Jihadisme bestrijden door racisme te bestrijden
Door Jeroen van der Starre
Al maandenlang berichten de media totaal overtrokken over ‘radicaal jihadistische jongeren’ in Nederland. Ze gebruikten dankbaar de beelden van een handvol sympathisanten van Islamitische Staat in Den Haag om pro-Palestijnse activisten in het algemeen weg te zetten als extremisten. Ook hielp het zionistische organisaties om het te laten lijken alsof antizionisme en antisemitisme hetzelfde zijn.
De politie in de Schilderswijk, die bekend staat om haar gewelddadige en racistische optreden, werd witgewassen door de bewering van GeenStijl dat de Schilderswijk een ‘kalifaat’ zou zijn. Eind augustus kwam het kabinet met een actieplan tegen jihadisme.
Minister Opstelten motiveerde deze wetgeving met de stelling dat ‘de vrijheden van de rechtstaat nooit gebruikt mogen worden om die rechtstaat te ondermijnen’. In werkelijkheid ondermijnt deze wetgeving echter zelf de rechtstaat: door de maatregelen tegen jihadisme worden in potentie de burgerrechten van alle Nederlanders met een dubbel paspoort ingeperkt.
De oppositie steunt het plan, of vindt het niet ver genoeg gaan. In het actieplan staat vermeld dat mensen van wie de AIVD of MIVD vermoedt dat ze zullen uitreizen om zich aan te sluiten bij een jihadistische groepering ‘zonder voorafgaande strafrechtelijke veroordeling’ het Nederlanderschap verliezen.
Ook worden ze onmiddellijk uitgeschreven uit de gemeentelijke basisregistratie, waardoor ze eventuele uitkeringen of toeslagen verliezen. Een verdenking van de veiligheidsdiensten is dus genoeg om mensen die in Nederland geboren zijn het staatsburgerschap af te nemen. Tot zover het idee dat men onschuldig is tot het tegendeel is bewezen.
Contrast
De aanpak van veronderstelde jihadisten staat in schril contrast met die van andere vormen van terreur. Toen Theodor Holman de neonaziterrorist Anders Breivik openbaar verheerlijkte door te stellen dat hij ‘min of meer hetzelfde denkt’ en zich ‘verwant’ voelt met Breivik, was er niemand die opriep tot uitzetting. Hetzelfde geldt voor Nederlanders die naar Israël reisden om deel te nemen aan de staatsterreur tegen de Palestijnen. De reden voor dit verschil is dat de Nederlandse politieke elite racisme stelselmatig inzet om sociale ongelijkheid en oorlogen te rechtvaardigen. Dit racisme wordt terecht als Nederlands verschijnsel gezien.
Door op te roepen tot uitzetting wordt echter gesuggereerd dat jihadisme een ‘extern’ probleem is. Dat gaat compleet voorbij aan het feit dat Nederlandse jihadistische jongeren Nederlandse jongeren zijn die in Nederland radicaliseerden en dat die radicalisering dus primair haar oorsprong vindt in de Nederlandse samenleving.
Er zijn twee oorzaken voor de radicalisering van een kleine groep Nederlandse jongeren in jihadistische richting: ten eerste is dat de uitsluiting van en het structurele racisme tegen moslims. Dit racisme wordt vaak ontkend en gebagatelliseerd, maar ondertussen door een groot deel van de bevolking geaccepteerd en uitgedragen.
Moslimjongeren worden daarmee tot vreemde gemaakt in eigen land, weggezet als zondebok en als groep verantwoordelijk gehouden voor daden van individuen. In de woorden van een groep Nederlandse strijders in Syrië: ‘De grootste gunst die wij ervaren in Syrië is dat wij hier omarmd en verwelkomd worden, in plaats van geschoffeerd en uitgekotst.’
Oorlogen
Ten tweede is Nederland een belangrijke bondgenoot van Israël en de VS in de imperialistische oorlogen in het Midden-Oosten. De Nederlandse staat steunde de oorlogen in Afghanistan en Irak de onderdrukking van het Iraakse verzet, steunt onderdrukkende regimes als Saudi-Arabië en eerder de dictaturen van Mubarak en Kadhafi. Ook nu staat ze weer te trappelen om Irak te bombarderen.
Westers imperialisme heeft het moslimfundamentalisme in het Midden-Oosten gecreëerd en versterkt. Het overheerst het Midden- Oosten al een eeuw, tegen de wil van de bevolking, met oorlogen, marionetten en dictators. Veel jongeren met een islamitische achtergrond nemen dit de Nederlandse staat terecht kwalijk. Helaas ziet een klein deel van hen Islamitische Staat ten onrechte aan voor een verzetsorganisatie tegen imperialisme.
Met de aanpak van jihadisme en de enthousiaste deelname aan westers imperialisme in het Midden-Oosten laat de Nederlandse staat zien dat principes als de ‘rechtsstaat’ en ‘democratie’ slechts gelden voor zover ze de heersende belangen dienen. Zo wordt Islamitische Staat in de kaart gespeeld.
Dat de linkse oppositie zich nauwelijks uitspreekt tegen racisme, steun verleent aan de NAVObombardementen in Irak en de jihad-aanpak toejuichte is een groot probleem. SP-Kamerlid Ronald van Raak riep in een column op het rechtse blog The Post Online zelfs op tot meer geld voor de AIVD.
Zonder coulance te tonen voor Islamitische Staat, moet links fel stelling nemen tegen oorlog en racisme en zich een bondgenoot tonen voor Nederlandse moslims. Door dit na te laten en zich solidair te verklaren met rechts, versterkt gevestigd links de fundamentalistische gedachte dat alle Nederlanders achter Rutte, Timmermans en Wilders staan.