Ende Gelände legt bruinkoolindustrie stil

Tussen 13 en 16 mei kwamen klimaatactivisten samen in Lausitz, Duitsland om de bruinkoolindustrie lam te leggen en zo op te roepen tot het uitbannen van deze vervuilende industrie. De actie was een groot succes: activisten slaagden erin het bruinkooltransport maar liefst 48 uur lang stil te leggen. Chihiro Geuzebroek was erbij en doet verslag.
19 mei 2016

Wie zijn de 4000 actievoerders die van 13 tot 16 mei de bruinkoolindustrie van Vattenfall in Lausitz blokkeerden? Door met verschillende ‘vingers’ (groepen van gemiddeld 500+ activisten) verschillende aders van de giftige bruinkoolindustrie te blokkeren werd Vattenfall geconfronteerd met Europese burgers die bereid zijn spoorwegen te bezetten om bruinkool-transport stil te leggen, de bovengrondse mijnkuil in te wandelen en de giga-graafmachines en transportbanden te bezetten en er te overnachten. Wie zijn die burgers die op dag dag 2 van het actiekamp besloten de druk op te voeren en, om de schwarze Pumpe honderd procent stil te leggen, met één vinger de kolencentrale zelf een bezoek brachten om te zorgen dat er door alle onrust op de uit-knop gedrukt zal worden?

Het zijn jongens en meisjes die opgegroeid zijn met leugens van beleidmakers van VN-klimaattoppen waar al 21 jaar lang verdragjes zijn gemaakt zonder giftige industrieën een halt toe te roepen en te vervolgen voor ecocide (de structurele verwoesting van de natuur waarvan elk leven op aarde afhankelijk is). Het zijn studenten en opa’s en oma’s die zich zorgen maken over hun nageslacht en de wereld waarin ze opgroeien. Het zijn vriendjes en vriendinnetjes die liever een feestje vieren – ja, er wordt ook lekker gefeest op klimaatkampen – na het stilleggen van bedrijven die zich schuldig maken aan het verzieken en kapotmaken van het leven op aarde, dan een extra loos stedentripje om de ellende in de wereld te proberen te vergeten. Het zijn ‘usual suspect’ klimaatactivisten die elkaar kennen van vorige edities klimaatkampen evenals een grote lading nieuwe gezichten die nog nooit actie hebben gevoerd maar aangaven: ‘Ik word moe van het cynisme, de mensen die de hoop hebben opgegeven voor de mensheid. Tegelijkertijd weet ik dat een protest niet genoeg is, omdat de politiek simpelweg niet wil luisteren en niet handelt naar geweten. Dus is mijn eerste actie meteen een van burgerlijke ongehoorzaamheid.’

Verrast

Het Ende Gelände kamp verraste zichzelf, de politie en de media dit jaar. Met duizend meer deelnemers dan verwacht stond de organisatie voor vele uitdagingen: de catering moest vele extra monden voeden. Verder werd er spontaan besloten in delegatie-meetings om op meer punten de bruinkool-infrastructuur te blokkeren. Dit houdt in dat ook het juridische team, de 50 embedded persteams en het EHBO-team zich moet verdelen over een groot gebied waar de vingers, kilometers van elkaar verwijderd, dag en nacht de boel bezetten.

De acties konden plaatsvinden zonder provocatie van politie. Toen aan het eind van dag 1 bleek dat er honderden bereid waren te overnachten op de bezette locaties om doeltreffend de kolencentrale af te sluiten van productie en transportmogelijkheden, begon de politie hier en daar hindermacht in te zetten. Zo werd het busje met catering niet doorgelaten om de groene vinger te voorzien van eten. Maar 120 groene vinger-activisten die teruggaan naar het basiskamp besloten voor vertrek eerst warm eten door de politielinie te brengen. De groep bezocht de cateringbus en liep met potten soep en kratten borden en bestek richting de acht opgestelde politiemannen bij het politiebusje met de leus: ‘It’s just food!’ Toen er plotseling politieagenten de heuvel af kwamen rennen met helmen naar beneden en pepperspray begonnen te spuiten, was er een kort moment paniekvoetbal. De dragers van het eten wisten echter dit moment te benutten om via een zijweg door bosjes heen te gaan en via een open veld het pad te bereiken naar de blokkade om toch de overnachters te voorzien van warm eten.

Een ander moment van confrontatie was op dag 2 toen circa 600-800 actievoerders besloten vanuit een andere spoorbezetting door te lopen naar de centrale zelf. Ook hier stond maar een handjevol politie paraat vanwege een voetbalwedstrijd die op dat moment gaande was. Zonder al te veel problemen werden er hekken omver getrokken en liep de menigte het terrein op. Het doel was om Vattenval op eigen terrein aansprakelijk te houden voor kolen extractivisme en de productiviteit te reduceren tot 0 procent.

De politie vermeerderde zich snel en arresteerde hier rond de 130 mensen maar wist niet wat ze met deze grote groep aanmoest. Het merendeel van de groep liep vrij rond op het terrein. Toen de volgende dag de 130 mensen werden vrijgelaten zonder hun ID of vingerafdrukken af te staan, wachtte een grote groep vrienden hen op met luid applaus ‘Climate heroes, we love you!’ De organisatie was zo strak dat er eten en drinken was voor de vrijgelatenen en bussen klaarstonden die iedereen naar het basiskamp vervoerden.

Op zondag 15 mei bleek dat de centrale 80 procent productiviteit had verloren en dat delen van Leipzig een blackout hadden gehad. Ook was Ende Gelände internationaal in het nieuws. Nu is het tijd om de kolenindustrie te sluiten en Vattenfall niet toe te staan hun ellendige kolencentrale te verkopen aan EPH.

Het is een stap vooruit dat klimaatgroepen zich niet meer richten op VN-verdragen om de uitstoot te beperken, maar nu eisen dat minimaal 80 procent van de voorradige fossiele brandstoffen in de grond blijven. Directe acties als Ende Gelände onderstrepen krachtig het belang van een duurzame economie.

Ende Gelände maakte deel uit van de wereldwijde actiecampagne #BreakFree. Voor meer nieuws van de bezettingen in onder andere Australië, Nieuw Zeeland, Amerika, Canada, Brazilië, Engeland, Nigeria, Filipijnen en Turkije bezoek www.breakfree2016.org. Zie ook de foto’s van Ende Gelände op Flickr.