Metaal: ‘We gaan net zo lang door tot we een goeie cao hebben’
Het niveau van strijd ligt de afgelopen jaren laag. De acties in de metaal van de laatste weken vormen hierop een uitzondering. Met de acties probeert de FNV een voorbeeld te stellen voor andere sectoren. Dit is mogelijk, maar dan is het wel nodig dat er ook landelijke stakingsdagen georganiseerd worden. Ook is het belangrijk dat de verbinding met de jongeren – afschaffing van de jeugdschalen – zichtbaar gemaakt wordt door gezamenlijk op te trekken met Young & United.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Vaksbondsorganizer Jacqie van Stigt: ‘We gaan net zo lang door tot we een goeie cao hebben’
Waarom zijn de metaalwerkers gaan staken?
Aan de onderhandelingstafel met de werkgever was er een eindbod neergelegd van een loonsverhoging van 1 procent. Ook worden de seniorendagen geschrapt. Hier waren we het niet mee eens. Wij willen een loonsverhoging van drie procent en de seniorendagen behouden, want de meeste hebben al 35 jaar gewerkt en daar hoort een extra hersteltijd tegenover te staan. Ook willen we het jeugdloon afschaffen. De meeste beginnen al in de metaal te werken op hun 17/18-jarige leeftijd en het is heel zwaar werk. Daar hoort gewoon een volwassenenminimumloon tegenover te staan.
Hoe hoog is de levensverwachting onder de metaalwerkers?
Dat weet ik niet precies, maar 38 procent van de werkers boven de 50 lijden al aan een chronische ziekte en ondergaan slijtage door het zware werk. Wij vinden dat ze 4 dagen moeten kunnen werken en meer zeggenschap hebben over hun roosters. De baas moet niet zomaar kunnen fluiten en hun aan het werk zetten wanneer hij dat maar wil.
Hoe is het jullie gelukt mensen te mobiliseren?
Mensen moeten je kennen, je zal vaak je gezicht moeten laten zien. Zo bouw je vertrouwen op. Gewoon ouderwetse solidariteit. Als mensen beseffen dat ze het samen kunnen doen, kunnen ze het ook winnen. We gaan net zo lang door tot we een goeie cao hebben. Eerder stoppen we niet.
Hebben jullie nog een landelijke staking gepland?
Op 26 juni heeft de Metaal nog een grote actie met andere sectoren. Na de zomervakantie willen we richting 24-uursstakingen en langere acties. Maar we hebben nog geen landelijke staking gepland, want het is beter om in de regio te staken omdat je veel van mensen vraagt als ze ver wonen. Maar we zijn ervoor om met verschillende sectoren andere acties te doen, want heel veel mannen hebben ook een partner die in de zorg werken, dus de werkende mensen worden van twee kanten geplukt. En als een landelijke staking moet, dan doen we dat ook.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Willem (52 jaar): ‘Ik voel me niet bedreigd, want ik heb de bond achter me’
Ik werk in een ingenieursbedrijf Wolter en Dros. Er is een hoge werkdruk, maar dat ben ik nu wel gewend. Dit is nu de derde keer dat ik staak. Ik ben de enige in een bedrijf van 90 man die staakt, de rest durft niet.
Ik ben al 25 jaar lid van de vakbond en ik heb redelijk contact met de mensen van de FNV. En ik heb geen schulden, geen hypotheek, dus ik voel me niet bedreigd, want ik heb de bond achter me en dus ben ik daar niet bang voor. Mij kunnen ze niet intimideren, daar heb ik lak aan.
Alle anderen weten dat ik staak en dat vinden ze stoer, maar zelf staken doen ze niet. De rest hebben allemaal schulden, zitten vast aan de bank en hebben kinderen, dus hebben ze financieel meer verantwoordelijkheden dan ik.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Mirna (45 jaar): ‘De werkdruk is alleen maar toegenomen’
De cultuur in het bedrijf is verhard. Vroeger kon je nog bij de directie langsgaan als je een probleem had of je kreeg een compliment voor je werk. Maar de werkdruk is alleen maar toegenomen. Ik denk dat het komt doordat de concurrentie harder is geworden. Als je daar iets over zegt dan is het aan dovemansoren.
Ik snap niet waarom ze alleen maar kijken naar de korte termijn. Hoge werkdruk leidt op de lange termijn tot meer kosten. Ziekteverzuim neemt toe. Waarschijnlijk willen ze die kosten drukken door nu mensen op flexcontracten aan te nemen. Als dan iemand ziek wordt, dan liggen ze er makkelijker uit.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Piet (60 jaar): ‘De vakbond is te voorzichtig’
Het is goed hoor dat de vakbond actie voert. Bazen vinden deze actiedag niet leuk maar ze gaan er ook niet van schrikken. Het moet veel harder en groter. De vakbond is te voorzichtig.
Hoe zijn jullie in beweging gekomen?
Het is twee jaar geleden begonnen met een wilde staking. Het was een prik voor de baas. Even laten voelen dat het menens is. En toen is de vakbond wakker geworden en ook in actie gekomen.
Hoe organiseerden jullie die wilde staking?
Dat gaat allemaal van werknemer tot werknemer. Je praat binnen ons bedrijf en met werknemers van andere bedrijven. Je komt niet zomaar een ander bedrijf binnen. Maar we kennen elkaar. Onze bedrijven zitten namelijk dicht bij elkaar op een industrieterrein. We spraken elkaar daarbuiten.
Waarom zie ik niet veel jongeren?
Ik denk dat de jongeren te sceptisch zijn. Die weten niet wat een vakbond of actievoeren is. Toen ik jong was heb ik de stakingen in de jaren ’80 meegemaakt, onder andere een vuilnisstaking die een paar weken duurde.
De komende weken vinden er nog veel acties plaats. Zie deze actie-agenda
Mirna en Piet zijn pseudoniemen.