Gekraakt hotel in Athene ‘houdt solidariteit levend’

Twee kilometer ten noorden van de Akropolis, in Athene, staat het City Plaza hotel. Dit werd eind april gekraakt om vluchtelingen te huisvesten. Janneke Prins nam een kijkje in het hotel en werd hartelijk ontvangen door Thomas, een van de betrokken activisten.

Thomas is een Griek, in de twintig, met een vlassig baardje. Ik krijg een rondleiding door het toch wat stoffige hotel. Uiteraard krijg ik niet de kamers te zien, dat is privé. In het solidariteitsteam en bij de receptie zitten vrijwilligers die vragen van bezoekers en bewoners beantwoorden.

In de lobby rennen spelende kinderen van een jaar of acht in het rond. ‘Football! Football!’ willen ze, maar ik heb niet de juiste schoenen aan. ‘Ma’alesh (helaas)’, antwoord ik. Verderop, in de voormalige bar van het zes jaar leegstaande gebouw, spelen vluchtelingen schaak met Europese vrijwilligers. Thomas en ik gaan ook in de barruimte zitten.

Hij legt uit wat het idee is achter de kraak van het hotel. ‘We wilden een voorbeeld geven hoe vluchtelingen en Grieken met elkaar kunnen samenleven. Op 28 april hebben we daarom als solidariteitsgroep dit hotel gekraakt om vluchtelingen een menswaardiger onderkomen te kunnen bieden. Het leven in de kampen en de hotspots is niet echt humaan.’

Organisatie

‘In het hotel organiseren de bewoners de meeste dingen zelf. Drie keer per dag worden er maaltijden gekookt. We hebben ook regelmatig bijeenkomsten met vluchtelingen en vrijwilligers. Tijdens de eerste sessies hebben we samen gedragsregels opgesteld, zoals geen lawaai maken in de avond. Er moet veel gebeuren, de keuken moet worden gerund net als de receptie, de bar en het medicijnhok dat we sinds kort hebben. Voor het eten krijgen we donaties van buurtbewoners en mensen die geld overmaken. Soms brengt iemand ook echt voedsel, de bewoners krijgen vouchers per kamer om in te leveren als ze komen eten.’

Het was me al opgevallen dat er aan de muren allerlei roosters hangen van keuken, bar en kinderspeelshifts. Toen we langs de keuken liepen, was de kookploeg voor het avondeten al druk bezig. Ik vraag Thomas hoeveel mensen er in het hotel wonen en wat de vluchtelingen en activisten merken van de EU-Turkijedeal.

‘Momenteel zitten hier bijna 400 mensen, de meesten wonen hier vanaf het begin. Ik denk dat er hooguit vijftien mensen zijn doorgereisd. De meerderheid komt uit Afghanistan, Syrië, Palestina en de Koerdische gebieden – het zijn de gebieden waar oorlog is. Deze vluchtelingen zijn degenen die met de laatste “golf” zijn gekomen.’ Thomas gebaart bij het woord ‘golf’ afkeurend aanhalingstekens in de lucht.

‘Deze “golf” is van de afgelopen maanden, na het van kracht gaan van de EU-Turkijedeal. Het valt op dat vluchtelingen het in Griekenland de laatste tijd ook moeilijker krijgen, de grenzen met Bulgarije en Macedonië zijn dicht. Als activisten pleiten we daarom voor open grenzen. Dat is belangrijk, want deze mensen hebben dezelfde strijd en dezelfde toekomst als wij Grieken. Dit hotel biedt ze op dit moment een beter leven, we hopen dat ons voorbeeld nieuwe wegen opent voor samenleven in Europa.

‘Zo denkt trouwens een groot deel van de Grieken over vluchtelingen, ze staan achter ons initiatief. Ze vinden dat we elkaar moeten helpen. Die solidariteit komt voort uit onze eigen strijd tegen de memoranda, de bezuinigingen die Syriza nu helaas doorvoert. Syriza is ook verantwoordelijk voor het openen van de hotspots, die partij heeft linkse waarden echt in de steek gelaten. Voor linkse activisten is dat moeilijk, daarom is ons initiatief van dit gekraakte hotel voor vluchtelingen zo belangrijk. Het houdt de solidariteit levend. Er zijn nu ook een aantal andere hotels gekraakt.’

Solidariteit

Thomas vertelt dat in de zomer politieke activiteiten stilliggen. Na de zomer wil hij met zijn solidariteitsgroep de dialoog met andere kraakhotels opzoeken. Maar ook met politieke groepen zoals KKE en Antarsya, ‘want we hebben elkaar hard nodig’. Uiteraard vraag ik hem tot slot wat wij vanuit Nederland kunnen betekenen.

‘Nederlanders die ons willen steunen kunnen een aantal dingen doen. Je kunt hier natuurlijk naartoe komen, maar dat is natuurlijk niet voor iedereen mogelijk. Je kunt geld storten en je kunt je inzetten. Op humanitaire manier – dat is vaak op individuen gericht – maar ook op een politieke manier. Politieke actie betekent solidariteit, en dat is de manier waarop je actie stabiel blijft op een langere termijn. Strijd is nodig, wij van de lagere klassen in Griekenland en vluchtelingen staan aan dezelfde kant van de strijd. We moeten daarom echt harde eisen gaan stellen.’

Als ik het hotel verlaat, kom ik op de hoek twee Italiaanse vrouwen tegen die ook een bezoek willen brengen aan de vluchtelingen. Terug in het hostel vertel ik kamergenoten waar ik ben geweest, ook zij willen de volgende dag naar het City Plaza. De vluchtelingen krijgen dus niet alleen steun van de Grieken.

Noot van de redactie. De lokale autoriteiten in Thessaloniki hebben 74 activisten gearresteerd voor hun solidariteitswerk met vluchtelingen. Volgens MO kregen meerdere activisten een voorwaardelijke gevangenisstraf van vier maanden of meer en een geldboete tot 2000 euro. Vooralsnog lijkt dit in Athene nog niet te gebeuren. Zie de Facebookpagina van City Plaza.