door nederzettingen van Israëlische kolonisten. Na tal van treiterijen begon hij alles vast te leggen aan interactie met zijn buren uit de nederzettingen. De beelden en verhalen probeert hij ook naar buiten te dragen, aangezien de politie weinig doet met de bewijsstukken.

Zo liet hij ons ook allerlei filmpjes zien, onder andere had hij allerlei beelden van flessen en bakstenen die tegen of door hun ramen waren gegooid. Eén van zijn kleine dochtertjes was flink geraakt toen zij ziek bij het raam lag. Inmiddels hebben ze stevige hekwerken om hun ramen bevestigd om zichzelf te beschermen.

Omdat hun huis aan de rand van een Israëlische nederzetting staat, was hun huis en dak door het Israëlische leger flink afgeschermd met hekken en prikkeldraad, zodat zij niet de nederzettingen konden betreden. Maar één van de video’s liet zien dat deze ‘bescherming’ twee kanten op kan werken.

De man hoorde gestommel en geschreeuw vanaf zijn dak en liep z’n dak op om te kijken wat er gaande was. Een kolonist was vast komen zitten in het prikkeldraad dat daar door het leger was opgehangen. De man vroeg de kolonist wat er aan de hand was. De angstige kolonist uitte dat hij uit Frankrijk op bezoek was en het dak op had willen klimmen om de Palestijnse vlag te verwijderen, maar dat hij nu vast was komen te zitten. Ja, dat was zichtbaar.

Ondertussen werd onder hem paniekerig geschreeuwd door zijn maten. De Palestijnse man wilde hem helpen vrij te komen uit het prikkeldraad, maar daar werd met nog meer paniek op gereageerd van onderen. Of hij hem toch onmiddellijk wilde loslaten! Pistolen werden dreigend getoond. Tja, wat moet je dan? Het prikkeldraad het leger bevestigd heeft om jou buiten te houden, fungeert nu ineens als bescherming tegen de man die zogenaamd tegen jou beschermd moet worden, als bescherming tegen de man die je vlag van je dak wilde jatten.

En nu hangt hij daar, angstig en ongemakkelijk in het prikkeldraad op jouw dak, en je mag niet helpen… Met deze rare dagelijkse werkelijkheid leren Palestijnen leven en hoe is dat anders vol te houden dan met een flinke portie kracht en veerkracht?

Zoals deze ook van het beeld spat op bovenstaande foto.