Rode hardcorepunk blijft actueel

Voor het eerst sinds hun terugkeer in 2012 brengt de Nederlandse hardcorepunkband ManLiftingBanner een plaat uit met grotendeels nieuwe nummers. Max van Lingen plaatst de band in de punkgeschiedenis en bespreekt hun nieuwe plaat.
12 januari 2015

Punk ontstond in de tweede helft van de jaren zeventig. Deze nieuwe muziekstroming was een uiting van sociale onvrede en een reactie op het bombastische geluid van rockbands als Led Zeppelin en Deep Purple. Rockmuzikanten werden vanwege hun techniek als goden vereerd. Maar die sterrenstatus kon alleen bestaan bij de gratie van een grotendeels passieve massa.

Punkbands gingen hier recht tegenin. Door zich minder bezig te houden met gitaarsolo’s en ingewikkelde composities, stelde het rauwe punkgeluid veel meer mensen in staat zelf instrumenten op te pakken.

Wat dat betreft betekende punk een ware democratisering van de muziek. Deze democratisering ging bovendien verder dan het muziek maken zelf. Het uitbrengen van platen, het schrijven van zines, het organiseren van optredens, het werd allemaal door de bands en de mensen eromheen gegaan. Er ontstond een ware doe-het-zelf-mentaliteit.

De andere kant van de punkbeweging was dat de sociale onvrede zich ook uitte in de vorm van nihilisme. Punkers vertaalden hun afkeer van de maatschappij steeds meer in het negeren ervan. Hevig gebruik van drank en drugs versterkten dit probleem.

Als reactie hierop ontstond aan het einde van de jaren zeventig een nieuwe stroming. Hardcorepunk was qua stijl harder en agressiever dan punk, tegelijkertijd rekende deze nieuwe stroming af met het nihilisme van de oude punkbeweging. De bakermat van hardcorepunk lag in de Verenigde Staten, waar bands als Black Flag, Bad Brains en Minor Threat de pioniers waren.

Illustere namen

Minor Threat stond bovendien aan de basis van de straight edge- beweging, die zich afzette tegen drank en drugs en tegen seks zonder liefde. In Nederland werden aan het begin van de jaren tachtig ook hardcore punkbands opgericht met illustere namen als Balthasar Gerards Kommando, Winterswijx Chaos Front en Lärm (duits voor herrie). Toen Lärm er in 1987 mee ophield, gingen verschillende leden in andere bands spelen. Eén daarvan was de band die later ManLiftingBanner werd.

ManLiftingBanner combineert straight edge hardcorepunk met een expliciet communistische boodschap. De bandnaam verwijst bijvoorbeeld naar het driedelige schilderij De Communisten van Geli Korzjev, terwijl de titel van de plaat Ten Inches That Shook The World verwijst naar een boek van de Amerikaanse journalist en communist John Reed over de Russische revolutie.

De tijd heeft niet stilgestaan sinds de band ermee stopte in 1993. Daarom was het maar de vraag of ManLiftingBanner op Red Fury zijn oude niveau weer kon halen. De afgelopen jaren zijn immers nogal wat oude bands met nieuw materiaal door het ijs gezakt.

Maar de muziek die ManLiftingBanner op Red Fury laat horen klinkt geenszins gedateerd. Dit komt onder andere doordat de band zichzelf muzikaal verder heeft ontwikkeld. De nummers zijn afwisselender en hebben meer melodie. Er zijn ook meer invloeden uit andere muziekstromingen te horen, zonder dat daarbij de basis van venijnige hardcore punk uit het oog wordt verloren.

De prachtige heropname van het oude nummer ‘Sister’ met zangeres Meral Polat vormt een verrassend hoogtepunt van de plaat. De plaat wordt bovendien afgemaakt door het fantastische artwork van bassist Bart Griffioen. Met Red Fury bewijst ManLiftingBanner nog altijd actueel te zijn, zowel muzikaal als politiek.