Hoe Trump Standing Rock een slag toebracht

De Dakota Access Pipeline (DAPL) die door het Siouxreservaat in Standing Rock moest lopen werd geblokkeerd door massaal verzet. Trump is echter vastbesloten deze en andere pijplijnen door te zetten en heeft de actiekampen in Standing Rock ontruimd. Socialisme.nu sprak met Ragina Johnson, socialistisch activist in San Francisco, die betrokken is bij de strijd in Standing Rock.
2 maart 2017

Trump lijkt vastbesloten de DAPL voort te zetten en het verzet te breken. Kun je de felheid van zijn aanval verklaren?

Het is belangrijk om je te herinneren dat Obama zich al vol op energiewinning heeft gestort. Naast bezuinigingen, de aanvallen op de vakbonden en herstructureringen gebruikte hij energiewinning in feite om de Amerikaanse economie te herstructureren en te concurreren op de wereldmarkt. Toen de regering-Trump aantrad, kon hij dus voortbouwen op een bestaande consensus binnen de heersende klasse met betrekking tot energiewinning.

Hoewel klimaatverandering toeneemt en er een massale beweging is ontstaan tegen fossiele brandstoffen en klimaatverandering, zien zowel de Republikeinen als de Democraten energiewinning als een centraal onderdeel van de Amerikaanse economie.

Toch werd Obama uiteindelijk gedwongen om te stoppen met de aanleg van het laatste deel van de Dakota Access Pipeline (DAPL), vanwege de massale strijd die uitliep op zo’n 15.000 mensen die naar Standing Rock kwamen en meer dan 700 naties van oorspronkelijke Amerikanen die de strijd steunden. Vooral belangrijk was dat duizenden veteranen samen met duizenden andere activisten in beweging kwamen om de pijpleidingen te stoppen.

Toen Trump aan de macht kwam, woog het heropstarten van de Keystone XL-pijplijn en de DAPL zwaar op zijn agenda. Dat is logisch als je naar de samenstelling van zijn kabinet kijkt: ontkenners van klimaatverandering, mensen die een centrale rol spelen in de Amerikaanse energiewinning. Dus nu zitten we met een regering die deze plannen tegen elke prijs wil doordrukken.

Op dit moment worden de kampen ontruimd en is er een strategisch debat binnen de beweging. Wat verwacht je voor de toekomst?

Het debat binnen de beweging komt in feite neer op strategie en tactiek. De Standing Rock Sioux Tribal Council en hun leider Dave Archambault II maakten gebruik van enorme druk van onderop, naast juridische druk tegen de pijplijnen. Ze verwelkomden de strijd, de uitbreiding van de actiekampen en de solidariteit.

Maar evenals andere liberale organisaties dacht de Tribal Council, zodra het tot het punt kwam waarop de rechtszaken gehouden werden en de opdracht werd gegeven om een milieueffectrapport te maken: ‘Oké, we hebben de strijd niet meer nodig.’ Ze zagen dat ze op het juridische vlak vooruitgang boekten en waarschijnlijk hadden ze ook gewonnen als Trump niet verkozen was en op escalatie had kunnen inzetten. Tegelijkertijd liep de druk van de kampen terug, vanwege de extreem koude winters in Noord- Dakota. Mensen liepen het gevaar op onderkoeling en werden nog altijd met felle repressie geconfronteerd.

De Tribal Council riep dus op om de kampen te ontruimen voor de winter. Veel van de activisten ter plaatse hadden behoefte aan een break van de kou en de repressie en wilden terug naar hun levens en hun naasten thuis. Maar honderden mensen besloten te blijven, vooral onder leiding van Chase Iron Eyes, die kandidaat was voor het Congress namens de Democratische Partij en een bekende en gerespecteerde activist is en Ladonna ‘Brave Bull’ Allard, die het Sacred Stone actiekamp op haar eigen land verwelkomde in het Standing Rock Sioux reservaat.

Zij riepen mensen op te blijven en hadden steeds gezegd: ‘We moeten de druk blijven opvoeren, we kunnen niet vertrouwen op de Amerikaanse rechtbanken.’ Ik begrijp dat er nu zo’n duizend mensen in Standing Rock zijn, maar dat de militaire politie ter plaatse is om hen te ontruimen. Ook gezien die splitsing aan de grond denk ik dat het heel moeilijk zal zijn om door te gaan met de kampen.

Als het gaat om solidariteit wordt de meeste druk opgevoerd door middel van de desinvesteringscampagne. De City Council van Seattle trekt haar investeringen terug en ik las zojuist dat de grootste bank van Noorwegen ook wil desinvesteren [DNB, red.]. Dat soort solidariteit is heel belangrijk geweest. Maar ik denk dat we zonder het massaverzet aan de grond in Standing Rock in een heel wankele positie terecht komen. Er hoeft nog maar een klein deel van de pijplijn afgebouwd te worden en Energy Transfer Partners zeggen dat ze binnen dertig dagen klaar zullen zijn.

Wat we misschien wel zullen zien, als de pijplijn werkelijk is afgebouwd, is een uitgerekte strijd om hem te ontmantelen of te voorkomen dat de oliekraan wordt opengedraaid, zeker aangezien er nog een aantal rechtszaken lopen vanuit de Sioux Tribal Council. Maar de situatie is moeilijk, dus om af te ronden, ik denk dat we nu de discussie aanmoeten gaan over waarom dit gebeurd is, over het feit dat de heersende klasse verenigd is op dit punt, over het feit dat we op de grond in een lastig parket zitten vanwege de splitsing in de beweging.

Maar we moeten ook benadrukken dat we kunnen voortbouwen op de strijd tegen de pijplijnen, de energiewinning en de aanvallen op het recht op water. Wat de strijd laat zien is dat de beweging voor klimaatrechtvaardigheid en de rechten van oorspronkelijke Amerikanen in het hart van de strijd staan in het tijdperk Trump.